۲۹ پی اشواسمان-وخمن
۲۹ پی اشواسمان-وخمن (انگلیسی: 29P/Schwassmann–Wachmann) همچنین شناخته شده با نام اشواسمان-وخمن ۱ دنباله‌داری است که در ۱۵ نوامبر سال ۱۹۲۷ توسط فریدریش کارل آرنولد اشواسمان و آرنو آرتور وخمن، اخترشناسان آلمانی در رصدخانه هامبورگ برگدورف کشف شد.[۴]
 | |
| کشف | |
|---|---|
| کاشف | فریدریش کارل آرنولد اشواسمان آرنو آرتور وخمن |
| تاریخ کشف | ۱۵ نوامبر ۱۹۲۷ |
| نام‌گذاری اجرام آسمانی | 1908 IV; 1927 II; 1941 VI; 1957 IV; 1974 II; 1989 XV; |
| مشخصات مداری A | |
| مبدأ | ۶ مارس ۲۰۰۶ |
| اوج و حضیض | 6.25 AU |
| اوج و حضیض | 5.722 AU |
| Semi-major axis | ۵٫۹۸۶ واحد نجومی |
| خروج از مرکز مداری | ۰٫۰۴۴۱ |
| تناوب مداری | ۱۴٫۶۵ سال ژولینی |
| انحراف مداری | ۹٫۳۹۰۳° |
| هسته | ۶۰٫۴ ± 7.4 km[۳] |
| Last perihelion | March 7, 2019[۱] |
| Next perihelion | 2035-Feb-18"[۲] |
این دنباله‌دار از جهاتی کاملاً غیرعادی است به دلیل آنکه در حالی که معمولاً در قدر ۱۶ معلق است به‌طور ناگهانی دچار طغیان می‌شود. چنین شدت طغیان متغیری (فرکانس متغیر ۷/۳ در هر سال) باعث می‌شود که ۲۹ پی اشواسمان-وخمن بین قدر ۱ تا ۵ درخشنده‌تر باشد.[۵] شدت درخشندگی نیز در طول ۱ یا ۲ هفته محو می‌گردد. قدر این دنباله‌دار متناوب از ۱۸ تا ۱۰ است. در ۱۴ ژانویه ۲۰۲۱، «۲۹ پی اشواسمان-وخمن» در روشنایی با قدر ۱۶/۶ تا ۱۵/۰ مشاهده شد.[۶] طغیان‌ها بسیار ناگهانی هستند و در عرض ۲ ساعت به حداکثر می‌رسند که می‌تواند نشان‌دهندهٔ منشأ یخ فشانی آنها باشد.[۷]
دنباله‌دار «۲۹ پی اشواسمان-وخمن» عضوی از اجرام آسمانی نسبتاً جدید سانتور می‌باشد که دست‌کم، ۵۰۰ مورد از آنها شناخته شده‌است.[۸] ستاره‌شناسان بر این باور هستند که سانتورها اخیراً از کمربند کویپر به سمت داخل کشیده شده‌اند. چنین به نظر می‌رسد که برخی از سانتورها به صورت پویا و حتی شاید فیزیکی با ۲۹ پی اشواسمان-وخمن مرتبط باشند. قطر هسته (دنباله‌دار) ۷٫۴±۶۰٫۴ کیلومتر تخمین زده می‌شود.[۳]
منابع ویرایش
- ↑ 29P past, present and future orbital elements
- ↑ "Horizons Batch for 29P/Schwassmann-Wachmann 1 (90000394) on 2035-Feb-18" (Perihelion occurs when rdot flips from negative to positive). JPL Horizons. Retrieved 2021-10-01.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Schambeau, C.; Fernández, Y.; Lisse, C.; Samarasinha, N.; Woodney, L. (2015). "A new analysis of Spitzer observations of Comet 29P/Schwassmann-Wachmann 1". Icarus. 260: 60–72. arXiv:1506.07037. Bibcode:2015Icar..260...60S. doi:10.1016/j.icarus.2015.06.038. S2CID 119298410.
- ↑ Kronk, Gary W. (2001–2005). "29P/Schwassmann-Wachmann 1". Archived from the original on October 22, 2008. Retrieved 2008-10-13. (Cometography Home Page)
- ↑ Trigo-Rodríguez; Melendo; García-Hernández; Davidsson; Sánchez (2008). "A continuous follow-up of Centaurs, and dormant comets: looking for cometary activity" (PDF). European Planetary Science Congress. Retrieved 2008-10-13.
- ↑ Lin, Zhong-Yi; et al. (15 January 2021). "ATel #14323: Outburst of comet 29P/Schwassmann-Wachmann 1". The Astronomer's Telegram. Retrieved 15 January 2021.
- ↑ Miles, Richard (1 July 2016). "Discrete sources of cryovolcanism on the nucleus of Comet 29P/Schwassmann–Wachmann and their origin". Icarus. 272: 387–413. Bibcode:2016Icar..272..387M. doi:10.1016/j.icarus.2015.11.011.
- ↑ "JPL Small-Body Database Search: orbital class (CEN)". Jet Propulsion Laboratory. Retrieved 13 August 2018.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «29P/Schwassmann–Wachmann». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ ژوئن ۲۰۲۲.