نور آداد: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال‌نامه‌ها خبری از اشتغال، اقتصاد و روابط متقابل ساکنان دهکده‌ها با یکدیگر و مراودهٔ یکجانشینان با قبایل صحراگردان نیست، از غارت دام‌ها معلوم می‌شود که اغلب سکنهٔ زاموآیی به دامداری و شبانی اشتغال داشته و در نگهداری حیوانات اهلی و مفید <ref>در کنار اسب از گاوان، گوسفندان، بز و [[خر]] را باید نام برد</ref> اهتمام داشتند و نتیجتاً از پشم دام‌ها در کار ریسندگی و بافندگی استفاده می‌شده. در کنار باج و خراج‌های [[سیمین]]، [[زرین]] و [[مفرغی]] از منسوجات پشمی‌ملوّن نیز یاد می‌شود. سفالگری نیز سابقهٔ طولانی در میان ایرانیان داشته و سفالینه‌های ملوّن مکشوف در [[دینور]] و [[قمرود]] قدمتی چند هزار سالهٔ این هنر را به ثبوت می‌رسانند.

==عواقب حملات==

 

حملات تنبیهی [[آشوریان]] بسیار خشن بوده و همانطور که اشاره شده در مواقع تسلّط اثری از ساکنان بر عرصهٔ خاک باقی‌نمی‌ماند. حملهٔ سال -۸۸۰ پ. م. - نقاط مسکونی [[زاموآ]] با خاک یکسان شد و جنگجویان محلی پس از اسارت با انواع شکنجه‌ها معدوم و کودکان زنده در آتش سوختند. مردان و زنان کار آمد به بردگی رفتند. نسل‌های بعدی با یاد‌آوری روزهای شکست و حقارت، انگیزهٔ مقاومت و مبارزه را در اذهان زنده نگهداشته و با تجلیل از اسطوره های خود مبارزه تا کسب آزادی و استقلال ادامه می‌یافت.