آرتور دو گوبینو
کنت آرتور دو گوبینو (به فرانسوی: Joseph Arthur de Gobineau) (۱۸۱۶–۱۸۸۲) نویسنده، خاورشناس، شاعر، تاریخ‌نگار، پژوهشگر و سیاستمدار فرانسوی بود.
| آرتور دو گوبینو | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۴ ژوئیهٔ ۱۸۱۶ شهر ویل‌داوری در فرانسه |
| درگذشت | ۱۳ اکتبر ۱۸۸۲ (۶۶ سال) تورین |
| ملیت |  فرانسه |
| پیشه | نویسنده |
ریشهٔ نظریه‌های نژادگرایانه را در دوران نوین به او پیوند می‌دهند. با این که در زمان زندگیش جز در نزد اندکی از روشنفکران و هنرمندان مانند واگنر _که دوست او بود_ شناخته نشد، ولی پس از مرگ اندیشه‌های او هوادارانی یافت و باورش دربارهٔ نابرابری نژادها به ویژه در آلمان رویکرد بسیاری یافت و او را به آوازه جهانی رساند.
زندگی‌نامهویرایش
گوبینو در شهر ویل‌داوری از شهرهای فرانسه به دنیا آمد. پدرش از یک خاندان اصیل بوردو بود. مادرش در کودکی گوبینو به سوئیس رفت و پسرش را به مدرسهٔ بی‌ین فرستاد در این مدرسه بود که مقدمات زبان‌های شرقی را فراگرفت. بعد از مدتی به علت اخراج پدرش از ارتش فرانسه به شهر لوریان رفت و در این شهر به تاریخ و ادبیات علاقه پیدا کرد. استادش دربارهٔ او گفته بود: هرگز کسی را ندیده‌ام که در عین هوشمندی این همه ساده‌دل باشد. از همان دوران مسحور زیبایی‌های مشرق‌زمین گشت و در نوزده‌سالگی به پاریس رفت. در پاریس به کارهای اداری و روزنامه‌نگاری مشغول گشت و اولین منظومهٔ خود را با نام دلفزا را که همهٔ بازیگران آن ایرانی بودند، به رشتهٔ تحریر درآورد و در آن کمی از تأثرات و عواطف خود را بیان کرد. در سال ۱۸۴۹ توکویل وزیر امور خارجه فرانسه او را رئیس دفتر خود کرد و راه را برای سفرهای گوبینو به مشرق‌زمین هموار کرد.
سفر به ایرانویرایش
گوبینو در سال ۱۸۵۵ به همراه همسر و دخترش از طریق بندر بوشهر به ایران آمد و از طرف دربار استقبال باشکوهی از او به عمل آمد. در طول اقامت خود در ایران به زبان فارسی مسلط شد و به کارهایی از قبیل سکه‌شناسی و مطالعهٔ تاریخ و فلسفه و ترجمهٔ متون فارسی به فرانسه مشغول گشت. . گوبینو در طول زندگی پرماجرای خود در سال ۱۸۵۸ بار دیگر به فرانسه بازگشت و به آمریکا رفت و بعد از مدتی بار دیگر در مقام سفیر فرانسه به تهران اعزام شد و تا سال ۱۸۶۳ در این مقام باقی ماند. سالهای آخر عمر او در سفر به سرزمین‌های اروپایی مخصوصاً آلمان و ایتالیا سپری شد و در اواخر عمر هم در پاریس زیست و در شهر تورین درگذشت.
آثارویرایش
از آثار او می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره کرد.
