پیتر منیگاولت
پیتر منیگاولت (Peter Manigault) (زادهٔ ۱۰ اکتبر ۱۷۳۱ – درگذشتهٔ ۱۲ نوامبر ۱۷۷۳)، وکیل، مزرعهدار، بردهدار و قانونگذار مستعمراتی اهل چارلستون، کارولینای جنوبی بود. وی در زمان مرگ ثروتمندترین مرد مستعمرات بریتانیایی آمریکای شمالی و مالک صدها برده بود. منیگاولت داماد جوزف وراگ، بزرگترین معاملهگر بردهٔ آمریکای شمالی در دههٔ ۱۷۳۰ بودهاست.
پیتر منیگاولت | |
---|---|
سخنگوی خانه عوام کارولینای جنوبی | |
دوره مسئولیت ۱۷۶۵ – ۱۷۷۲ | |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۱۰ اکتبر ۱۷۳۱ چارلستون، استان کارولینای جنوبی، آمریکای بریتانیا |
درگذشته | ۱۲ نوامبر ۱۷۷۳ (۴۲ سال) لندن، انگلستان |
همسر(ان) | الیزابت رگ (ا. ۱۷۵۵–۱۷۷۳) |
والدین | گابریل مانیگاولت آن اشبی مانیگاولت |
اوایل زندگی ویرایش
منیگاولت (به صورت مان اِ گو تلفظ میشود) در دهم اکتبر ۱۷۳۱ در چارلستون به عنوان عضوی از یک خانوادهٔ ثروتمند مهاجر پروتستان فرانسوی چشم به جهان گشود.[۱] او فرزند گابریل منیگاولت (زادهٔ ۱۷۰۴ – درگذشتهٔ ۱۷۸۱) و آن (نام تولد: اشبی) منیگاولت (زادهٔ ۱۷۰۵ – درگذشتهٔ ۱۷۸۲) بود.[۲][۳]
اجداد پدریاش جودیت منیگاولت (نام خانوادگی قبل از ازدواج وی جتون-گیتون بودهاست) و پیر منیگاولت، یعنی پروتستانهای فرانسویای بودند که در ناحیهٔ سنتی اقامت گزیده و تبدیل به پرورشدهندگان موفق برنج شدند.[۴] اجداد مادریاش جان اشبی و کونستانتیا (نام خانوادگی قبل از ازدواج وی براوتون بودهاست) اشبی (که برادرش توماس براوتون فرماندار کارولینای جنوبی بود)، نام داشتند.[۵]
او به صورت خصوصی در ایالت کارولینای جنوبی و انگلستان تحصیل کرده و در بخش گستردهای از اروپا را سفر کرد. وی همچنین در اینر تمپل لندن رشتهٔ حقوق را به پایان رساند و در سال ۱۷۵۲ به هیئت وکلای بریتانیایی فراخوانده شد.[۶]
حرفه ویرایش
او در سال ۱۷۵۴ به کارولینای جنوبی بازگشت. در آنجا نسبت به ادامهٔ رشتهٔ حقوق ممارست ورزید، تبدیل به تاجر و بانکداری موفق شد و مزارع وسیع خانوادهاش را مدیریت کرد. منیگاولت در سال ۱۷۷۴با داراییای در حدود ۳۳ هزار پوند – شامل صدها برده – معادل حدود ۴ میلیون دلار در سال ۲۰۱۶، ثروتمندترین فرد در مستعمرات بریتانیایی در آمریکای شمالی بود.[۷]
منیگاولت در سال ۱۷۷۵ و مجدداً در سالهای ۱۷۷۶ تا ۱۷۷۳ در مجلس عوام کارولینای جنوبی خدمت میکرد.[۸] او در سالهای ۱۷۶۵ تا ۱۷۷۲ سخنگوی این مجلس بودهاست.[۹] وی به صورت فعالی با قانون تمبر بریتانیایی سال ۱۷۶۵ مخالفت کرده و به واسطهٔ آنچه بعدها نهضت میهن-پرستان نام گرفت، شناخته شد.[۱۰]
نامهها ویرایش
منیگاولت طی دوران تحصیل در لندن و سفرهایش در اروپا نامههای متعددی با والدین خود تبادل مینمود. این نامهها به عنوان بخشی از چندین مقاله در مجلهٔ تاریخی و شجرهنامهشناسی کارولینای جنوبی در خلال چندین سال منتشر شدهاند.[۱۱]
