پیش‌نویس:تولید ابری

تولید ابری یک الگو و نمونه تولید نو می باشد که از طرح های تولید پیشرفته موجود (مثل ASP، AM، NM، MGrid) و فناوری‌های اطلاعات شرکتی تحت پشتیبانی رایانش ابری ، اینترنت اشیا (IoT)، مجازی‌سازی و سرویس‌محور گسترش یافته است. فن آوری های محاسباتی پیشرفته منابع تولیدی و امکان تولیدی را به خدمات تولیدی تبدیل می‌کند که می‌توانند به گونه ای هوشمندانه و یکپارچه مدیریت و اجرایی شوند تا امکان اشتراک‌گذاری و گردش کامل منابع تولید و توانایی های تولیدی فراهم شود. CMfg می تواند خدمات تولید ایمن و معتمد، با کیفیت بالا، ارزان و بر اساس تقاضا را برای کل دوره عمر تولید ارائه دهد. مفهوم ساخت در اینجا به تولید بزرگی اشاره دارد که کل دوره عمر یک محصول را شامل می شود (مانند طراحی، شبیه سازی، تولید، آزمایش، نگهداری).

مفهوم تولید ابری نخست توسط گروه تحقیقاتی که رهبر ان پروفسور بو هو لی و پروفسور لین ژانگ بود در کشور چین در سال 2009 پیشنهاد شد.. بحث‌ها و گفتگو ها و تحقیقات مرتبط و تعاریف مشابه (مثلاً طراحی و ساخت مبتنی بر ابر (CBDM). ) بعداً به تولید ابری معرفی شدند.

تولید ابر گونه ای سیستم موازی، شبکه ای و توزیع شده است که از استخر خدمات مجازی سازی شده یکپارچه و پیوسته به هم (ابر تولید)می باشد که از منابع و توانایی تولید و همچنین توانایی مدیریت هوشمند و استفاده بر اساس تقاضا از خدمات برای ارایه راه حل ها برای همه انواع کاربران درگیر در تمام چرخه عمر تولید تشکیل شده است.

انواع

تولید ابری می تواند به دو دسته تقسیم شود.

• دسته اول مربوط به استقرار نرم افزارهای تولیدی بر روی Cloud است، یعنی "نسخه تولیدی" محاسبات. نرم افزار CAx را می توان به عنوان یک سرویس در تولید ابر (MCloud) عرضه کرد.
• دسته دوم دارای دامنه وسیع تری است و توانایی های تولید، مدیریت، طراحی و مهندسی در یک تجارت تولیدی را شامل می شود. برخلاف محاسبات و ذخیره سازی داده ها، تولید شامل تجهیزات فیزیکی، مانیتورها، مواد و غیره است. در این نوع سیستم تولید ابری، هم امکانات مادی و هم غیر مادی روی ابر تولیدی برای پشتیبانی از کل زنجیره تامین پیاده‌سازی می‌شود. منابع پرهزینه در شبکه به اشتراک گذاشته می شود. این بدان معناست که میزان استفاده از تجهیزاتی که به ندرت استفاده می شوند افزایش می یابد و هزینه تجهیزات گران قیمت کاهش می یابد. با توجه به مفهوم فناوری Cloud، تعامل مستقیمی بین کاربران ابری و ارائه دهندگان خدمات وجود نخواهد داشت. کاربر ابری نباید زیرساخت و برنامه های تولیدی را مدیریت و کنترل کند. در واقع، اولی را می توان بخشی از دومی دانست.

در سیستم CMfg منابع و قابلیت های تولیدی گوناگون به‌طور هوشمندانه حس می شود و می توان به شبکه اینترنت گسترده‌تر متصل کرد و به صورت خودکار با استفاده از فناوری‌های اینترنت اشیا (مانند RFID ، شبکه حسگر سیمی و بی‌سیم ، سیستم تعبیه‌شده ) مدیریت و کنترل کرد. سپس منابع و توانایی‌های تولید مجازی‌سازی شده و در سرویس‌های ابری تولیدی گوناگون(MCS) محصور می‌شوند، که می‌توان با استفاده از فناوری‌های مجازی‌سازی، فناوری‌های سرویس‌محور و فناوری‌های محاسبات ابری، بر اساس دانش به آنها دسترسی پیدا کرد، همچنین فراخوانی و مستقر شوند. MCSها طبق قوانین و الگوریتم‌های به خصوصی طبقه‌بندی و به صورت مرتب جمع شده و انواع گوناگونی از ابرهای تولیدی ساخته می‌شوند. کاربران گوناگون می توانند MCS های واجد شرایط و مجاز را از ابر تولیدی که مرتبط با ان می باشد و مطابق نیاز خود جستجو و فراخوانی کنند، و آنها را به عنوان یک محیط تولید مجازی یا راه حلی برای تکمیل کار تولیدی خود که درگیر در تمام دوره عمر فرآیندهای تولید است که توسط تحت رایانش ابری ، فناوری های سرویس گرا و فناوری های محاسباتی پیشرفته تحت پشتیبانی و نظارت است مونتاژ و سر هم کنند.

