پرابهاکارا

پرابهاکارا (به انگلیسی: Prabhākara) حکیمی که در قرن ششم میلادی می‌زیسته‌است.سنت هندو به «پرابهارکا» عنوان مرشد بزرگ (Guru) را بخشیده‌است. وی در تکامل «میمامسا» (می مانسا) و ارتقاء آن به دیدگاه فلسفی کوشیده‌است.

میمامسا

می مانسا یکی از مهمترین مباحث فلسفهٔ هندی را که مبحث شناخت است در مرکز توجه خود قرار داده‌است.

آثار

دو تفسیری که وی بر رسالهٔ «شابارا»(Śabara) انشاء کرده‌است. یکی به «بریهاتی» (Bṛhatī) و دیگری به «لاگوی» (laghvi)

عدم شناخت

روش پرابهاکارا دربارهٔ شناخت، عملی است و مبحث شناخت غلط یا نادرست یکسره نفی شده‌است. فرضیهٔ تکوین شناخت لفظی را «پرابهاکارا» ابداع کرده‌است.

پیوند به بیرون

• Triputipratyaksavada (Prabhakara's Doctrine of Triple Perception)
• Khyativada

منابع

• Matilal, Bimal Krishna (1990). The word and the world: India's contribution to the study of language. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-562515-8.
• Giovanni Ciotti; Alastair Gornall; Paolo Visigalli (31 January 2014). Puspika: Tracing Ancient India Through Texts and Traditions. Oxbow Books. ISBN 978-1-78297-416-1.