ویکی‌پدیا:ویکی‌پروژه مترجمان/جمع گرائی
به عبارتی کلی، ""جمع گرائی""، تاکید و پذیرش تنوع می‌باشد. مفهومی که اغلب به طرق مختلف، در طیف وسیعی از موضوعات، استفاده می‌شود. در سیاست، تاکید تنوع در علایق و اعتقادات شهروندان، یکی ازمهمترین خصوصیات دموکراسی می‌باشد. در علم، مفهومی که اغلب نظریه چند روشی را توصیف میکند، تئوریها یا نقطه نظرات قانونی یا پذیرفتنی هستند. این روش ممکن است به گونه قابل بحثی جهت پیشرفت علمی یک فاکتور کلیدی باشد. واژه "جمع گرائی" همچنین، در جهات متفاوتی، در زمینه‌های مذهبی و فلسفی استفاده می‌شود.
- "جهت جمع گرائی به عنوان یک مفهوم در فلسفه فکر، در تقابل با اعتقاد به وحدت خدا و دوگانگی جمع گرائی (فلسفه فکر)" و "ضد واقع گرائی، "نلسون گودمن را ملاحظه نمائید.
- "جهت جمع گرائی در علوم اخلاقی | وابسته به علم اخلاق ارزش-جمع گرائی را ملاحظه نمائید"
- "جهت جمع گرائی با توجه به فلسفه زندگی ما وراء عالم خاکی، جمع گرائی کیهانی را ملاحظه نمائید"
- "جهت جمع گرائی در دریافتن موجودی دفاتر وابسته به کلیساهای چند گانه، درآمد کلیسائی[ را ملاحظه نمائید"
- "جهت جمع گرائی به صورتی که وابسته به تعدد مذاهب است، جمع گرائی مذهبی را ملاحظه نمائید"
جمع گرائی در سیاست ویرایش
در سیاست وابسته به دموكراسی، یك قاعده كلی رهبری است كه اجازه همزیستی مسالمت آمیز به علایق، اعتقادات راسخ و روشهای زندگی متفاوت می دهد. بر خلاف رژیم حكومت متمركز به یك قدرت مركزی یا دلبستگی به مرامی خاص، جمع گرائی "تعدد" علایق را "تصدیق می كند" و فكر می كند این الزامی است كه اعضای یك جامعه با تهعد در مذاكره خوب-اعتقادی اختلافاتشان را با یكدیگر وفق دهند.
یكی از ابتدائی ترین مباحثات جمع گرائی از جیمز مادیسون در 10 مقاله فدرالیسم فراهم آمده است. مادیسون از دسته بندی كه به جنگ داخلی در جمهوری آمریكای جدید سوق داده می شده است وحشت داشت و این مقاله را جهت پاسخگوئی بهترین روش جهت احتراز از چنین رخدادی اختصاص داده است. او ثابت كرده است كه به جهت احتراز از دسته بندی، اجازه دادن به رقابت احزاب متعدد جهت جلوگیری از هر نوع سیستم سیاسی تک قطبی، بهترین است. هدف این آزادیها، تا حدی، بر اساس یك سری از مداخلات در جهت تغییر میزان تاثیر گذاری گروهها جهت جلوگیری از تسلط بنیادین و رقابت مطمئن می باشد.
به هرحال برخی اعتراضات به این شكل از جمع گرائی وجود دارد. منتقدان استدلال می كنند كه گروهها جهت قادر شدن به قانع كردن برای تاثیر به سطح بالائی از منابع و حمایت حامیان نیاز دارند و این دیدگاه اساس تئوری جمع گرائی ممتاز كه توسط نویسنده ای همچون المر اریك اسكت اشنایدر كسی كه نوشته است "كلیه گروهها در یك تمایل کلاس بالا با هم دیگرهم آوازند" پیشرفت كرده است.
