ماهیچه تهیگاهی‌دنده‌ای
عضله ی تهیگاهی‌دنده‌ای یا عضله ایلیوکوستالیس (انگلیسی: Iliocostalis) یکی از عضلات لایه میانی عضلات داخلی (اینترنسیک) پشت انسان است. لایه میانی عضلات داخلی شامل عضلات راست‌کننده ستون مهره‌ها (عضله‌های ارکتور اسپاین) است که در سه ستون عمودی قرارگرفته‌اند: عضلات تهیگاهی‌دنده‌ای در ستون خارجی، عضلات لانژیسیموس در ستون میانی و عضلات اسپاینالیس در ستون داخلی.
| ماهیچه تهیگاهی‌دنده‌ای | |
|---|---|
 Deep muscles of the back. (Iliocostalis lumborum visible at bottom right, iliocostalis dorsi visible at center right, and iliocost. cerv. visible at upper right.) | |
| جزئیات | |
| خاستگاه | Sacrum/Illiac Crest/Spinous Processes of lower lumbar/thoracic vertebrae |
| پیوندگاه | Ribs |
| سرخرگ‌ها | intercostal و lumbar arteries |
| عصب‌دهی | posterior branch of spinal nerve |
| حرکت | Unilaterally: laterally flex the vertebral column to the same side. Bilaterally: Extend the vertebral column. |
| ماهیچه مخالف | عضله راست شکم |
| شناسه‌ها | |
| لاتین | musculus iliocostalis |
| TA98 | A04.3.02.005 |
| TA2 | 2257 |
| FMA | 77177 |
عضله ی تهیگاهی‌دنده‌ای شامل سه گروه عضلات ایلیوکوستالیس لومباروم، ایلیوکوستالیس توراسیس و ایلیوکوستالیس سرویسیس می‌باشد. الیاف این عضلات اصولاً از زوائد خاری مهره‌های کمری و سینه‌ای و ستیغ خاصره‌ای آغاز و به دنده‌ها متصلند و از ریشه پشتی اعصاب نخاعی عصب می‌گیرند.
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Iliocostalis». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ مه ۲۰۱۵.
 | این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |