قلعه گرد کوه

قلعهٔ اسماعیلی
(تغییرمسیر از گرد کوه)

قلعه گردکوه یا دژ گنبدان از قلعه‌های مهم اسماعیلیان الموت است و در دامغان ، در۱۵کیلومتری شهر دامغان در نزدیکی روستای حاجی‌آباد رضوه واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۶۵۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱]

قلعه گرد کوه
Map
نامقلعه گرد کوه
کشورایران
استانسمنان
شهرستاندامغان
بخشامیریه
اطلاعات اثر
نام محلیگردکوه
نام‌های قدیمیگنبدان دژ
کاربریقلعه
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت۲۶۵۰
تاریخ ثبت ملی۲۵ اسفند ۱۳۷۸
نمایی از گنبدان دژ
بقایای سازه‌ای متأخر بر فراز گردکوه

وجه تسمیه ویرایش

کوهی که قلعه گردکوه بر آن بنا شده درست به شکل گنبد است و احتمالاً به همین خاطر آن را به این نام نامیده‌اند.

ارتفاع تقریبی این کوه هزار متر و طول آن در حدود نیم کیلومتر است. از لحاظ موقعیت طبیعی یکی از قدیمی‌ترین پناهگاه‌هایی است که در دوره‌های مختلف تاریخی مورد استفاده اقوام مختلف قرار گرفته و از قدیم اهمیت به خصوصی داشته است. قلعه گردکوه یکی از مهم‌ترین پناه گاه‌های مستحکم و غیرقابل تسخیر فرقه اسماعیلیه در ایران بوده‌است. درسمت مشرق گردکوه نشانه ساختمان مستحکمی با سه آب‌انبار به جامانده است که گودی آن به علت این که به مرور پر شده دقیقاً معلوم نیست. سه آب‌انبار مسقف می‌باشد که در قسمت جنوبی دژ واقع شده و هر سه به هم راه دارند و آب آنها از چشمه پیخار، به وسیله جویی که قبلاً وجود داشته تأمین می‌شده است.

چند عمارت در نقاط مختلف کوه به منظور دیده بانی ساخته شده بودو حوض‌هایی در کنار آن‌ها درست کرده بودند. تمام این ساختمانها به غیر از یک ساختمان، همه از سنگ و ساروج بنا شده و کوه را به صورت قلعه پابرجایی درآورده است. راه صعود به این کوه از سمت مشرق بوده و پیوسته زیرنظر دیده بانان قلعه قرار داشته است. در گردکوه کلیه وسایل زندگانی برای عده نسبتاً زیاد در مدت زیادی فراهم بوده و قطعه‌های سنگ آسیای دستی و شکسته‌های ظروف سفالی و سایر چیزها که اکنون در آن جا مشاهده می‌شود، تأکید کننده این مطلب است.

پس از اسماعیلیان ویرایش

گرد کوه آخرین قعله و پایگاه اسماعیلیان بود که بدست مغولان در سال (۶۶۹قمری - ۱۲۷۰ میلادی) سقوط کرد. پس از سقوط اسماعیلیه گرد کوه به دست فرمانروایان مغول افتاد، در سال (۷۸۶ ه‍. ق) فردی به نام امیر ولی در یک درگیری با سپاه تیمور لنگ، گرد کوه را از تیموریان گرفت وجزو قلمرو خود قرار داد، ولی اندکی بعد در استرآباد از لشکر تیمور شکست خورد و زن و فرزندانش را به گردکوه آورده و خود فرار کرد، از سال (۸۰۰ ه‍. ق) به بعد قلعه روبه ویرانی نهاده و اهمیت خود را از دست داد.

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. «دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایران‌شهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹.