ارسیوس

پائولوس اُرُسیوس یا اُرُسی‌یوس^[۱] (به لاتین: Paulus Orosius) (زادهٔ حدود ۳۷۵- مرگ حدود ۴۱۸ میلادی) تاریخنگار و متأله مسیحی و شاگرد آگوستین قدیس بود. او از اهالی گالاسیا در اسپانیا و شمال پرتغال کنونی بود. او بیشتر برای نگارش کتاب‌های تاریخی هفتگانهٔ ضدکافرانش شناخته شده‌است.

او چندی را در شمال آفریقا با آگوستین و در کسوت شاگردی او گذرانده بود. سپس از سوی آگوستین به فلسطین فرستاده‌شد. او در جرگهٔ تاریخنگارانی‌است که از کتسیاس نقل قول کرده‌است.

ابن‌خلدون در انتهایی کتاب العبر به ارسیوس ارجاع می‌دهد.^[۲]

پانویس ویرایش

↑ هاشم رضی در متون شرقی و سنتی زرتشتی این نام را بدین شکل آورده‌است؛ صفحهٔ ۵۲، خط ۱۳
↑ Endress, Gerhard (2006), Encyclopædic Activities in the Pre-Eighteenth Century Islamic WorldIslamic Philosophy Theology and Science: Texts and Studies, p. 13

منابع ویرایش

Wikipedia contributors, "Orosius," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Orosius&oldid=270398218 (accessed April 14, 2009).

[1] هاشم رضی در متون شرقی و سنتی زرتشتی این نام را بدین شکل آورده‌است؛ صفحهٔ ۵۲، خط ۱۳

[2] Endress, Gerhard (2006), Encyclopædic Activities in the Pre-Eighteenth Century Islamic WorldIslamic Philosophy Theology and Science: Texts and Studies, p. 13

[۱]

[۲]