الفبای آرامی

الفبای آرامی یا الفبای فنیقی را می توان گفت اولین سامانه‌ی نوشتاری‌ای در دنیای باستان بود که می‌توانستند آن را با قلم و به صورت روان بر روی کاغذ یا پوست حیوان بنویسند. الفبای آرامی از لحاظ تاریخی دارای اهمیت است ، زیرا تقریباً همه سیستمهای نوشتاری مدرن در خاورمیانه از این الفبا اقتباس گرفته اند ، و همچنین بسیاری از سیستمهای نوشتاری آلتائیک آسیای مرکزی و شرقی نیز الگو گرفته از این الفبا هستند.

الفبای آرامی
نوع	ابجد
زبان‌ها	زبان آرامی، زبان عبری، زبان سریانی، Mandaic، Edomite
دورهٔ زمانی	800 BC to AD 600
سامانهٔ مادر	هیروگلیف مصری الفبای نیاسینایی الفبای فنیقی الفبای آرامی
سامانهٔ فرزند	الفبای عبری الفبای نبطی الفبای تدمری Edessan Hatran Mandaic Elymaic خط پهلوی خط براهمی [a] خروشتی الفبای سریانی  →الفبای سغدی    →خط اویغوری      →Mongolian        →Manchu  →الفبای نبطی    →الفبای عربی      →N'Ko alphabet
ISO 15924	Armi, 124
	Imperial Aramaic
جهت	راست به چپ
مخفف یونیکد	Imperial Aramaic
دامنه یونیکد	U+10840–U+1085F
[a] The Semitic origin of the ت scripts is not universally agreed upon.

خط آرامی برای نگارش زبان‌های یونانی، هندی، انشانی، خوزی، قبطی، آرامی، عبری، سریانی و مندایی به کار می‌رفته‌است. همچنین در آینده برای نگارش پهلوی از آن بهره گرفته شد. در آینده الفبای نبطی و عبری از آن مشتق شد. در بین الفبای مدرن امروزی زبان عبری نزدیکترین ارتباط را با این خط دارد.

جدول سنجشی الفبای آرامی با عبری، پارسی و سریانی

نام حرف	شکل حرف	برابر عبری	برابر پارسی	برابر سریانی	آوا
آلَف		א	أ	ܐ	/ʔ/; /a:/، /e:/
بیث		ב	ب	ܒ	/b/, /v/
گامَل		ג	ج	ܓ	/ɡ/, /ɣ/
دالَث		ד	د	ܕ	/d/, /ð/
هی		ה	ه	ܗ	/h/
واو		ו	و	ܘ	/w/; /o:/، /u:/
زَین		ז	ز	ܙ	/z/
حیث		ח	خ، ح	ܚ	/ħ/
طیث		ט	ط	ܛ	/tˤ/ با فشار
یوذ		י	ی	ܝ	/j/; /i:/، /e:/
کاف		כ ך	ک	ܟܟ	/k/, /x/
لامَذ		ל	ل	ܠ	/l/
مِم		מ ם	م	ܡܡ	/m/
نون		נ ן	ن	ܢܢ ܢ	/n/
سمکَث		ס	س	ܣ	/s/
عین		ע	غ، ع	ܥ	/ʕ/
پی		פ ף	ف	ܦ	/p/, /f/
صاذی	،	צ ץ	ص	ܨ	با فشار /sˤ/
قاف		ק	ق	ܩ	/q/
ریش		ר	ر	ܪ	/r/
شین		ש	ش، س	ܫ	/ʃ/
تَو		ת	ت، ث	ܬ	/t/، /θ/

آرامی امپراتوری

منابع

Wikipedia contributors, "Aramaic alphabet," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Aramaic_alphabet&oldid=396775238 (accessed November ۲۱، ۲۰۱۰).

• آذرنوش، آذرتاش، راه‌های نفوذ فارسی در فرهنگ و زبان عرب جاهلی، چاپ سوم. تهران: انتشارات توس، ۱۳۸۸. شابک ۳-۴۳۶-۳۱۵-۹۶۴-۹۷۸