پرواز فضایی در ۱۹۵۱
سال ۱۹۵۱ میلادی شاهد اکتشاف گستردهٔ فضا توسط ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی با استفاده از راکت‌های زیر مداری بود. در این سال، شوروی نخستین مجموعه‌پرتاب‌های آزمایشی زیست‌پزشکی خود را تا ارتفاع کرانهٔ ۱۰۰ کیلومتری فضا (توصیف‌شده توسط فدراسیون بین‌المللی هوانوردی) انجام داد.[۱] در این میان، چندین آژانس آمریکایی نیز در این سال بیش از شش پرتاب مطالعاتی موشک‌های ژرفاسنج را انجام دادند. نیروی دریایی ایالات متحده در اوت ۱۹۵۱ موشک ژرفاسنج وایکینگ خود را برای هفتمین بار پس از سال ۱۹۴۹، و این‌بار تا ارتفاع ۲۱۹ کیلومتر (۱۳۶ مایل) پرتاب کرد.
 وایکینگ ۷ پیش از پرتاب در ۷ اوت ۱۹۵۱ | |
| راکت‌ها | |
|---|---|
| پروازهای اولیه |  آئروبی آرتی‌وی-آ-۱آ آئروبی آرتی‌وی-آ-۱بی آر-۱بی آر-۱وی |
| بازنشستگی‌ها | وایکینگ (مدل اول) آئروبی آرتی‌وی-آ-۱بی آر-۱بی آر-۱وی |
توسعهٔ راکت‌های قدرت‌مندتر از راکت آلمانی وی-۲ مربوط به دوران جنگ جهانی دوم که آغازگر دوران پروازهای فضایی بود نیز، توسط این دو ابرقدرت ادامه یافت. اتحاد جماهیر شوروی، با توسعهٔ موشک آر-۲، که قادر به حمل یک تن مواد منفجره (دو برابر بیشتر از مدل پیشین خود) بود، به پیشرفت‌هایی فراتر از موشک آر-۱ خود (کپی از موشک وی-۲ آلمان) دست یافت. اگرچه تولید این موشک بالستیک دوربرد بعداً در سال ۱۹۵۱ لغو شد، اما پروژهٔ توسعهٔ موشک آر-۵، که دستیابی به آن محتمل‌تر بود، کلید خود. نیروی هوایی و نیروی زمینی ایالات متحده هر دو نخستین پروژه‌های موشک بالستیک خود پس از موشک وی-۲ را آغاز کردند؛ نام موشک نیروی هوایی اتلس و نام موشک نیروی زمینی رداستون بود.
اکتشاف در فضا ویرایش
ایالات متحده آمریکا ویرایش
نیروی زمینی ایالات متحده، نیروی هوایی ایالات متحده و آزمایشگاه فیزیک کاربردی به استفاده از راکت آئروبی در انواع مختلفی از پروازهای موشک‌های ژرفاسنج با هدف مطالعات در زمینهٔ فیزیک، آیرونومی، تصویربرداری، هواشناسی و زیست‌پزشکی ادامه دادند و در این سال مجموعاً ۱۱ پرتاب انجام شد.[۲] دو مورد از این پروازها، نخستین مأموریت‌های زیست‌پزشکی فضایی بودند. این پروازها، که توسط نیروی هوایی آمریکا انجام شدند، و حامل چندین موش و میمون بودند، (به‌همراه سومین پرواز در سال ۱۹۵۲) نشان دادند که قرار گرفتن در معرض شتاب، جاذبهٔ کاهش‌یافته و تشعشعات کیهانی در ارتفاعات بالا برای مدت کم (حدود ۱۵ دقیقه) تأثیرات منفی قابل توجهی ندارد.[۳]
نسل نخست موشک‌های ژرفاسنج وایکینگ ساختهٔ نیروی دریایی آمریکا با پرتاب وایکینگ ۷، که تنها پرتاب راکت‌های وایکینگ در سال ۱۹۵۱ بود، به اوج عملکرد خود رسید. این راکت که در ۷ اوت از حوزه موشکی وایت سندز در نیومکزیکو پرتاب شد، رکورد ارتفاع پرتاب جهان برابر با ۲۱۹ کیلومتر (۱۳۶ مایل) را به نام خود ثبت کرد.[۴]: ۱۶۷–۱۷۱، ۲۳۶
اتحاد جماهیر شوروی ویرایش
موشک آر-۱ که نخستین موشک بالستیک برد بلندی بود که توسط شوروی و به‌صورت بومی ساخته شده‌بود، در نوامبر ۱۹۵۰ برای ورود به خدمت مورد تأیید قرار گرفت. در ژانویهٔ ۱۹۵۱، آزمایش‌های آر-۱ در هوای سرد به‌منظور حصول اطمینان از کیفیت آن انجام شد.[۵]: ۱۴۹، ۱۵۲ در ۱ ژوئن، تولید موشک آر-۱ به‌شکل متمرکز درآمد و به یک کارخانهٔ سابق خودروسازی در دنیپرو منتقل شد و در همان ماه،[۶] مجموعه‌ای آزمایشی از موشک‌های آر-۱ با موفقیت به کرانهٔ فضا پرتاب شدند و همگی آن‌ها در حداکثر با فاصلهٔ ۵٫۵ کیلومتر (۳٫۴ مایل) از اهداف خود فرود آمدند. اگرچه که موشک آر-۱، که یک کپی مجازی از موشک منسوخ‌شدهٔ وی-۲ بود،[۵]: ۱۱۹ سلاح چندان مهیبی نبود و تهدیدی برای غرب محسوب نمی‌شد، در زمینهٔ آموزش مهندسان و خدمهٔ موشکی، و نیز در زمینهٔ شکل‌گیری صنعت نوپای راکتی در اتجاد جماهیر شوروی از اهمیت زیادی برخوردار بود.[۵]: ۱۵۲–۳
