ادبیات آسی یا اوستیایی ادبیاتی است که به زبان آسی، یک زبان ایرانی بومی قفقاز نوشته و یا بیان می‌شود. ادبیات اوستیایی نسبتاً جوان است و اولین نمونه‌های آن در دهه ۱۸۹۰ منتشر شد. عصر طلایی آن در سال‌های پس از انقلاب اکتبر در روسیه بود که به زبان‌های غیرروسی توجه بسیاری شد.

گروهی از ادیبان آسی

درون‌مایه ویرایش

محبوب‌ترین درون‌مایه ادبیات آسی عبارتند از:

  • زندگی کوهنشینان، به ویژه فقرا، در سده نوزدهم یا پیش از آن؛
  • نقش حق سنتی در زندگی آسی‌ها (از جمله انتقاد از «انتقام» - مانند سنت «پس گرفتن خون»)؛
  • ساخت سوسیالیسم (اغلب برخلاف وضعیت قبلی): آسی‌ها در مقایسه با زمان رژیم تزاری، که در فقر و بی سوادی غوطه‌ور بودند، زندگی بهتری دارند؛
  • جنگ بزرگ میهنی (نام جنگ جهانی دوم در اتحاد جماهیر شوروی): از هر ده مرد آسی یکی در جنگ کشته شد که بیشتر آن‌ها لقب «قهرمان اتحاد شوروی» را نیز برای تلاش‌هایشان دریافت کرده‌اند.

نویسندگان و شاعران ویرایش

نویسندگان و شاعران اوستیایی از منابع غنی اشعار سنتی و حماسه نرت استفاده می‌کنند که حماسه ملی آسی‌ها (و همچنین چند قوم دیگر قفقاز شمالی) در نظر گرفته می‌شود. نسخه جامع مکتوب حماسه نیز به هر دو گویش اصلی ایرونی و دیگوری منتشر شده‌است. از شاعران شناخته‌شده آسی می‌توان به کستا ختاگوروف و از نویسندگان آن‌ها می‌توان به آرسن کوتزویف اشاره کرد.

منابع ویرایش