- زندانی خوش‌بخت (۱۸۴۶)
- مادموازل ایرنوا (۱۸۴۸)
- صومعهٔ تیفن (۱۸۴۹)
- جستار درباره نابرابری نژادهای انسانی(۱۸۵۳)
- سه سال در آسیا (۱۸۵۹) (توسط ذبیح‌الله منصوری به فارسی ترجمه شده‌است)
- ادیان و فلسفه‌های آسیای مرکزی (۱۸۶۵) - محمدعلی جمالزاده درباره این کتاب می‌نویسد: « یکی از کتب بسیار مفیدی که وی درباره ایران نگاشت « ادیان و فلسفه‌های آسیای مرکزی » است. از خصوصیات این کتاب، مطالبی‌ست که درباره طرز دینداری ایرانیان، تصوف و ظهور باب و علی‌الخصوص تعزیه در ایران آمده است. دوگوبینو با تحسین عظیمی از تعزیه سخن می‌گوید و آن‌را از تراژدی‌های کلاسیک یونانی، بهتر و موثرتر می‌داند. » / منبع : کنت دوگوبینو « قنبرعلی » به ترجمه محمدعلی جمالزاده؛ به‌کوشش علی دهباشی - تهران: سخن ۱۳۸۲ ص۲۹
- افسانه‌های آسیایی
- رنسانس امادیس (۱۸۷۶)
- نامه نگاری تاریخ ایرانیان
- لیلا خانم
- قنبرعلی - محمدعلی جمالزاده درباره ترجمه قنبرعلی می‌نویسد : « [تمامی] داستان‌های کنت دوگوبینو قبلا با عنوان «افسانه‌های آسیایی» به ترجمه آقای م. عباسی از طرف انتشارات ابن سینا در تهران در سال ۱۳۳۳ انتشار بافته است ... همین داستان «قنبرعلی» در سال ۱۳۲۸ توسط آقای اسفندیاری در مجله «»کاویان به چاپ رسیده است » / منبع : کنت دوگوبینو « قنبرعلی » به ترجمه محمدعلی جمالزاده؛ به‌کوشش علی دهباشی - تهران: سخن ۱۳۸۲ صص ۱۹ و ۲۰ - ترجمه محمدعلی جمالزاده از کتاب « قنبرعلی » در ایران یک‌بار از سوی انتشارت سخن و یک‌بار دیگر از طرف انتشارات علم در ذیل چاپ مجموعه آثار او بازنشر شده است.
- جنگ ترکمن‌ها (۱۸۷۶) - ترجمه محمدعلی جمالزاده
- ایران از نگاه گوبینو، ترجمه ناصح ناطق، تهران، بنیاد موقوفات محمود افشار، ۱۳۶۴ (این کتاب یکی از آثار نژادگرایانهٔ گوبینو است که در آن برتری برخی نژادها مطرح می‌شود).
سه سال در آسیاویرایش
سه سال در آسیا (عنوانِ فرانسه: Troi ans en Asie) گزارش سفری‌ست که کنت دو گوبینو در میان سالهای ۱۸۵۵ تا ۱۸۵۸ به خاورمیانه و ایران به عنوان فرستادهٔ وزارت خارجهٔ فرانسه انجام داده‌است. شایانِ ذکر است که این سفرنامه جزء آثار کمتر خوانده شدهٔ این رئیس دفتر سابق الکسی دو توکویل محسوب شده و آن را در دو بخش کلّی تألیف کرده. بخش نخست حاویِ ۱۱ فصل در شرحِ ماوقعِ سفر از مالت، مصر و مکه تا بوشهر، اصفهان و تهران و بخش دوم در ۷ فصل شاملِ نظرات اجتماعی، سیاسی، دینی و تاریخی او دربارهٔ ایران است. این اثر با ترجمهٔ عبدالرضا هوشنگ مهدوی در سال ۱۳۸۳ توسّط نشر قطره چاپ شده‌است.[۱]
بخش یکم
- مالت - اسکندریه
- قاهره - سوئز
- کشتی ویکتوریا
- جدّه
- عدن
- مسقط
- بوشهر
- بوشهر - شیراز
- شیراز - اصفهان
- اصفهان
- اصفهان - طهران
بخش دوم
- ملت
- مذهب
- صوفیان، اهل حق، زرتشتیان
- وضع مردم
- ویژگیهای اخلاقی و روابطِ اجتماعی
- نتایج احتمالیِ روابط اروپا و آسیا
- بازگشت
منابعویرایش
- ↑ گوبینو، ژوزف آرتور: سه سال در آسیا، سفرنامهٔ کنت دوگوبینو (۱۸۵۵–۱۸۵۸)، ترجمهٔ عبدالرضا هوشنگ مهدوی. تهران: نشر قطره، ۱۳۸۳.
- فرهنگ سیاسی، نوشتهٔ داریوش آشوری
- دائرةالمعارف مصاحب ذیل گوبینو کنت
- "GOBINEAU, Joseph Arthur de". 2012.
پیوند به بیرونویرایش
| مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به آرتور دو گوبینو در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آرتور دو گوبینو موجود است. |
| ویکی‌نبشته has original works written by or about: |