در ۲۹ ژانویهٔ ۱۹۵۱ چندین سگ سوار یکی از پروازهای آزمایشی زمستانی موشک آر-۱ شدند.[۲] پس از آن نیز در تابستان همان سال شش موشک آر-۱ دیگر به‌طور اختصاصی برای پروازهای زیست‌پزشکی طراحی و تجهیز شدند تا بررسی شود که آیا سگ‌های سوار بر آن‌ها می‌توانند از سختی‌های سفر به فضا جان سالم به‌در برده و به زمین بازگردند یا خیر. سه مورد از این مأموریت‌ها موفقیت‌آمیز بودند.[۷]
موشک آر-۲ که نخستین موشک عملیاتی طراحی‌شده توسط شوروی بود که دارای مخروط دماغهٔ قابل جداسازی بود، در ژوئیهٔ ۱۹۵۱ دومین مجموعه از آزمایش‌های خود شامل سیزده پرواز را پشت سر گذاشت و در این میان یک پرواز ناموفق را تجربه کرد. این طرح که در ۲۷ نوامبر ۱۹۵۱ برای خدمت عملیاتی مورد تأیید قرار گرفت،[۸] از برد ۶۰۰ کیلومتر (۳۷۰ مایل) برخوردار بود که دو برابر بیشتر از آر-۱ بود و در عین حال، ظرفیت حمل بار آن مشابه مدل آر-۱ و در حدود ۱٬۰۰۰ کیلوگرم (۲٬۲۰۰ پوند) بود.[۵]: ۴۸–۹
توسعه فضاپیماها ویرایش
نیروی هوایی ایالات متحده ویرایش
تا سال ۱۹۵۰، موشک بالستیک حامل کلاهک جنگی، که پس از جنگ جهانی دوم در ایالات متحده تحت تأثیر رهنمود توسعهٔ موشک قرار گرفته بود، در سطح ملی اولویت یافت. در ژانویهٔ ۱۹۵۱، فرماندهی تحقیق و توسعه هوایی نیروی هوایی ایالات متحده قرارداد توسعهٔ راکت اتلس، که نخستین موشک بالستیک قاره‌پیمای این کشور بود را به کانسالیدیتد وولتی واگذار کرد.[۹]: ۵۹–۶۱ راکت اتلس بعداً به یکی از بوسترهای مهم در برنامه‌های فضایی سرنشین‌دار و رباتیک آمریکا بدل شد[۱۰]: ۳۲–۳۹ و نخستین محمولهٔ خود (ماهوارهٔ اسکور) را در سال ۱۹۵۸ به مدار زمین منتقل کرد.[۹]: ۱۵۳، ۱۶۱–۲
نیروی زمینی ایالات متحده ویرایش
در ۱۵ آوریل ۱۹۵۰، ورنر فون براون و تیم او متشکل از مهندسین راکتی آلمانی از فورت بلیس به ردستون آرسنال در آلاباما منتقل شدند. در سال ۱۹۵۱، وظیفهٔ تحقیق و توسعهٔ موشک‌های هدایت‌شونده و توسعه و آزمایش راکت‌های آزاد، پیشرانه‌های سوخت جامد، راکت‌های جاتو و موارد مرتبط دیگر به تیم ردستون محول شد تا نیروی زمینی ایالات متحده را به بازیگری مهم در صنعت توسعهٔ موشک آمریکا تبدیل کند.[۱۱] فعالیت‌های این تیم به تولید موشک رداستون انجامید که در سال ۱۹۵۳ برای نخستین بار پرتاب شد[۱۲] و نسخه‌هایی از آن در نهایت برای پرتاب اکسپلورر ۱، نخستین ماهوارهٔ مصنوعی آمریکا در سال ۱۹۵۸، و پرتاب مرکوری-رادستون ۳، نخستین مأموریت سرنشین‌دار آمریکا در سال ۱۹۶۱ مورد استفاده قرار گرفتند.[۱۳]
نیروی دریایی ایالات متحده ویرایش
در تابستان سال ۱۹۵۰ تیم آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی ایالات متحده (ان‌آرال) به رهبری میلتون روزن کار بر روی یک نمونهٔ بهبود یافته از راکت وایکینگ را که قادر به دستیابی به ارتفاعات بالاتر بود، آغاز کرد. این تیم قصد داشت تا به‌واسطهٔ استفاده از مخازن سوخت بزرگ‌تر و کاهش وزن در اجزاء و بخش‌های دیگر راکت، عملکرد راکت را بهبود بخشد. در ابتدا پرتاب این موشک برای سال ۱۹۵۱ برنامه‌ریزی شده بود، اما توسعهٔ نسل دوم وایکینگ دو سال به طول انجامید و امکان پرتاب نخستین نمونه‌های راکت جدید تا پیش از ۶ ژوئن ۱۹۵۱ فراهم نشد.[۴]: ۱۷۲–۳، ۲۳۶
دانشگاه آیووا ویرایش
در ژانویهٔ ۱۹۵۱، جیمز وان آلن، که در توسعهٔ راکت آئروبی نقش داشت، به بخش فیزیک دانشگاه ایالتی آیووا (SUI) پیوست. وان آلن به‌همراه ملوین بی. گاتلیب، دانش‌آموختهٔ دانشگاه شیکاگو و لزلی اچ. مردیت، نخستین دانش‌آموز فارغ‌التحصیل‌شدهٔ او از دانشگاه آیووا، یک برنامهٔ پژوهشی بر روی پرتو کیهانی در ارتفاعات بالا را با استفاده از تجهیزات نصب‌شده در چند بالون آغاز کردند. این پژوهش که از ۱۶ ژوئن ۱۹۵۱ تا ۲۶ ژانویهٔ ۱۹۵۲ انجام شد،[۱۴]: ۷–۱۰ پایه‌گذار راکت‌های ژرفاسنج پرتاب‌شده با کمک بالون بود که در سال ۱۹۵۴ برای نخستین بار به کرانهٔ فضای رسید.[۱۴]: ۳۸
اتحاد جماهیر شوروی ویرایش
از سال ۱۹۴۷، موشک جی-۱ (یا آر-۱۰) که توسط مهاجران آلمانی طراحی شده‌بود، در رقابت با موشک آر-۲ طراحی‌شده توسط شوروی با کارکنان مهندسی و تولیدی محدود بود که در نهایت، موشک آر-۲ شوروی در پایان سال ۱۹۴۹ پیروز این رقابت شد. با توجه به متوقف شدن پروژه به‌دلیل کمبود منابع و نبود منافع دولتی در انجام آن، اتحاد شوروی در اکتبر ۱۹۵۱ به کار متخصصان آلمان خاتمه داد. در دسامبر ۱۹۵۱، نخستین گروه از متخصصان به آلمان شرقی بازگردانده شدند (فرایندی که اتحاد جماهیر شوروی آن را در نوامبر ۱۹۵۳ تکمیل کرد).[۵]: ۶۹–۷۰
پیش‌نویس برنامهٔ توسعهٔ موشک آر-۳ با برد ۳٬۰۰۰-کیلومتر (۱٬۹۰۰-مایل) در ۷ دسامبر ۱۹۴۹ مورد تأیید قرار گرفت،[۵]: ۶۷ اما با توجه به این که سایر طرح‌ها مفیدتر و دست‌یافتنی‌تر بودند، در ۲۰ اکتبر ۱۹۵۱ این برنامه لغو شد.[۵]: ۲۷۵–۶ یکی از این طرح‌ها موشک آر-۵ بود که قادر به حمل محموله‌ای یکسان با موشک‌های آر-۱ و آر-۲، اما در مسافت ۱٬۲۰۰ کیلومتر (۷۵۰ مایل) بود[۵]: ۲۴۲ (آر-۱۱، طرحی دیگر از یک موشک تاکتیکی با اندازهٔ نصف موشک آر-۱ اما با ظرفیت حمل محمولهٔ یکسان با آن بود).[۱۵] طرح مفهومی آر-۵ در ۳۰ اکتبر ۱۹۵۱ تکمیل شد.[۱۶]: ۹۷
پرتاب‌ها ویرایش
ژانویه ویرایش
| تاریخ و زمان (UTC) | راکت | شماره پرواز | سایت پرتاب | ال‌اس‌پی | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بار مفید | اپراتور | مدار | عملکرد | فرسایش (UTC) | نتیجه | ||
| ملاحظات | |||||||
| ۱۸ ژانویه ۲۰:۱۴ |
 وی-۲
|
وایت سندز ال‌سی-۳۳
|
جنرال الکتریک / نیروی زمینی آمریکا
| ||||
| آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی | زیر مداری | فرابنفش خورشیدی، پرتو ایکس، انتشار شیمیایی | ۱۸ ژانویه | پرتاب ناموفق | |||
| پرتاب پروژه هرمس، اوج زمینی: ۱٫۶ کیلومتر (۰٫۹۹ مایل)[۲] | |||||||
| ۲۲ ژانویه ۲۲:۵۵ |
آئروبی آرتی‌وی-ان-۱۰
|
وایت سندز ال‌سی-۳۵
|
نیروی دریایی آمریکا
| ||||
| آزمایشگاه فیزیک کاربردی | زیر مداری | آیرونومی | ۲۲ ژانویه | موفق | |||
| اوج زمینی: ۸۸٫۵ کیلومتر (۵۵٫۰ مایل)[۲] | |||||||
| ۲۵ ژانویه ۱۵:۰۰ |
آئروبی آرتی‌وی-ان-۱۰
|
وایت سندز ال‌سی-۳۵
|
نیروی دریایی آمریکا
| ||||
| آزمایشگاه فیزیک کاربردی | زیر مداری | آیرونومی اوزون | ۲۵ ژانویه | موفق | |||
| اوج زمینی: ۹۰٫۱ کیلومتر (۵۶٫۰ مایل)[۲] | |||||||
| ۲۹ ژانویه | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۲۹ ژانویه | موفق | |||
| حامل چندین سگ[۲] | |||||||
| ۳۰ ژانویه | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۳۰ ژانویه | موفق[۲] | |||
| ۳۱ ژانویه | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۳۱ ژانویه | موفق[۲] | |||
فوریه ویرایش
| تاریخ و زمان (UTC) | راکت | شماره پرواز | سایت پرتاب | ال‌اس‌پی | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بار مفید | اپراتور | مدار | عملکرد | فرسایش (UTC) | نتیجه | ||
| ملاحظات | |||||||
| ۱ فوریه | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۱ فوریه | موفق[۲] | |||
| ۲ فوریه | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۲ فوریه | موفق[۲] | |||
| ۶ فوریه ۱۷:۲۰ |
آئروبی آرتی‌وی-ان-۱۰
|
وایت سندز ال‌سی-۳۵
|
نیروی دریایی آمریکا
| ||||