جمع گرائی – نوشركت گرائی ویرایش
در حالی كه جمع گرائی به عنوان یك تئوری سیاسی از تشكیلات ایالتی و سیاسی بیشترین كشش خود را در طی سالهای 1950 و 1960 در آمریكا به دست آورده است، بسیاری از محققان استدلال می كنند كه تئوری آنقدر ساده بود كه به دوباره سازی جمع گرائی – نو، سوق داده شد، و از آنجا كه جهت دموكراسیهای وست مینسترین یا بافت اروپائی استعمال نمی شود – به درخواست شركت گرائی سوق داده می شود. چارلز ای. لیندبلوم كسی كه به عنوان ارائه كننده یك استدلال شدیدا وابسته به جمع گرائی جدید به نظر می رسد، هنوز طرفدار رقابت میان علاقه گروهها در مراحل سیاست می باشد؛ اما تاثیر بی تناسب شناخته شده است سود تجارت در مراحل سیاست قرار دارد.
شراکت گرائی ایده ای است که بر طبق آن فقط چند گروه (اغلب رسمی) در شکل گیری مراحل سیاست و بجهت فرافکنی گروه های بیشماردیگر، دخیل هستند. بعنوان مثال اتحادیه های تجاری و انجمن های بخشی اصلی تجارت اغلب در خصوص سیاست های مشخص (اگر بطور کلی تعیین سیاست ها را بعهده نداشته باشند) مورد مشورت قرار میگیرند. جمع گرائی عبارتند از گرد آوردن تنوع کله گنده های جوامع مختلف با دیگر گروه ها بصورتی منسجم و کارآ.
جمع گرائی و سود مشترك ویرایش
جمع گرائی با این امید مرتبط می شود كه این روندهای برخورد و گفتگو به یك تعریف و ادراك متعاقب از سود مشترك منتج خواهد شد كه جهت تمامی اعضای جامعه بهترین می باشد. این مطلب بر این اشاره دارد كه در یك چارچوب وابسته به جمع گرائی، سود مشترك داده نخواهد شد "یك (فلسفه) قیاسی و پس قیاسی| قیاسی". در عوض، منظور و مفاد سود مشترك تنها می تواند در طی و پس از روند مذاكرات پس قیاسی) مشخص شود.
در نتیجه، با توجه به نظرات جمع گرایان، سود مشترك، با موقعیت هیچكدام از گروه یا سازمانهای به هم پیوسته منطبق نمی شود.
معذالك، ممكن است سرانجام یك گروه نظریات خویش را جهت بنا نهادن به صورت نظریه ای كه به طور عمومی پذیرفته شده ترتیب دهد، اما فقط تا زمانی كه نتیجه روند مذاكرات در حدود چهارچوب وابسته به جمع گرائی باشد. این مطلب به این اشاره دارد كه، به عنوان یك نقش كلی، "گرداننده" یك چارچوب وابسته جمع گرائی واقعی، مانند ایالتی در یك جامعه وابسته به جمع گرائی، نباید "به یك طرف متمایل باشد|به یك طرف متمایل شود". او ممكن نیست از هیچ گروهی طرفداری كند، به یك گروه امتیاز بی مورد داده و در برابر دیگری تبعیض قائل شود.
حامیان جمع گرائی چنین استدلال می كنند كه بهترین راه جهت دستیابی به سود مشترك این روند مذاكرات است: نظر به این كه هر كسی بتواند در قدرت و تصمیم گیری شریك بوده (و قادر باشد بخشی از دارائی خویش را در نتیجه قدرت عملی ادعا كند) در این جا همچنین قادر به شراكت گسترده و احساسی عمیقتر از تعهد از اعضای جامعه، و در نهایت پی آمدهای بهتر می باشد. در مقابل، یك فلسفه طرفدار قدرت یا استبداد| طرفدار استبداد یا جامعه حكومت معدودی از اغنیاء و ثروتمندان| وابسته به حكومتی كه به دست چند تن اداره می شود، جائی كه قدرت سیاسی|قدرت متمركز شده و تصمیمها توسط عده كمی از اعضاء گرفته می شود، این امكان ممانعت كرده می شود.
