حسن هنرمندی
حسن هنرمندی (۱۳۰۷–۲۶ شهریور ۱۳۸۱)، شاعر و مترجم ایرانی ساکن فرانسه بود.
| حسن هنرمندی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۲ فروردین ۱۳۰۷ (معادل ۲۲ مارس ۱۹۲۸) طالقان |
| درگذشت | ۲۶ شهریور ۱۳۸۱ (۷۴ سال) پاریس |
| محل زندگی | طالقان، تهران و پاریس |
| ملیت | ایرانی  |
| پیشه | شاعر، مترجم، استاد دانشگاه |
| آثار | هراس آندره ژید و ادبیات فارسی از رم‍ان‍ت‍ی‍س‍م تا س‍ور رئ‍ال‍ی‍س‍م: ب‍ررس‍ی مهمترین ش‍ی‍وه‌ه‍ای ادبی فرانسه از ص‍د سال پیش تا ک‍ن‍ون |
| دوره | معاصر |
| منصب | مدیر سابق بخش ادبی رادیو ایران |
زندگینامه ویرایش
حسن هنرمندی در سال ۱۳۰۷ خورشیدی در طالقان متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در ساری به پایان رساند. سپس رهسپار تهران شد و موفق به اخذ مدرک لیسانس زبان و ادبیات فرانسه از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران گردید. مدتی در دبیرستان‌های تهران به تدریس مشغول بود و چند وقتی نیز برنامه‌های ادبی رادیو ایران را اداره می‌کرد. در سال ۱۳۴۳ شمسی به فرانسه رفت و به اخذ مدرک دکتری در رشته ادبیات فرانسه نایل آمد. سپس به ایران بازگشت و در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران به سمت استادیاری رشته زبان فرانسه برگزیده شد. ضمناً برخی از آثار ادبی و شعری فرانسه را به زبان فارسی ترجمه کرده‌است. در شعر او گرایش‌های عاشقانه و اجتماعی به چشم می‌خورد.
پس از انقلاب به فرانسه مهاجرت کرد و عاقبت در روز ۲۶ شهریور ماه ۱۳۸۱ در شهر پاریس، با خوردن چند قرص خواب‌آور با کنیاک خودکشی کرد.
آثار ویرایش
مهمترین دفترهای شعر او عبارتند از ویرایش
- هراس
- برگزیده شعرها
ترجمه‌های فارسی ویرایش
دربارهٔ ترجمه‌های هنرمندی در کتاب «تاریخ ترجمهٔ ادبی از فرانسه به فارسی» چنین اظهار نظر شده‌است: «هنرمندی در ۱۳۳۳، همزمان با سردبیری ماهنامهٔ سخن، نخستین ترجمهٔ خود را تحت عنوان همسران هنرمندان اثر آلفونس دوده منتشر کرد. او علاقهٔ وافری به آندره ژید داشت و همواره می‌کوشید با تدوین مقالات و برگردان آثار مهم‌اش نظیر سکه سازان، مائده‌های زمینی و مائده‌های تازه و آهنگ روستایی، وی را بیش از پیش به ایرانیان بشناساند. ترجمه‌های او در عرصهٔ نظم و نثر، با آن‌که گاهی شتابزده و تحت‌اللفظی جلوه می‌نماید، در ردیف ترجمه‌های قابل قبول قرار دارد.»[۱]
نمونه اشعار ویرایش
قسمتی از شعر رقص:
ای ستاره سه شنبه‌های انزوای من با دو دست مهربان خود چه می‌کنی؟ ده سوار دستهای خویش را تا کدام شهر می‌بری؟ گاه تند و پایکوب پای بر سر چه می‌زنی؟ و آن کبوتران سرخوش سپید را در درون پیرهن با چه چیز دانه می‌دهی؟ زلف سرکش تو آبشار نور و زندگی است ساق دلکش تو آهوی دلیر من رقص ساده تو در فضای شب رها… ای ستاره شب دراز انزوای من
منابع ویرایش
- ↑ تاریخ ترجمهٔ ادبی از فرانسه به فارسی/ محمد جواد کمالی، انتشارات سخن گستر و معاونت پژوهش و فناوری دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، ۱۳۹۲، ص ۴۹۹–۵۰۵
- فاضل چنگیزیان (۱۳۸۷)، زندگینامه شاعران ایران
- کامیار، تجلیلی از آثار حسن هنرمندی، ماهنامه جهان کتاب آذر ۱۳۸۱
- لیست آثار حسن هنرمندی در کتابخانه ملی ایران http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do بایگانی‌شده در ۲۱ اوت ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine