ژئوسنتتیک کلی لاینر
این یک مقالهٔ تخصصی در زمینهٔ مهندسی عمران است که حداقل اطلاعات را دارا نیست یا به گسترش نیاز دارد. لطفاً اگر تخصصی در این زمینه دارید با ارجاع به منابع معتبر و رعایت شیوهنامه آن را گسترش دهید. |
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
ژئوسنتتیک کِلِی لاینر[یادداشت ۱][۱][۲] (به انگلیسی: Geosynthetic clay liner) که به صورت مخفف «جی‌سی‌ال» (GCL) گفته می‌شود، طبق تعریف ژئوکامپوزیت در واقع نوعی ژئوکامپوزیت است اما به دلیل کاربرد گسترده و عملکرد مشابه ژئوممبران به صورت جداگانه نیز در نظر گرفته می‌شود و متشکل از ورقه‌های ژئوسنتیک با میان لایه‌های رسی (بنتونیتی) بوده و برای جلوگیری از نشت آب و آب‌بندی مورد استفاده قرار می‌گیرند. نوع متداول آن متشکل از یک لایه بنتونیت در میان دو ورقه ژئوتکستایل یا در میان یک لایه ژئوتکستایل و ژئوممبران می‌باشد. این دو لایه به روش‌های گوناگونی مانند چسباندن، دوختن یا سوزنکاری به یکدیگر متصل می‌شوند. عملکرد GCL به خاصیت تورمی بنتونیت مربوط می‌شود، زمانی که بنتونیت با آب تماس پیدا می‌کند متورم می‌شود و تمام خلل و فرج بین دو لایه ژئوتکستایل را پر می‌کند و مانع عبور آب می‌شود. مزیت ویژه GCL، خاصیت خود ترمیمی و همجوشی است.
- مزایای استفاده از عایق جی‌سی‌ال:
یادداشت‌ها ویرایش
- ↑ طبق منابع، این اصطلاح در مهندسی عمران برگرفته از نام انگلیسی آن استفاده می‌شود.