طرفداران فلسفه سیاسی معاصر از چنین نظریه ای شامل اشعیاء برلین، استوارت همپشایر، و برنارد ویلیامز می باشند. و نظریات قدیمیتر از جمع گرائی سیاسی، با تئوریستهائی همچون هارولد لاسكی و جی.دی.اچ.كل، همچنین دیگر اعضای رهبری جامعه فابیوسی انگلیسی، جریانی قوی در به وجود آوردن دموكراسی سیاسی نوین بود.
توجه داشته باشید، به هرحال، آن دسته از فلسفه گرایان سیاسی همچون چارلز بلتبرگ استدلال كرده اند كه مذاكره می تواند به جای تحقق سود مشترك بهترین مصالحه باشد. گفته می شود جهت انجام دادن این گفته اخیر نیاز به ورود به "گفتگو" به جای فضائی جهت آن چیزی كه در حدود آنچه كه بلتبرگ یك میهن پرستی، به عنوان تمایز سیاستمداران از جمع گرا، می نامد، وجود دارد.
شرایط جمع گرائی ویرایش
همه گروهها جهت عملكرد و موفق بودن در تعریف سود مشترك برای جمع گرائی، مجبور به موافقت با یك میزان كم توافق بسته به ارزشهای تقسیم شده، كه گروههای متفاوت را به جامعه مرتبط می كند، و نقشها را جهت رفع كشمكش میان گروهها تقسیم كرده، می باشند.
مهمترین ارزش احترام و تحمل دوطرفه می باشد، آنچنانكه گروههای متفاوت بتوانند بدون این كه هیچ یك به موقعیت دیگری در برخوردهائی كه به طور طبیعی درتغییر علایق و موقعیتها رخ خواهد داد. این فشار آورده باشد، همزیستی و جذابیت داشته باشند. مشاجرات تنها می تواند با گفتمان مداوم كه منتج به مصالحه و درك دوجانبه می شود، حل شود.
مثالهائی از موارد عدم کاربرد جمع گرائی عبارتند از فرهنگ گرائی مختلط، وابستگی فرهنگی، اغتشاش-سرمایه داری، و فرا- نوگرائی. تحمل جمع گرائی برای تفاوت، پرورش نوع خود، ارتقاء تعاقب تفاوت شخصی از مدلهای گوناگون زندگی و بیان آنها از ارزشهای مختلف فرهنگی تمام فرهنگها را به عنوان كمابیش برابر (فرهنگ گرائی مختلط) تلفیق نشده است، نسبت به برخی از اختلافات فرهنگی كه جهت استانداردهای شایستگی جامعه قابل دسترسی نسیت همچون قطع عضو تناسلی (نسبیت گرائی فرهنگی) بی اهمیت نمی باشد، خود از احتیاج سازمانهای جامعه جهت آماده سازی "فضا" برای دگرگونی جهت یافتن حداقل استانداردهای شایستگی و انتظام(اغتشاش – سرمایه داری) نا آگاه نمی باشد، خاموش یا بدون انتقاد از استنانداردها و ارزشهای پائین (فرا نوینی)، اما ارزشهای اجتماعی و شخصی مختلف در این انتقاد به كار گرفته می شود، اما در حالتی آبرومند، و ارزیابی منطقی دوجانبه. استفاده از اعمال قهری فقط در حالی است که صورت دیگر زندگی یا تجلیات فرهنگی موجب زیان گردند، در غیر اینصورت مسئله در گرو گفتگو در خصوص ارزیابی های انتقادی از صور مختلف و ابراز نظر از طریق تشویق دیگران میسر است. بر خلاف بسیاری از کاربرد های غلط، تحمل جمع گرائی در تحمل تعصب گرائی صادق نخواهد بود. (که کاملا مدافعانه و ضد جمع گرائی است).