| آزمایشگاه فیزیک کاربردی | زیر مداری | تصویربرداری از زمین | ۶ فوریه | موفق | |||
| اوج زمینی: ۹۸٫۲ کیلومتر (۶۱٫۰ مایل)[۲] | |||||||
مارس ویرایش
| تاریخ و زمان (UTC) | راکت | شماره پرواز | سایت پرتاب | ال‌اس‌پی | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بار مفید | اپراتور | مدار | عملکرد | فرسایش (UTC) | نتیجه | ||
| ملاحظات | |||||||
| ۹ مارس ۰۳:۱۶ |
وی-۲
|
وایت سندز ال‌سی-۳۳
|
جنرال الکتریک / نیروی زمینی آمریکا
| ||||
| بلاسوم آی‌وی‌ئی
|
فرماندهی تجهیزات هوایی | زیر مداری | یونوسفری، خورشیدی، آیرونومی | ۹ مارس | پرتاب ناموفق | ||
| پرتاب پروژهٔ هرمس، اوج زمینی: ۳ کیلومتر (۱٫۹ مایل)[۲] | |||||||
| ۲۸ مارس ۲۳:۱۴ |
آئروبی آرتی‌وی-آ-۱
|
هالومن ال‌سی-آ
|
نیروی هوایی آمریکا
| ||||
| فرماندهی تحقیق و توسعه هوایی | زیر مداری | آیرونومی | ۲۸ مارس | موفق | |||
| اوج زمینی: ۶۸ کیلومتر (۴۲ مایل)[۲] | |||||||
آوریل ویرایش
| تاریخ و زمان (UTC) | راکت | شماره پرواز | سایت پرتاب | ال‌اس‌پی | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بار مفید | اپراتور | مدار | عملکرد | فرسایش (UTC) | نتیجه | ||
| ملاحظات | |||||||
| ۱۲ آوریل ۱۷:۲۶ |
آئروبی آرتی‌وی-آ-۱
|
هالومن ال‌سی-آ
|
نیروی هوایی آمریکا
| ||||
| ای‌آردی‌سی | زیر مداری | تشعشعات خورشیدی | ۱۲ آوریل | بخشی از آن ناموفق | |||
| اوج زمینی: ۲۰ کیلومتر (۱۲ مایل)[۱۷] | |||||||
| ۱۸ آوریل ۱۸:۳۹ |
آئروبی آرتی‌وی-آ-۱
|
هالومن ال‌سی-آ
|
نیروی هوایی آمریکا
| ||||
| آئرومد ۱
|
ای‌آردی‌سی | زیر مداری | زیست‌پزشکی | ۱۸ آوریل | موفق | ||
| نخستین مأموریت زیست‌پزشکی آئروبی، حامل میمون؛ اوج زمینی: ۶۱٫۲ کیلومتر (۳۸٫۰ مایل)[۲] | |||||||
مه ویرایش
| تاریخ و زمان (UTC) | راکت | شماره پرواز | سایت پرتاب | ال‌اس‌پی | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بار مفید | اپراتور | مدار | عملکرد | فرسایش (UTC) | نتیجه | ||
| ملاحظات | |||||||
| ۲۹ مه ۱۹:۴۶ |
آئروبی آرتی‌وی-آ-۱
|
هالومن ال‌سی-آ
|
نیروی هوایی آمریکا
| ||||
| ای‌آردی‌سی | زیر مداری | یونوسفری | ۲۹ مه | پرتاب ناموفق | |||
| اوج زمینی: ۳٫۷ کیلومتر (۲٫۳ مایل)[۱۷] | |||||||
ژوئن ویرایش
| تاریخ و زمان (UTC) | راکت | شماره پرواز | سایت پرتاب | ال‌اس‌پی | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بار مفید | اپراتور | مدار | عملکرد | فرسایش (UTC) | نتیجه | ||
| ملاحظات | |||||||
| ۸ ژوئن ۰۰:۱۱ |
آئروبی آرتی‌وی-آ-۱
|
هالومن ال‌سی-آ
|
نیروی هوایی آمریکا
| ||||
| ای‌آردی‌سی | زیر مداری | پرتو ایکس خورشید، آیرونومی | ۸ ژوئن | موفق | |||
| اوج زمینی: ۸۸٫۵ کیلومتر (۵۵٫۰ مایل)[۱۷] | |||||||
| ۸ ژوئن ۰۱:۱۸ |
آئروبی اکس‌ای‌اس‌آر-اس‌سی-۱
|
وایت سندز ال‌سی-۳۵
|
نیروی زمینی آمریکا
| ||||
| سپاه سیگنال ارتش ایالات متحده | زیر مداری | آیرونومی | ۸ ژوئن | پرتاب ناموفق | |||
| اوج زمینی: ۶٫۴ کیلومتر (۴٫۰ مایل)[۱۷] | |||||||
| ۹ ژوئن ۰۶:۱۱ |
آئروبی اکس‌ای‌اس‌آر-اس‌سی-۱
|
وایت سندز ال‌سی-۳۵
|
نیروی زمینی آمریکا
| ||||
| سپاه سیگنال ارتش ایالات متحده | زیر مداری | آیرونومی | ۹ ژوئن | موفق | |||
| اوج زمینی: ۶۷ کیلومتر (۴۲ مایل)[۱۷] | |||||||
| ۱۳ ژوئن | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۱۳ ژوئن | موفق[۲] | |||
| ۱۴ ژوئن ۱۳:۴۸ |
وی-۲
|
وایت سندز ال‌سی-۳۳
|
جنرال الکتریک / نیروی زمینی آمریکا
| ||||
| ان‌آرال | زیر مداری | پرتو فرابنفش / پرتو ایکس خورشید | ۱۴ ژوئن | پرتاب ناموفق | |||
| پرتاب پروژهٔ هرمس، اوج زمینی: ۰ کیلومتر (۰ مایل)[۲] | |||||||
