کیوان کاشانی

کیوان کاشانی از شاعران پارسی‌گوی قرن سیزدهم هجری است.

زندگی

میرزا مهدی طبیب متخلص به کیوان، از شاعران اهل کاشان است. وی در قرن سیزدهم می زیسته و در ۲۷ محرم ۱۲۹۴ق در قید حیات نبوده است.

آثار

دیوان شعر وی با نام انیس‌الذاکرین در سال ۱۲۹۸ق به چاپ سنگی رسید. محتوای اشعار وی در مدح و ستایش و رثای پیامبر اسلام و عترت او و وقایع کربلا می‌باشد.

همچنین این دیوان در سال ۱۳۸۴ش به تصحیح و مقدّمهٔ افشین عاطفی به چاپ رسیده است.

نمونهٔ شعر

ابیاتی از چهارده بند کیوان در مراثی امام حسین علیه السلام

ای دل بیا که موسم اندوه و ماتم است		خون گریه کن که دیدهٔ افلاک پر نم است
از آه سینه‌سوز برافروز اخگری		آتش فکن به عالم و آن کو به عالم است
از آب چشم آتش جان گر کنی خموش		خاک بقا به باد فنا گر دهی کم است
بنگر چه روی داده که از چشم مرد و زن		خون جگر روانه و دلها پر از غم است
برگو که روزگار چه طرحی ز نو فکند		زآن غم چه شد که قامت گردون چنین خم است

منابع

• الذریعه، آقابزرگ تهرانی، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۹ق؛ ج۲، ص۴۵۴.
• مقدمهٔ دیوان کیوان کاشانی، به قلم افشین عاطفی، انتشارات همگام با هستی، کاشان، ۱۳۸۴ش.