کاریکاتور ۱۷۵۴ تحت عنوان «آقای پیتر منیگاولت و دوستانش» توسط جورج روپل متعلق به چندین تن از پروتستانهای فرانسوی کارولینای جنوبی و افسران بریتانیایی چهل و دومین هنگ پیادهنظام و شرکت مستقل کارولینای جنوبی در خانهٔ استیپبروک منیگاولت است (در جهت عقربههای ساعت): سروان ریموند دمره (زادهٔ ۱۷۰۲ – درگذشتهٔ ۱۷۶۶) «موفقیت برای کارولینا، لعنت به خدا!» سروان میسی: «این یک ضربه گیر، ایزاک عزیز». آیزاک گودین: «من به شما میسی میگویم، مست خواهم بود». سروان ریچارد کویتمور (درگذشتهٔ ۱۷۶۰): «اسکوایر آیزاک، کلاه گیس تو هی سگ». سرهنگ دوم پروبرت هاوارث: «سلام برنیمهشب، یک راه، یک راه». جورج روپل: «آقایان، سر و صدای کمتری دعا کنید». پیتر منیگاولت (زادهٔ ۱۷۳۱ – درگذشتهٔ ۱۷۷۳)، پسر گابریل و آن اشبی منیگاولت: «توست (سیک) هاوارث تو». ستوان چارلز تیلور: «این توست (سیک) کیست؟»
زندگی شخصی ویرایش
منیگاولت در سال ۱۷۵۵ با الیزابت راگ (زادهٔ ۱۷۳۶ – درگذشتهٔ ۱۷۷۳) ازدواج کرد.[۱۲] الیزابت دختر جودیت (نام خانوادگی قبل از ازدواج وی دوبوس بودهاست) و جوزف راگ، یک آمریکایی زادهٔ انگلستان بود که در دوران خود یکی از بزرگترین معاملهگران برده در آمریکای شمالی بریتانیایی محسوب میشد.[۱۳] اسامی فرزندان آنها به شرح زیر میباشد:[۱۴]
- گابریل منیگاولت (زادهٔ ۱۷۵۸ – درگذشتهٔ ۱۸۰۹) که با مارگارت ایزرد (زادهٔ ۱۷۶۸ – درگذشتهٔ ۱۸۲۴) ازدواج کرد که دختر نمایندهٔ کنگرهٔ قاره-ای و سناتور ایالات متحده، رالف ایزرد بود.[۱۵]
- آن منیگاولت میدلتون (زادهٔ ۱۷۶۲ – درگذشتهٔ ۱۸۱۱) که با توماس میدلتون (زادهٔ ۱۷۵۳ – درگذشتهٔ ۱۷۹۷) ازدواج نمود.[۱۴]
- جوزف منیگاولت (زادهٔ ۱۷۶۳ – درگذشتهٔ ۱۸۴۳) که با شارلوت درایتون (زادهٔ ۱۷۸۱ – درگذشتهٔ ۱۸۵۵) ازدواج نمود.[۱۴]
- هنریتا منیگاولت هیوارد (زادهٔ ۱۷۶۹ – درگذشتهٔ ۱۸۲۷) که با ناتانیل هیوارد (زادهٔ ۱۷۶۶ – درگذشتهٔ ۱۸۵۱) ازدواج نمود.[۱۴]
وضعیت جسمانی منیگاولت در سال ۱۷۷۳ رو به بدتر شدن گذاشت و او به امید یافتن راه معالجه، کارولینای جنوبی را به مقصد انگلستان ترک کرد.[۱۶] همسر او در ۱۹ فوریه ۱۷۷۳ از دنیا رفت و منیگاولت نیز بهبود نیافت. او در ۱۲ نوامبر همان سال چشم از جهان فروبست[۱۷] و در آرامگاه کلیسای پروتستان فرانسوی در چارلستون به خاک سپرده شد.[۱۸]
نوادگان ویرایش
منیگاولت پدربزرگ پدری الیزابت منیگاولت موریس (زادهٔ ۱۷۸۵ – درگذشتهٔ ۱۸۲۲) بود که با سرهنگ لویس موریس (نوهٔ لویس موریس از امضاءکنندگان اعلامیهٔ استقلال) ازدواج نمود و صاحب فرزندانی به نامهای چارلز منیگاولت موریس، سروان نیروی دریایی ایالات مؤتلفه، گابریل هنری منیگاولت (زادهٔ ۱۷۸۸ – درگذشتهٔ ۱۸۳۴) و چارلز ایزرد منیگاولت (زادهٔ ۱۷۹۵ – درگذشتهٔ ۱۸۷۴) شد.[۱۵][۱۹][۲۰]
خانوادهٔ منیگاولت در چارلستون همچنان جایگاه ممتاز خود را حفظ نمودهاند. آنها مالک روزنامهها، پست و پیک شهر هستند که در ابتدا توسط فرزند نوهٔ پیتر منیگاولت، آرتور در سال ۱۸۹۶ خریداری شدند.
