مدار پل

مدار پل (انگلیسی: Bridge circuit) یک توپولوژی در مدارهای الکتریکی است، که در آن، دو شاخه از مدار (اغلب موازی) با شاخه سوم از نقطه میانی آن دو، پل می‌شوند. مدار پل برای اندازه‌گیری در آزمایشگاه طرح شده‌بود. مدار پل در اندازه‌گیری دقیق، فیلترها و تبدیل توان کاربرد دارد.^[۱]^[۲]

پل وتستون، شناخته‌شده‌ترین مدار پل است که ساموئل هانتر آن‌را اختراع کرد و چارلز وتستون آن‌را برای اندازه‌گیری مقاومت نامعلوم به‌کار برد. این مدار، چهار مقاومت دارد، مقدار مقاومت‌های R1 و R3 معلوم، و مقاومت Rx نامعلوم است. برای به‌دست‌آوردن مقاومت نامعلوم، مقاومت متغیر R2 را طوری تغییر می‌دهیم که ولت‌متر VG، صفر ولت نشان دهد. این‌گونه، مقاومت نامعلوم Rx از این رابطه

$R_{x}=(R_{1}/R_{2})\cdot R_{3}$

به‌دست می‌آید.

گونه‌ای دیگر از مدار پل، به نام پل دیودی، برای یک‌سوسازی ولتاژ متناوب به‌کار می‌رود.

نگارخانه ویرایش

منابع ویرایش

↑ Bureau of Naval Personnel, Basic Electricity, p.114, Courier Dover Publications, 1970 شابک ‎۰−۴۸۶−۲۰۹۷۳−۳.
↑ Clarence W. De Silva, Vibration monitoring, testing, and instrumentation, pp.2.43-2.49, CRC Press, 2007 شابک ‎۱−۴۲۰۰−۵۳۱۹−۱

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Bridge circuit». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۹.

پیوند به بیرون ویرایش

[1] Bureau of Naval Personnel, Basic Electricity, p.114, Courier Dover Publications, 1970 شابک ‎۰−۴۸۶−۲۰۹۷۳−۳.

[2] Clarence W. De Silva, Vibration monitoring, testing, and instrumentation, pp.2.43-2.49, CRC Press, 2007 شابک ‎۱−۴۲۰۰−۵۳۱۹−۱

[۱]

[۲]