آرامگاه عیسی خان

آرامگاه عیسی خان
آرامگاه عیسی خان
	آرامگاه عیسی خان
مکان	آرامگاه همایون، دهلی، هند
مختصات	۲۸°۳۵′۳۲″شمالی ۷۷°۱۴′۴۶″شرقی / ۲۸٫۵۹۲۲°شمالی ۷۷٫۲۴۶۲°شرقی
ساخته‌شده	۱۵۴۷–۱۵۴۸
سایت میراث جهانی یونسکو
نوع	فرهنگی
معیار	(ii), (iv)
تعیین	۱۹۹۳ (۱۷ام کمیته میراث جهانی یونسکو)
بخشی از	آرامگاه همایون
ناحیه	فهرست میراث جهانی یونسکو در هند

آرامگاه عیسی خان نیازی در مجموعه آرامگاه‌های همایون در دهلی هند واقع شده‌است. مقبره، به شکل هشت ضلعی و عمدتاً از ماسه سنگ قرمز، در سالهای ۱۵۴۷–۱۵۴۸ در زمان سلطنت شیرشاه سوری ساخته شد. مسجد عیسی خان در غرب مقبره قرار دارد که به همراه سایر ساختمانها از مجموعه مقبره‌های همایون را تشکیل می‌دهند که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌اند.

تاریخ ویرایش

بازسازی آرامگاه در سال ۲۰۱۱

آرامگاه در جنوب باغ بو حلیمه در مجموعه آرامگاه‌های همایون قرار دارد. کتیبه ای در مقبره ذکر می‌کند که در سال ۱۵۴۷ تا ۱۵۴۸ ساخته شده‌است.^[۱] همچنین در این کتیبه نوشته شده‌است که مقبره که در زمان سلطنت شیرشاه ساخته شده‌است. ^[۲] مسجد واقع در غرب مقبره، در سال ۱۵۴۷ ساخته شده‌است.^[۳]

کار مرمت و بازسازی جامع از طریق امانت آقاخان برای فرهنگ (AKTC) با همکاری سازمان تحقیقات باستان‌شناسی هند (ASI) در سالهای ۲۰۱۱–۲۰۱۵ انجام شد.^[۴]

معماری ویرایش

آرامگاه بزرگ ویرایش

آرامگاه بزرگ به سبک معماری لودی ساخته شده‌است. شکل هشت ضلعی آن، مشخصه بارز دوران لدی، در یک ستون کم ارتفاع قرار دارد. ایوان‌ها محفظه مرکزی را احاطه کرده‌است. هر طرف محفظه از سه قوس تشکیل شده‌است که یک چاجا (سقف) در حال حاضر روی هر یک قرار دارد.^[۱] سبک معماری مقبره شبیه به سبک‌های معماری شاهان سلسله سید مبارک شاه و محمد شاه، خان جهان تیلانگانی و سیکندر لدی است. ^[۲]

مقبره عمدتاً با کوارتزیت خاکستری با ماسه‌سنگ قرمز ساخته شده‌است که برای تزئین استفاده می‌شود. گچ کاری‌های بنا سنگ‌تراشی خشن را پوشانده‌است. کاشی‌های رنگی مختلف برای تزئین از دیوارها استفاده شده‌است. دروازه مقبره بر روی یک لژ یک متر بلندی قرار دارد که به پله‌ها رسیده‌است. در سر مربع محفظه دروازه به سبک معماری هندو ساخته شده‌است. ^[۲]

مسجد ویرایش

گنبد مرکزی شباهت زیادی به مسجد کیلای کوهنا در دژ پورانا دارد. گنبدهای جانبی بر روی ستونها ساخته شده و به پاویونها شباهت دارند.^[۳] اتاق نماز به سه بخش تقسیم می‌شود. ^[۲] بخش مرکزی مسجد از ماسه سنگ قرمز، و بخش‌های کناری از سنگ خاکستری ساخته شده‌است. هر بخش یک دروازه چهار قوسی به مسجد دارد که مرزهای آن با کاشی‌های سبز و آبی تزئین شده‌است. گوشه‌های قسمت مرکزی با قلاب‌هایی تزئین شده‌است. ^[۲] مطابق بررسی باستان‌شناسی هند، این مسجد در مقایسه با مقبره ساده‌تر بنا شده‌است. ^[۲]