چهار نوع حالت و سبک گسترش ابر (عمومی، خصوصی، اجتماعی و ابرهای ترکیبی) تحت عنوان یک نقطه دسترسی در همه جا هستند.

• ابر خصوصی به یک تلاش مدیریت متمرکز اشاره دارد که در آن خدمات تولیدی در یک شرکت یا شرکت های تابعه آن به اشتراک گذاشته می شود. برنامه های کاربردی ماموریت حیاتی و اصلی شرکت ها اغلب در یک ابر خصوصی نگهداری می شوند.
• جامعه ابری یک تلاش مشترک است که در آن خدمات تولیدی بین چندین سازمان از یک جامعه خاص با نگرانی های مشترک به اشتراک گذاشته می شود.
• ابر عمومی مفهوم کلیدی اشتراک گذاری خدمات با عموم مردم را در یک محیط چند مستاجر درک می کند.
• ابر ترکیبی ترکیبی از دو یا چند ابر (خصوصی، اجتماعی یا عمومی) است که موجودیت‌های مجزا باقی می‌مانند، اما به هم متصل هستند و مزایای حالت‌های استقرار چندگانه را ارائه می‌دهند.

منابع

از دیدگاه منبع، هر گونه قابلیت تولیدی نیازمند حمایت و پشتیبانی از منبع تولید ارتباط دارد. برای هر گونه قابلیت تولید، منبع تولید مربوط به آن به دو شکل منابع نرم و منابع سخت است که برخی از آن ها عبارت اند از .

منابع نرم

• نرم‌افزار: برنامه‌های نرم‌افزاری در طول چرخه عمر محصول شامل طراحی، تحلیل، شبیه‌سازی، برنامه‌ریزی فرآیند، و تازه شروع به پذیرش در صنعت تولید الکترونیک می‌کنند.
• دانش: تجربه و دانش مورد نیاز برای تکمیل یک کار تولید، یعنی دانش مهندسی، مدل‌های محصول، استانداردها، روش‌های ارزیابی و نتایج، بازخورد مشتری، و ساخت در فضای ابری به همان اندازه راه‌حل‌هایی را ارائه می‌دهد که تعداد سؤالاتی که برای آن‌ها ایجاد می‌کند. مدیران تولیدی که می خواهند بهترین تصمیم ممکن را بگیرند.
• مهارت: تخصص در انجام یک کار تولیدی خاص.
• پرسنل: منابع انسانی درگیر در فرآیند تولید، یعنی طراحان، اپراتورها، مدیران، تکنسین ها، تیم های پروژه، خدمات مشتری و غیره.
• تجربه: عملکرد، کیفیت، ارزیابی مشتری و غیره
• شبکه کسب و کار: روابط تجاری و شبکه های فرصت های تجاری که در یک شرکت وجود دارد.

منابع سخت

• تجهیزات ساخت: امکانات مورد نیاز برای تکمیل یک کار ساخت، به عنوان مثال ماشین ابزار، برش، تجهیزات تست و نظارت و سایر ابزارهای ساخت.
• منبع نظارت/کنترل: دستگاه‌هایی که برای شناسایی و کنترل سایر منابع تولیدی استفاده می‌شوند، به‌عنوان مثال، RFID (شناسایی فرکانس رادیویی)، WSN (شبکه حسگر بی‌سیم)، مدیران مجازی و کنترل‌کننده‌های از راه دور.
• منابع محاسباتی: دستگاه های محاسباتی برای پشتیبانی از فرآیند تولید، مانند سرورها، رایانه ها، رسانه های ذخیره سازی، دستگاه های کنترل و غیره.
• مواد: ورودی ها و خروجی های یک سیستم تولید، به عنوان مثال مواد خام، محصول در حال تولید، محصول نهایی، نیرو، آب، روان کننده ها و غیره.
• ذخیره سازی: سیستم های ذخیره سازی و بازیابی خودکار، کنترل کننده های منطقی، مکان انبارها، ظرفیت حجم و روش های زمان بندی/بهینه سازی.
• حمل و نقل: جابجایی ورودی/خروجی های تولید از یک مکان به مکان دیگر. این شامل روش های حمل و نقل، به عنوان مثال هوایی، راه آهن، جاده، آب، کابل، خط لوله و فضا، و قیمت مربوطه، و زمان صرف شده است.