کشت همراه
کشت همراه در باغبانی و کشاورزی کاشت محصولات مختلف در نزدیکی هم برای بازداری آفت، گرده‌افشانی، فراهم کردن زیستگاه برای موجودات مفید، استفاده حداکثری از فضا، و به عبارت دیگر افزایش بهره‌وری کشاورزی است.[۱] کشت همراه شکلی از کشت چندگانه است.
کشت همراه توسط کشاورزان و باغبانان در هر دو هم کشورهای صنعتی و هم کشورهای در حال توسعه به دلایل زیادی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بسیاری از اصول جدید کشت همراه از قرنها پیش در باغ‌های کلبه‌ای در انگلستان و باغ‌های جنگلی در آسیا، و هزاران سال قبل در آمریکای میانه وجود داشت.
تاریخچه ویرایش
در چین، آزیریان برای حداقل هزار سال به عنوان گیاهان همراه برای محصولات برنج مورد استفاده قرار گرفته‌است. آنها میزبان سیانوباکتر هستند که میزان نیتروژن گرفته شده از اتمسفر را تثبیت کرده و از رسیدن نور به گیاهان رقیب برنج جلوگیری می‌کنند.[۲]
پیش از ورود اروپایی‌ها به آمریکا کشت همراه توسط سرخ‌پوستان به شکل‌های مختلف انجام می‌گرفت. آنها ۸۰۰۰ الی ۱۰۰۰۰ سال پیش کدوی تخمه‌کاغذی را اهلی کرده بودند[۳][۴] سپس با ذرت و لوبیا تکنیک کشاورزی سه خواهر را شکل دادند.
منابع ویرایش
- ↑ McClure, Susan (1994). Companion Planting. Rodale Press. ISBN 0-87596-616-0.
- ↑ "Plant Resources for Human Development-Nitrogen in Rice" (PDF). Dhakai.com. Archived from the original (PDF) on 4 March 2016. Retrieved February 21, 2015.
- ↑ Smith, B. D. (1997). The initial domestication of Cucurbita pepo in the Americas 10,000 years ago. Science 276 932-34.
- ↑ "Cucurbitaceae--Fruits for Peons, Pilgrims, and Pharaohs". University of California at Los Angeles. Archived from the original on 16 October 2013. Retrieved September 2, 2013.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Companion planting». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۶.