جهت نمایش، سرمایه داری هرج ومرج طلب یک ایده خود صاحبی را بعنوان یک ارزش قیاسی برمیگزیند. خروج از این قاعده بعنوان اصول عدم تعرض و دارائی خصوصی مطرح می باشد. جهت حل مناقشات در خصوص دارائی، اصل ثروت ملل 22 سود دوطرفه.22 سودا بمقتضی تئوری ارزش فردی مورد استفاده قرار می گیرد. از ارزش تک مشترک خود صاحبی، تجارت داوطلبانه، افراد دارای ارزش های متفاوت را قادر به حل مشکلات بدون توسل بزور میکند.
جمع گرائی و تابعیت ویرایش
بهرحال، لزوم اجماع بر قوانین و ارزش ها نباید الزاما به محدودیت گروه ها و افراد جامعه در آرمان های خود گردد. بر طبق قاعده تابعیت، هر چیز که نیاز به تنظیم در چهار چوب عمومی دارد می باید به تصمیم گروه های پیرو و در قبال آن، به افراد، بجهت ضمانت حداکثر آزادی آنها، گذارده شود.
در تقابل حداکثر، البته جمع گرائی نیز بر حقوق افراد جهت تعیین ارزش ها و حقیقتها نیز صحه گذارده و بر ضد اعمال قدرت بجهت پیروی از کل جامعه و براستی گروه آنان، جهت گیری نموده است.
جمع گرائی در جامعه علمی ویرایش
این مسئله قابل بحث است که طبیعت جمع گرای مراحل علمی یک عامل اصلی در رشد سریع دانش بحساب می آید. در عوض، افزایش سطح دانش بطور قابل بحث بسوی افزایش رفاه انسان در اثر، بعنوان مثال، باروری ، رشد اقتصادی عمیق تر و فن آوری پزشکی مناسب تر، تمایل دارد.
جمع گرائی در فلسفه ویرایش
جمع گرائی در فلسفه نام دیگر بازار عقاید می باشد. بصورت تئوریک، بسیاری از مکاتب مختلف فکری بر یکدیگر تاثیر دارند که نهایتا بسوی روش های فکری منطقی و پیشرفته راهنما می گردند. بخش های دوئیت، ضد واقع گرائی را ملاحظه بفرمائید.
جمع گرائی قانونی ویرایش
تفکرات پایه:
- بسیاری از چیز های فاقد وضعیت قانونی رسمی باعث بوجود آمدن عملکرد های مشابه می گردند
- قوانین نانوشته
- آیا می باید این مسائل را نیز بعنوان "قانون" تلقی نمود؟
جمع گرائی قانونی این مجوز را می دهد که قوانین روحانی که بعنوان قانون رسمی تقریر نشده اند، نیز بعنوان قانون شناخته شوند. این قوانین شامل طبقه بندی های مذهبی که جهت دریافت شجره نامه کامل، توجیه نشده اند و از اینرو در نظر مثبت گرایان قانون فرض می گردد، نیز می گردند.
منابع چنین قوانین جمع گرا، شامل قرآن، سنت، اجماع و...جائیکه اکثر جوامع مدرن غربی اساس سیستم قانونی خود را از ابر قدرت های مسیحیت قدیمی (مانند بریتانیا، فرانسه و غیره) اخذ و به این دلیل که چرا قوانین روحانی موجود در انجیل بعنوان قوانین کامل با فرم های ابتدائی مقبول قبل از تاریخ قانون، در نظر گرفته شده و از این جهت، هم اولویت های مثبت گرایان و هم اولویت های طبیعت گرایان را برآورده سازد.
بطور گسترده هر کشوری که بیش از یک سیستم قانون دارد بعنوان پیرو جمع گرائی قانونی محسوب می گردد. در میان بسیاری از کشورهائی که قوانین استعماری موجود در قوانین جمع گرا را پذیرفته اند، برخی تحت تاثیر الگوی غربی قرار گرفته اند. در حالیکه مردم کشور ها قوانین سازماندهی جامعه مختص بخود را دارند، از این رهگذر وضعیتی را بوجود آورده اند که اعمال آن ها در ضدیت با آنچه در قوانین کشور های غربی جریان دارد، قرار گیرد.