| ۱۴ ژوئن | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۱۴ ژوئن | موفق[۲] | |||
| ۱۸ ژوئن | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۱۸ ژوئن | موفق[۲] | |||
| ۱۹ ژوئن | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۱۹ ژوئن | موفق[۲] | |||
| ۲۰ ژوئن | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۲۰ ژوئن | موفق[۲] | |||
| ۲۲ ژوئن | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۲۲ ژوئن | موفق[۲] | |||
| ۲۳ ژوئن | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۲۳ ژوئن | موفق[۲] | |||
| ۲۴ ژوئن | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۲۴ ژوئن | موفق[۲] | |||
| ۲۵ ژوئن | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۲۵ ژوئن | موفق[۲] | |||
| ۲۶ ژوئن | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۲۶ ژوئن | موفق[۲] | |||
| ۲۷ ژوئن | آر-۱
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۲۷ ژوئن | موفق[۲] | |||
| ۲۸ ژوئن ۲۱:۴۳ |
وی-۲
|
وایت سندز ال‌سی-۳۳
|
جنرال الکتریک / نیروی زمینی آمریکا
| ||||
| بلاسوم آی‌وی‌اف
|
ای‌آردی‌سی | زیر مداری | خورشیدی / آیرونومی | ۲۸ ژوئن | پرتاب ناموفق | ||
| پرتاب نهایی پروژهٔ هرمس، اوج زمینی: ۵٫۸ کیلومتر (۳٫۶ مایل)[۲] | |||||||
ژوئیه ویرایش
| تاریخ و زمان (UTC) | راکت | شماره پرواز | سایت پرتاب | ال‌اس‌پی | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بار مفید | اپراتور | مدار | عملکرد | فرسایش (UTC) | نتیجه | ||
| ملاحظات | |||||||
| ۲ ژوئیه | آر-۲
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۲ ژوئیه | ||||
| اولین پرتاب از سیزده پرتاب، که ۱۲ مورد آن‌ها به هدف رسیدند.[۱۶]: ۹۷ | |||||||
| ژوئیه | آر-۲
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | همان روز | ||||
| دومین پرتاب از سیزده پرتاب، که ۱۲ مورد آن‌ها به هدف رسیدند.[۱۶]: ۹۷ | |||||||
| ژوئیه | آر-۲
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | همان روز | ||||
| سومین پرتاب از سیزده پرتاب، که ۱۲ مورد آن‌ها به هدف رسیدند.[۱۶]: ۹۷ | |||||||
| ژوئیه | آر-۲
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | همان روز | ||||
| چهارمین پرتاب از سیزده پرتاب، که ۱۲ مورد آن‌ها به هدف رسیدند.[۱۶]: ۹۷ | |||||||
| ژوئیه | آر-۲
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | همان روز | ||||
| پنجمین پرتاب از سیزده پرتاب، که ۱۲ مورد آن‌ها به هدف رسیدند.[۱۶]: ۹۷ | |||||||
| ژوئیه | آر-۲
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | همان روز | ||||
| ششمین پرتاب از سیزده پرتاب، که ۱۲ مورد آن‌ها به هدف رسیدند.[۱۶]: ۹۷ | |||||||
| ژوئیه | آر-۲
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | همان روز | ||||
| هفتمین پرتاب از سیزده پرتاب، که ۱۲ مورد آن‌ها به هدف رسیدند.[۱۶]: ۹۷ | |||||||
| ژوئیه | آر-۲
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | همان روز | ||||
| هشتمین پرتاب از سیزده پرتاب، که ۱۲ مورد آن‌ها به هدف رسیدند.[۱۶]: ۹۷ | |||||||
| ژوئیه | آر-۲
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | همان روز | ||||
| نهمین پرتاب از سیزده پرتاب، که ۱۲ مورد آن‌ها به هدف رسیدند.[۱۶]: ۹۷ | |||||||
| ژوئیه | آر-۲
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | همان روز | ||||
| دهمین پرتاب از سیزده پرتاب، که ۱۲ مورد آن‌ها به هدف رسیدند.[۱۶]: ۹۷ | |||||||
| ژوئیه | آر-۲
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | همان روز | ||||
| یازدهمین پرتاب از سیزده پرتاب، که ۱۲ مورد آن‌ها به هدف رسیدند.[۱۶]: ۹۷ | |||||||
