اسلام‌گرایی شیعه
اسلام‌گرایی شیعه استفاده از اسلام شیعه در سیاست است. بیشتر مطالعات و گزارش‌های مربوط به اسلام‌گرایی بر جنبش‌های اسلام‌گرای سنی متمرکز بوده است.[نکته ۱] اسلام‌گرایی شیعه، که قبلاً ایدئولوژی بسیار کوچکی بود، پس از انقلاب ۱۳۵۷ به رهبری سید روح‌الله خمینی که سیاست‌های اسلام‌گرایی شیعی او به خمینیسم معروف است، تقویت شد.[۲][۳][نکته ۲]
شیعیان دوازده امامی اگرچه اقلیت جامعه مسلمانان جهان هستند اما اکثریت جمعیت کشورهای ایران، عراق، بحرین، جمهوری آذربایجان[۴] و اقلیت‌های قابل توجهی در افغانستان، هند، کویت، لبنان، پاکستان، قطر، سوریه، عربستان سعودی و امارات متحده عربی را تشکیل می‌دهند.[۵]
اسلام‌گرایی، به‌طور کلی، به عنوان یک جنبش احیاگر دینی برای بازگشت به متون اصلی و الهام گرفتن از مؤمنان اصلی اسلام تعریف شده و اسلام را دارای «نظام سیاسی» می‌داند.[۶][۷][۸][۹]
جستارهای وابسته
ویرایشیادداشتها
ویرایش- ↑ مطالعه جنبش‌های اسلام‌گرا، اغلب به‌طور ضمنی، به معنای مطالعه جنبش‌های اسلام‌گرای «سنی» بوده است. … اکثر مطالعات اسلام‌گرایی، به اشکال مختلف اسلام گرایی سنی مربوط می‌شود، در حالی که «اسلام گرایان دیگر»، مانند انواع مختلف گروه‌های اسلام گرای شیعه، به مراتب، کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند...[۱]
- ↑ گروه‌های اسلام‌گرای شیعه، خارج از ایدئولوژی جمهوری اسلامی نیز وجود دارند؛ مانند جریان صدر و حزب الدعوه اسلامی در عراق).[۱]
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Valbjørn, Morten (c. 2017). "Bringing the 'Other Islamists' back in: Sunni and Shia Islamism(s) in a sectarianized new Middle East". POMEPS, Project on Middle East Political Science. Elliott School of International Affairs. Retrieved 27 January 2023.
- ↑ Roy, Failure of Political Islam, 1994: p. 2
- ↑ Roy, Failure of Political Islam, 1994: p. 168
- ↑ Samadov, Bahruz (18 July 2022). "Will new Azerbaijani Islamist movement share the fate of its predecessors?". Eurasia Net. Retrieved 27 January 2023.
- ↑ "Sunnis and Shia: Islam's ancient schism". BBC News. 4 January 2016. Retrieved 27 January 2023.
- ↑ Roy, Failure of Political Islam, 1994: p. viii
- ↑ "Islamism – an overview | ScienceDirect Topics". www.sciencedirect.com. Retrieved 2021-09-10.
- ↑ Tibi, Bassam (2007-03-01). "The Totalitarianism of Jihadist Islamism and its Challenge to Europe and to Islam". Totalitarian Movements and Political Religions. 8 (1): 35–54. doi:10.1080/14690760601121630. ISSN 1469-0764.
- ↑ Bale, Jeffrey M. (2009-06-01). "Islamism and Totalitarianism". Totalitarian Movements and Political Religions. 10 (2): 73–96. doi:10.1080/14690760903371313. ISSN 1469-0764.
کتابشناسی
ویرایش- Roy, Olivier (1994). The Failure of Political Islam. Harvard University Press. ISBN 978-0674291416. Retrieved 2 April 2015.