ارنست ماخ
ارنست والدفرید یوزف ونتسل ماخ (به آلمانی: Ernst Waldfried Josef Wenzel Mach) فیلسوف و فیزیکدان اتریشی در قرون نوزدهم و بیستم میلادی بود.
ارنست ماخ | |
---|---|
زادهٔ | ۱۸ فوریهٔ ۱۸۳۸ |
درگذشت | ۱۹ فوریهٔ ۱۹۱۶ (۷۸ سال) |
ملیت | اتریشی |
محل تحصیل | دانشگاه وین |
شناختهشده برای | عدد ماخاصل ماخامواج شوکموج ماخالماسهای ضربهای |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | فیزیک |
محل کار | دانشگاه گراتسدانشگاه کارلدانشگاه وین |
استاد راهنما | آندریاس فون اتینگسهاوزن |
دانشجویان برجسته | آندریا موهوروویچیچ |
تأثیر گرفته از | آندریاس فون اتینگسهاوزنگوستاو تئودور فخنرکارل لودویگ |
تأثیر گذار بر | حلقه وینلودویگ بولتسمانآلبرت اینشتینولفگانگ پاولیویلیام جیمزپییر دوهملودویگ ویتگنشتاینآنری پوانکاره |
امضاء | |
زندگی
ویرایشدر توراس، زاده شد. او که در مکانیک کلاسیک، دارای تئوریهای ارزشمندی است، در شمار پیشگامان نظریه آلبرت اینشتین در مورد ایجاد مکانیک نسبیتی، جای دارد و نظریات خود را در دو جلد، به نام علم مکانیک، منتشر کرد.
ماخ، کرسی تاریخ و نظریه علم استقرایی در دانشگاه وین را بر عهده داشت. کار عمده او پرورش بیشتر تجربهگرایی جرج بارکلی و دیوید هیوم بود.
اندیشه
ویرایشبه اعتقاد ارنست ماخ، در علم، تنها باید از واژگانی استفاده شود که به صورت تجربی قابل مشاهدهاند و نمیتوان در نظریههای علمی، از واژگانی مانند میدان الکتریکی استفاده کرد. گاهی از این دیدگاه به عنوان تجربهگرایی خام یاد میشود.
نخستین فیلسوفان علم و بیشتر فیزیکدانان و ریاضیدانان متمایل به منطق و فلسفه، از ماخ، پیروی نکردند.
مرگ
ویرایشاو در روز ۱۹ فوریه ۱۹۱۶ یک روز پس از تولد ۷۸ سالگیاش درگذشت.
منابع
ویرایش- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Ernst Mach». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۴.