رفلکس اکولووستیبولار
آزمون رفلکس اکولووستیبولار یا تست واکنش کالریک (به انگلیسی: caloric reflex test) از آزمون‌های تشخیص مرگ مغزی به‌شمار می‌رود. این روش اولین بار توسط زیست‌شناسی به نام روبرت بارانی کشف و ارائه شد. وی در سال ۱۹۱۴ بابت این اکتشاف خود، موفق به دریافت جایزه نوبل شد.
| Caloric reflex test, vestibulo-ocular reflex | |
|---|---|
| تشخیص پزشکی | |
 Caloric test. Cold water introduced into right external meatus showing effects opposite to that produced by introduction of hot water. (Lawrence et al. 1960) | |
| ICD-9-CM | 95.44 |
| مدلاین پلاس | ۰۰۳۴۲۹ |
آزمون به این صورت است که با ریختن مقداری آب سرد در مجرای گوش بیمار، واکنش چشمی وی ارزیابی می‌شود و عدم واکنش چشمی به معنای تأیید مرگ مغزی است.
روش آزمون ویرایش
سر بیمار باید ۳۰ درجه بالا آورده شود و در مجرای یکی از گوش‌ها (به عنوان مثال گوش چپ) مقداری آب سرد ریخته و به مدت یک دقیقه به چشم‌های بیمار دقت شود.
اگر چشم‌ها به سمت همان گوش حرکت کنند، به معنای سالم بودن ساقه مغز یا بخشی از آن است و مرگ مغزی رد می‌شود و عدم حرکت چشم‌ها به منزله مثبت شدن تست و تأیید مرگ مغزی در تست مربوطه است.
این آزمون باید در زمان‌های جداگانه برای مجرای هر گوش انجام شده و هر بار واکنش چشمی ارزیابی شود.
برای انجام آزمون ابتدا باید اطمینان حاصل شود که مجرای گوش‌ها عاری از موم هستند.
در این آزمون نیازی به حرکت دادن گردن بیمار نیست و در بیماران دچار صدمه گردنی قابل انجام است.
میزان قطعیت آزمون ویرایش
آزمون اکولووستیبولار اگرچه یکی از آزمون‌های قابل استناد در ارزیابی و تأیید مرگ مغزی به‌شمار می‌رود اما به تنهایی قادر نیست مرگ مغزی را به شکل قطعی و صددرصد احراز کند. بلکه در ضمن آن باید آزمون‌های دیگری همچون آزمون اکولوسفالیک، بررسی رفلکس قرنیه، رفلکس مردمک، رفلکس سرفه و مهم‌تر از آنها آزمون آپنه حتماً انجام شود. آزمون آپنه به عنوان آخرین تست و تأیید کننده قطعی و نهایی مرگ مغزی به‌شمار می‌رود.
منابع ویرایش
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Caloric reflex test». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ آوریل ۲۰۲۰.