منابع ویرایش
- ↑ Garraty, John Arthur (1999). American National Biography. Vol. 14. London, United Kingdom: Oxford University Press. p. 411. ISBN 978-0-19-520635-7.
- ↑ Gardner, Albert Ten Eyck; Feld, Stuart P. (1965). American Paintings: A Catalogue of the Collection of The Metropolitan Museum of Art. Vol. I. Greenwich, CT: New York Graphic Society. p. 17.
- ↑ Gardner, Albert Ten Eyck (1965). American Paintings: A Catalogue of the Collection of The Metropolitan Museum of Art. Vol. 1, Painters Born by 1815 (به انگلیسی). Metropolitan Museum of Art. p. 17. Retrieved 24 April 2020.
- ↑ Ingham, John N. (1983). Biographical Dictionary of American Business Leaders. Vol. 2. Greenwood Press: Greenwood Press. p. 851. ISBN 978-0-313-23908-3.
- ↑ Lucas, Silas Emmett (1959). Genealogy of the Dodson (Dotson) Lucas, Pyles, Rochester, and allied families (به انگلیسی). p. 237. Retrieved 24 April 2020.
- ↑ Salley, A. S. , Jr. (1902). The South Carolina Historical and Genealogical Magazine. Vol. 3. Charleston, SC: South Carolina Historical Society. p. 87.
- ↑ Walter B. Edgar (1998). South Carolina: A History. Univ of South Carolina Press. p. 153. ISBN 978-1-57003-255-4.
- ↑ Board of Managers, Society of Colonial Dames of the State of New York (1913). Register of the Colonial Dames of the State of New York, 1893-1913. New York, NY: Frederick H. Hitchcock. p. 348.
- ↑ Woodmason, Charles (1953). The Carolina Backcountry on the Eve of the Revolution. Chapel Hill, NC: University of North Carolina Press. p. 269. ISBN 978-0-8078-4035-1.
- ↑ Ramsay, David (1809). The History of South-Carolina. Vol. 2. Charleston, SC: David Longworth. pp. 504–505.
- ↑ Haw, James (1997). John & Edward Rutledge of South Carolina. Athens, GA: University of Georgia Press. p. 357. ISBN 978-0-8203-1859-2.
- ↑ Hain, Pamela Chase (2005). A Confederate Chronicle: The Life of a Civil War Survivor. Columbia, MO: University of Missouri Press. p. 2. ISBN 978-0-8262-1599-4.
- ↑ Friedman, Saul S. (1999). Jews and the American Slave Trade. Milton Park, UK: Routledge (Taylor & Francis). p. 165. ISBN 978-1-351-51075-2.
- ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ ۱۴٫۳ The North Carolina Historical Review. Vol. 47. Raleigh, NC: North Carolina Historical Commission. 1970. p. 17.
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ "Manigault, Morris, and Grimball Family Papers, 1795-1832". finding-aids.lib.unc.edu. Wilson Library at the University of North Carolina at Chapel Hill. Retrieved 14 December 2017.
- ↑ Webber, Mabel Louise, South Carolina Historical Society (July 1, 1914). "Six Letters of Peter Manigault". The South Carolina Historical and Genealogical Magazine. Charleston, SC: Walker, Evans & Cogswell. XV (3): 113.
- ↑ McDonough, Daniel J. (2000). Christopher Gadsden and Henry Laurens: The Parallel Lives of Two American Patriots. Cranbury, NJ: Associated University Press. p. 301. ISBN 978-1-57591-039-0.
- ↑ Laurens, Henry (1981). The Papers of Henry Laurens. Vol. 9. Columbia, SC: University of South Carolina Press. p. 151. ISBN 978-0-87249-399-5.
- ↑ "Charles Izard Manigault and His Family in Rome - Ferdinando Cavalleri - Google Arts & Culture". Google Cultural Institute. Retrieved 14 December 2017.
- ↑ "Charles Izard Manigault | Gibbes People's Choice". www.gibbespeopleschoice.org. Archived from the original on 14 December 2017. Retrieved 14 December 2017.
پیوند به بیرون ویرایش
- پیتر منیگاولت در وبگاه قبریاب