پل ماکسول
یک پُل ماکسول تغییراتی در یکپل ویتستون است که از آن برای اندازهگیری یک سلف ناشناخته (معمولاً مقدار Q پایین) استفاده میشود که از نظر مقاومت و سلف یا مقاومت و خازن کالیبره شده. هنگامی که اجزای کالیبره شده یک مقاومت و خازن موازی هستند، این پُل به عنوان یک پُل ماکسول-وین شناخته میشود. این نام برای جیمز سی ماکسول است که اولین بار آن را در سال ۱۸۷۳ توصیف کرد.
با مراجعه به تصویر، در یک کاربرد معمولی و اجزای ثابت معلومی هستند، و و موجودات متغیر معلوم هستند. و تنظیم میشوند تا زمانی که پل متعادل شود.
و را سپس میتوان بر اساس مقادیرِ سایرِ مولفهها محاسبه شود:
برای جلوگیری از مشکلات ناشی از تعیین مقدار دقیق یک خازن متغیر ، گاهی اوقات یک خازن با مقدار ثابت نصب خواهد شد و بیش از یک مقاومت متغیر ساخته خواهد شد. نمیتوان از آن برای اندازهگیری مقادیر بالای Q استفاده کرد. همچنین برای سیمپیچهایی با مقادیر Q پایین، کمتر از یک، به دلیل مشکل همگرایی تعادل، نامناسب است. استفاده از آن محدود به اندازهگیری مقادیر Q پایین از ۱ تا ۱۰ است.
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- Jones, Larry D.; Chin, A. Foster (1991), Electrical Instruments and Measurements, Prentice-Hall, ISBN 9780132484695 Jones, Larry D.; Chin, A. Foster (1991), Electrical Instruments and Measurements, Prentice-Hall, ISBN 9780132484695