گویش شوشتری: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←ویژگیهای دستوری: افزودن مطلب و منبع برچسب‌ها: برگردانده‌شده افزودن نویسهٔ تکراری متن دارای ویکی‌متن نامتناظر ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه |
←اسم: افزودن مطلب و منبع برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه |
||
خط ۳۴:
ب) اگر اسم به -و (ou) یا واو صامت ختم شود با ««وون» جمع بسته می‌شود. مانند: دالووون (پیرزنان)، خالووون (خالوها)، گُوون (گاوان)، دیوون (دیوها) <ref>{{یادکرد وب | نشانی= | عنوان= کتاب فارسی شوشتری، نوشته عبدالله وزیری، ص ۵۶ تا ۵۹| ناشر=انتشارات وزیری، ۱۳۶۴}}</ref>
=== ضمیر ===
ضمیر در گویش شوشتری به گونه‌های شخصی، اشاره، تاکیدی، پرسشی و مبهم به کار می‌رود.<ref>{{یادکرد وب | نشانی= | عنوان= کتاب فارسی شوشتری، نوشته عبدالله وزیری، ص ۵۶ تا ۵۹| ناشر=انتشارات وزیری، ۱۳۶۴}}</ref>
=== صفت ===
در فارسی شوشتری صفت تفضیلی همچون فارسی دری با پسوند «تر» به کار می‌رود. اما صفت عالی با پسوند «ترین» چندان متداول نیست. مثلا «من مُسن ترین شما هستم» معمولا با صفت تفضیلی و بصورت «مو اَ همَتون مُسِن‌تَرُم» به کار می‌رود.
در فارسی شوشتر همچون فارسی معیار معمولا صفت بعد از موصوف قرار می‌گیرد. در برخی حروف کسره بین صفت و موصوف به حالت سکون در‌می‌آید.<ref>{{یادکرد وب | نشانی= | عنوان= کتاب فارسی شوشتری، نوشته عبدالله وزیری، ص ۵۶ تا ۵۹| ناشر=انتشارات وزیری، ۱۳۶۴}}</ref>
=== فعل===
| |||