| ژوئیه | آر-۲
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | همان روز | ||||
| دوازدهمین پرتاب از سیزده پرتاب، که ۱۲ مورد آن‌ها به هدف رسیدند.[۱۶]: ۹۷ | |||||||
| ۲۲ ژوئیه | آر-۱وی
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | زیست‌شناختی | ۲۲ ژوئیه | موفق | |||
| پرواز اولیهٔ موشک آر-۱وی؛ حامل سگ‌هایی با نام دزیک و ژگان که به زمین بازگشتند.[۲] | |||||||
| ۲۵ ژوئیه ۱۶:۲۶ |
آئروبی آرتی‌وی-آ-۱
|
هالومن ال‌سی-آ
|
نیروی هوایی آمریکا
| ||||
| ای‌آردی‌سی | زیر مداری | تحقیق پیرامون درخشش هوا | ۲۵ ژوئیه | موفق | |||
| اوج زمینی: ۷۱٫۳ کیلومتر (۴۴٫۳ مایل)[۱۷] | |||||||
| ۲۷ ژوئیه | آر-۲
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | آزمایش موشک | ۲۷ ژوئیه | ||||
| آخرین پرتاب از سیزده پرتاب، که ۱۲ مورد آن‌ها به هدف رسیدند.[۱۶]: ۹۷ | |||||||
| ۲۹ ژوئیه | آر-۱بی
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | زیست‌شناختی | ۲۹ ژوئیه | پرتاب ناموفق | |||
| پرواز اولیهٔ موشک آر-۱بی؛ نقص در سامانهٔ برق‌رسانی، عدم بازیابی محموله، سگ‌های حمل‌شده کشته شدند[۲] | |||||||
اوت ویرایش
| تاریخ و زمان (UTC) | راکت | شماره پرواز | سایت پرتاب | ال‌اس‌پی | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بار مفید (⚀ = تاسواره) |
اپراتور | مدار | عملکرد | فرسایش (UTC) | نتیجه | ||
| ملاحظات | |||||||
| ۷ اوت ۱۶:۳۶ |
آئروبی آرتی‌وی-آ-۱
|
هالومن ال‌سی-آ
|
نیروی هوایی آمریکا
| ||||
| ای‌آردی‌سی | زیر مداری | یونوسفری | ۷ اوت | موفق | |||
| اوج زمینی: ۸۳٫۵ کیلومتر (۵۱٫۹ مایل)[۱۷] | |||||||
| ۷ اوت ۱۸:۰۰ |
وایکینگ (مدل اول)
|
وایت سندز ال‌سی-۳۳ – منطقه پرتاب ۱ ارتش
|
نیروی دریایی آمریکا
| ||||
| وایکینگ ۷
|
ان‌آرال | زیر مداری | یونوسفری / خورشیدی | ۷ اوت | موفق | ||
| آخرین پرواز مدل اول وایکینگ، اوج زمینی: ۲۱۹ کیلومتر (۱۳۶ مایل)[۱۸] | |||||||
| ۱۵ اوت | آر-۱بی
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | پرتو فرابنفش خورشید / زیست‌شناختی | ۱۵ اوت | موفق | |||
| حامل چندین سگ، بازیابی‌شده[۲] | |||||||
| ۱۹ اوت | آر-۱وی
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | زیست‌شناختی | ۱۹ اوت | موفق | |||
| آخرین پرواز موشک آر-۱وی؛ حامل چندین سگ، بازیابی‌شده[۲] | |||||||
| ۲۲ اوت ۱۹:۰۰ |
وی-۲
|
وایت سندز ال‌سی-۳۳
|
نیروی زمینی آمریکا
| ||||
| نیروی زمینی آمریکا | زیر مداری | آزمایش ارتفاع | ۲۲ اوت | موفق | |||
| نخستین تیم کاملاً نظامی پس از فسخ عقد قرارداد با جنرال الکتریک؛ اوج زمینی: ۲۱۳٫۹ کیلومتر (۱۳۲٫۹ مایل)[۲] | |||||||
| ۲۸ اوت | آر-۱بی
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | زیست‌شناختی | ۲۸ اوت | موفق[۲] | |||
| ۳۰ اوت ۲۲:۴۰ |
آئروبی آرتی‌وی-آ-۱بی
|
هالومن ال‌سی-آ
|
نیروی هوایی آمریکا
| ||||
| ای‌آردی‌سی | زیر مداری | آزمایش عملکرد راکت | ۳۰ اوت | موفق | |||
| پرواز اولیه (و تنها پرواز) راکت آرتی‌وی-آ-۱بی، اوج زمینی: ۷۵٫۷ کیلومتر (۴۷٫۰ مایل)[۱۷] | |||||||
سپتامبر ویرایش
| تاریخ و زمان (UTC) | راکت | شماره پرواز | سایت پرتاب | ال‌اس‌پی | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بار مفید | اپراتور | مدار | عملکرد | فرسایش (UTC) | نتیجه | ||
| ملاحظات | |||||||
| ۳ سپتامبر | آر-۱بی
|
کاپوستین یار
|
اوکی‌بی-۱
| ||||
| اوکی‌بی-۱ | زیر مداری | زیست‌شناختی | ۳ سپتامبر | موفق | |||
| آخرین پرواز موشک آر-۱بی؛ حامل چندین سگ، بازیابی‌شده[۲] | |||||||
| ۱۳ سپتامبر ۱۱:۳۷ |
آئروبی آرتی‌وی-آ-۱
|
هالومن ال‌سی-آ
|
نیروی هوایی آمریکا
| ||||
| ای‌آردی‌سی | زیر مداری | آیرونومی | ۱۳ سپتامبر | موفق | |||
| اوج زمینی: ۷۵٫۷ کیلومتر (۴۷٫۰ مایل)[۱۷] | |||||||
| ۲۰ سپتامبر ۱۶:۳۱ |
آئروبی آرتی‌وی-آ-۱
|
هالومن ال‌سی-آ
|
نیروی هوایی آمریکا
| ||||
| آئرومد ۲
|
ای‌آردی‌سی | زیر مداری | زیست‌پزشکی | ۲۰ سپتامبر | موفق | ||
| حامل میمون‌هایی به نام‌های یوریک/آلبرت ۴، و ۱۱ موش؛ همگی بازیابی‌شده؛ اوج زمینی: ۷۰٫۸ کیلومتر (۴۴٫۰ مایل)[۱۷] | |||||||
| ۲۷ سپتامبر ۰۰:۰۶ |
آئروبی اکس‌ای‌اس‌آر-اس‌سی-۱
|
وایت سندز ال‌سی-۳۵
|
نیروی زمینی آمریکا
| ||||
| سپاه سیگنال ارتش ایالات متحده | زیر مداری | آیرونومی | ۲۷ سپتامبر | موفق | |||
| اوج زمینی: ۶۸٫۹ کیلومتر (۴۲٫۸ مایل)[۱۷] | |||||||
اکتبر ویرایش
| تاریخ و زمان (UTC) | راکت | شماره پرواز | سایت پرتاب | ال‌اس‌پی | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بار مفید | اپراتور | مدار | عملکرد | فرسایش (UTC) | نتیجه | ||
| ملاحظات | |||||||
| ۱۷ اکتبر ۱۸:۱۷ |
آئروبی آرتی‌وی-آ-۱آ
|
هالومن ال‌سی-آ
|
نیروی هوایی آمریکا
| ||||
| ای‌آردی‌سی | زیر مداری | یونوسفری | ۱۷ اکتبر | موفق | |||
| پرواز اولیهٔ راکت آرتی‌وی-آ-۱آ، اوج زمینی: ۱۱۴٫۳ کیلومتر (۷۱٫۰ مایل) | |||||||
| ۲۹ اکتبر ۲۱:۰۴ |
وی-۲
|
وایت سندز ال‌سی-۳۳
|
نیروی زمینی آمریکا
| ||||
| نیروی زمینی آمریکا | زیر مداری | آیرونومی | ۲۹ اکتبر | موفق | |||
| اوج زمینی: ۱۴۱٫۳ کیلومتر (۸۷٫۸ مایل)[۲] | |||||||
نوامبر ویرایش
| تاریخ و زمان (UTC) | راکت | شماره پرواز | سایت پرتاب | ال‌اس‌پی | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بار مفید | اپراتور | مدار | عملکرد | فرسایش (UTC) | نتیجه | ||
| ملاحظات | |||||||
| ۱ نوامبر ۰۹:۴۵ |
آئروبی اکس‌ای‌اس‌آر-اس‌سی-۱
|
وایت سندز ال‌سی-۳۵
|
نیروی زمینی آمریکا
| ||||
| سپاه سیگنال ارتش ایالات متحده | زیر مداری | آیرونومی | ۱ نوامبر | موفق | |||
| اوج زمینی: ۶۶ کیلومتر (۴۱ مایل)[۱۷] | |||||||
| ۳ نوامبر ۰۰:۳۵ |
آئروبی اکس‌ای‌اس‌آر-اس‌سی-۱
|
وایت سندز ال‌سی-۳۵
|
نیروی زمینی آمریکا
| ||||
| سپاه سیگنال ارتش ایالات متحده | زیر مداری | آیرونومی | ۳ نوامبر | موفق | |||
| اوج زمینی: ۸۲٫۴ کیلومتر (۵۱٫۲ مایل)[۱۷] | |||||||
خلاصه پرتاب‌های زیر مداری ویرایش
بر پایه کشور ویرایش
| کشور | پرتاب‌ها | موفق | ناموفق | ناتمام | |
|---|---|---|---|---|---|
 ایالات متحده آمریکا
|
۲۶ | ۱۹ | ۶ | ۱ | |
 اتحاد جماهیر شوروی
|
۳۵ | ۳۳ | ۱ | ۱ | |
بر پایه راکت ویرایش
| راکت | کشور | پرتاب | موفق | ناموفق | ناتمام | ملاحظات |
|---|---|---|---|---|---|---|
| وی-۲ | ایالات متحده آمریکا |
۶ | ۲ | ۴ | ۰ | |
| وایکینگ (مدل اول) | ایالات متحده آمریکا |
۱ | ۱ | ۰ | ۰ | بازنشسته |
| آئروبی آرتی‌وی-ان-۱۰ | ایالات متحده آمریکا |
۳ | ۳ | ۰ | ۰ | |
| آئروبی اکس‌ای‌اس‌آر-اس‌سی-۱ | ایالات متحده آمریکا |
۵ | ۴ | ۱ | ۰ | |
| آئروبی آرتی‌وی-آ-۱ | ایالات متحده آمریکا |
۹ | ۷ | ۱ | ۱ | |
| آئروبی آرتی‌وی-آ-۱بی | ایالات متحده آمریکا |
۱ | ۱ | ۰ | ۰ | پرواز اولیه، بازنشسته |
| آئروبی آرتی‌وی-آ-۱آ | ایالات متحده آمریکا |
۱ | ۱ | ۰ | ۰ | پرواز اولیه |
| آر-۱ | اتحاد جماهیر شوروی |
۱۶ | ۱۶ | ۰ | ۰ | |
| آر-۱وی | اتحاد جماهیر شوروی |
۲ | ۲ | ۰ | ۰ | پرواز اولیه، بازنشسته |
| آر-۱بی | اتحاد جماهیر شوروی |
۴ | ۳ | ۱ | ۰ | پرواز اولیه، بازنشسته |
| آر-۲ | اتحاد جماهیر شوروی |
۱۳ | ۱۲ | ۰ | ۱ |
منابع ویرایش
- Bergin, Chris. "NASASpaceFlight.com".
- Clark, Stephen. "Spaceflight Now".
