یعلی بن امیه
یعلیٰ بن اُمَیِّه با کُنیهٔ ابوخالد (?-۶۵۷) که همچنین یعلیٰ بن مُنیّه نیز نامیده می‌شد، از صحابه بود. نخست هم‌پیمان قریش در جاهلیت بود و پس از فتح مکه مسلمان شد. در غزوه حنین طائف و تبوک شرکت داشت. از سوی عمر، خلیفهٔ دوم بر برخی مناطق یمن، حکومت کرد. در نبرد صفین همراه علی بن ابی‌طالب و در همان نبرد کشته شد.[۱]
| یعلیٰ بن اُمَیِّه | |
|---|---|
| درگذشت | ۶۵۷ / ۳۷ق |
| پیشه | صحابی |
منابع ویرایش
- ↑ بعلبکی، منیر (۱۹۹۲). «یعلی بن أمیة». فرهنگ‌زندگی‌نامهٔ المورد (به عربی). بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۵۰۶. شابک ۹۹۵۳۹۰۱۱۶۳. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک)