|
== زندگینامه ==
برسابه هوسپیان-سنقچیان در سال 1285 ش. (1906 م.) در روستای ماموران استان چهارمحال و بختیاری به دنیا آمد و یکساله بود که همراه خانواده اش ساکن تهران گردید.
زاده [[اصفهان]] (بنا به قولی [[چهارمحال و بختیاری ]]), از یک سالگی به همراه خانواده اش ساکن تهران شد. او نخستین کودکستان ایرانی را در سال ۱۳۰۹ هجری شمسی با مجوز رسمی وزارت فرهنگ در تهران تاسیس کرد.
وی در سال 1303 ش. (1924 م.) از مدرسه هایکازیان ارامنه ی تهران فارغ التحصیل گردید و چندی به تدریس در این مدرسه رداخت و به مدت یکسال نیز در مدرسه ارامنه انزلی به عنوان معلم خدمت نمود وی در سال ۱۳۰۹ ش. (1930 م.) کودکستان شخصی خویش را تاسیس نمود این موسسه آموزشی اولین کودکستان ایرانی بود که با مجوز رسمی وزارت فرهنگ وقت تحت نام کودکستان در ایران شروع به فعالیت نمود و آموزش آن نیز به زبان فارسی بود. و در سال 1338 ش. (1959 م.) مدرسه ی متوسطه در مجاورت این کودکستان را تاسیس نمود.
برسابه هوسپیان مدتها قبل از دریافت امتیاز کودکستان هنرپیشة تئاتر بود و با [[معزالدین فکری]]، [[نعمت‌الله شیبانی]]، [[کلنل وزیری]]، [[عبدالحسین نوشین|نوشین]] و [[لرتا]] همکاری می‌کرد. وی در طول عمر پر بار خود بسیار سفر کرد و دنیا را دید. برسابه که تشنة آگاهی بود در این سفرها دوره‌های مختلف را گذراند و به دیدار [[موسیو تزارک]]، [[ماریا مونته سوری]]، [[ژان پیاژه]]، خانم کلاپارِت و بسیاری دیگر از مربیان مشهور جهان رفت و در سر کلاس ها و دوره‌های آموزش معلمی و مدیریت آنها نشست.
در فاصله سال های 30-1328 ش. (51-1949 م.) برسابه هوسپیان جهت تکمیل تحصیلات خویش عازم ژنو گردید و در رشته علوم تربیتی و روانشناسی کودکان و نوجوانان دانشگاه ژنو تحصیل نمود.
کودکستان برسابه در خیابان ممتازالدوله (شاه‌آباد) با دو کلاس، یک سالن ناهارخوری و یک دفتر گشایش یافت. کودکستانی که با چهار شاگرد آغاز به کار کرد بزودی تبدیل به یک مجتمع آموزشی شامل کودکستان، دبستان و دبیرستان گردید و چهارصد شاگرد پیدا کرد و در نتیجه به محل بزرگتری در خیابان صفی‌علیشاه منتقل شد.
در گنار فعالیت های آموزشی, وی در امور اجتماعی نیز فعال بود و یکی از موسسان مدراس زنان ایران در سال 134 ش. (1968 م.) محسوب می گردد.
آموزش در مدارس برسابه از ابتدای کار به زبان فارسی بود. روایت درس خواندن در مدارس برسابه به قلم بعضی، از جمله دکتر [[صدرالدین الهی]]، روزنامه نگار و استاد روزنامه نگاری، گویای تلاش های ارزنده این بانوی ارمنی است. این مدارس از نامدارترین مدارس ایران پیش از انقلاب به شمار می رفتند. متاسفانه مدرسه های برسابه بعد از انقلاب تعطیل شدند.
به پاس خدمات شایان توجه برسابه هوسپیان در امور آموزشی و تربیتی, وی مفتخر به دریافت نشان درجه دو "افتخار" از سوی وزارت آموزش و پرورش گریده است.
در فعالیت‌های اجتماعی برسابه هوسپیان همواره زنی پیشتاز و پیشرو بود و از کوشندگان و مبارزان حقوق زنان بشمار می‌رفت و در سازمانهای گوناگون خیریه عضویت داشت. در کارنامه فعالیت‌های آموزشی و فرهنگی برسابه هوسپیان چندین مدال سپاس و افتخار نیز ثبت شده است.
برسابه هوسپیان سال های آخر عمر خویش را در آمریکا سپری کرد و در سال 1378 ش. (1999 م.) بدرود خیات گفت.
خانم برسابه دو سال بعد از [[انقلاب ۱۳۵۷ ایران]], پس از نیم قرن کار خستگی‌ناپذیر معلمی و مدیریت بازنشسته شد ولی آرام ننشست و تورهای سفری راه انداخت. هوسپیان پس از آمدن به [[ایالات متحده]] سالها به تنهایی در [[گلندل]] زندگی کرد
برسابه هوسپیان اواخر عمر خود را، علیرغم عشقی که به ایران و کودکان آن داشت، نه در ایران که به ناچار در [[ایالات متحده]] سپری کرد در طول عمر نود و چهار ساله‌اش، سربلند و عاشق زندگی کرد، سربلند و عاشق نیز از جهان رفت، هر چند سالهای آخرعمر را به‌سختی گذراند.و در سال [[۱۳۷۸]] خورشیدی در آن کشور بدرود حیات گفت.
== پانویس ==
| 