- Kelso, T.S. "Satellite Catalog (SATCAT)". CelesTrak.
- Krebs, Gunter. "Chronology of Space Launches".
- Kyle, Ed. "Space Launch Report".
- McDowell, Jonathan. "Jonathan's Space Report".
- Pietrobon, Steven. "Steven Pietrobon's Space Archive".
- Wade, Mark. "Encyclopedia Astronautica".
- Webb, Brian. "Southwest Space Archive".
- Zak, Anatoly. "Russian Space Web".
- "ISS Calendar". Spaceflight 101.
- "NSSDCA Master Catalog". NASA Space Science Data Coordinated Archive. NASA Goddard Space Flight Center.
- "Space Calendar". NASA Jet Propulsion Laboratory.
- "Space Information Center". JAXA.
- "Хроника освоения космоса" [Chronicle of space exploration]. CosmoWorld (به روسی).
پانویس ویرایش
- ↑ Paul Voosen (24 July 2018). "Outer space may have just gotten a bit closer". Science. doi:10.1126/science.aau8822. Retrieved 5 July 2022.
- ↑ ۲٫۰۰ ۲٫۰۱ ۲٫۰۲ ۲٫۰۳ ۲٫۰۴ ۲٫۰۵ ۲٫۰۶ ۲٫۰۷ ۲٫۰۸ ۲٫۰۹ ۲٫۱۰ ۲٫۱۱ ۲٫۱۲ ۲٫۱۳ ۲٫۱۴ ۲٫۱۵ ۲٫۱۶ ۲٫۱۷ ۲٫۱۸ ۲٫۱۹ ۲٫۲۰ ۲٫۲۱ ۲٫۲۲ ۲٫۲۳ ۲٫۲۴ ۲٫۲۵ ۲٫۲۶ ۲٫۲۷ ۲٫۲۸ ۲٫۲۹ ۲٫۳۰ ۲٫۳۱ ۲٫۳۲ ۲٫۳۳ ۲٫۳۴ Mark Wade. "1951 Chronology". Encyclopedia Astronautica. Archived from the original on 28 December 2016. Retrieved 5 July 2022.
- ↑ Wayne O. Mattson; Martyn D. Tagg (June 1995). We Develop Missiles not Air! (PDF). Holloman Air Force Base, New Mexico: Legacy Resource Management Program, Air Combat Command USAF. pp. 45–52. Archived from the original (PDF) on 9 February 2021. Retrieved 5 July 2022.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Milton W. Rosen (1955). The Viking Rocket Story. New York: Harper & Brothers. OCLC 317524549.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ ۵٫۵ ۵٫۶ ۵٫۷ Boris Chertok (June 2006). Rockets and People, Volume II: Creating a Rocket Industry. Washington D.C.: NASA. OCLC 946818748.
- ↑ Mark Wade. "R-1". Encyclopedia Astronautica. Archived from the original on 20 August 2016. Retrieved 6 July 2022.
- ↑ Chris Gebhardt (20 September 2016). "Aerobee-19: 65 years after animal flight that paved the way for Project Mercury". NASASpaceflight.com. Retrieved 5 July 2022.
- ↑ Mark Wade. "R-2". Encyclopedia Astronautica. Archived from the original on 20 August 2016. Retrieved 5 July 2022.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ John L. Chapman (1960). Atlas The Story of a Missile. New York: Harper & Brothers. OCLC 492591218.
- ↑ Will Eisner (1962). America's Space Vehicles A pictorial review. London: Oak Tree Press, Ltd. OCLC 916575496.
- ↑ "Installation History 1950 - 1952". US Army Aviation and Missile Life Cycle Management Command. 2017. Retrieved 6 July 2022.
- ↑ "Installation History 1953 - 1955". US Army Aviation and Missile Life Cycle Management Command. 2017. Retrieved 6 July 2022.
- ↑ "Redstone Missile". US Army Aviation and Missile Life Cycle Management Command. 2017. Retrieved 6 July 2022.
- ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ George Ludwig (2011). Opening Space Research. Washington D.C.: geopress. OCLC 845256256.
- ↑ Mark Wade. "R-11". Encyclopedia Astronautica. Archived from the original on 9 March 2002. Retrieved 6 July 2022.
- ↑ ۱۶٫۰۰ ۱۶٫۰۱ ۱۶٫۰۲ ۱۶٫۰۳ ۱۶٫۰۴ ۱۶٫۰۵ ۱۶٫۰۶ ۱۶٫۰۷ ۱۶٫۰۸ ۱۶٫۰۹ ۱۶٫۱۰ ۱۶٫۱۱ ۱۶٫۱۲ ۱۶٫۱۳ Asif A. Siddiqi. Challenge to Apollo: The Soviet Union and the Space Race, 1945-1974 (PDF). Washington D.C.: NASA. OCLC 1001823253.
- ↑ ۱۷٫۰۰ ۱۷٫۰۱ ۱۷٫۰۲ ۱۷٫۰۳ ۱۷٫۰۴ ۱۷٫۰۵ ۱۷٫۰۶ ۱۷٫۰۷ ۱۷٫۰۸ ۱۷٫۰۹ ۱۷٫۱۰ ۱۷٫۱۱ ۱۷٫۱۲ Mark Wade. "Aerobee". Encyclopedia Astronautica. Archived from the original on 20 August 2016. Retrieved 6 July 2022.
- ↑ Mark Wade. "Viking Sounding Rocket". Encyclopedia Astronautica. Archived from the original on 28 December 2016. Retrieved 6 July 2022.