الفبای آرامی
الفبای آرامی را میتوان گفت اولین سامانهٔ نوشتاریای در دنیای باستان بود که میتوانستند آن را با قلم و به صورت روان بر روی کاغذ یا پوست حیوان بنویسند. الفبای آرامی از لحاظ تاریخی دارای اهمیت است، زیرا تقریباً همه سیستمهای نوشتاری مدرن در خاورمیانه از این الفبا اقتباس گرفتهاند، و همچنین بسیاری از سیستمهای نوشتاری آلتائیک آسیای مرکزی و شرقی نیز الگو گرفته از این الفبا هستند.[۱]
الفبای آرامی | |
---|---|
نوع | ابجد |
زبانها | زبان آرامی، زبان عبری، زبان سریانی، Mandaic, Edomite |
دورهٔ زمانی | 800 BC to AD ۶۰۰ |
سامانهٔ مادر |
هیروگلیف مصری
|
سامانهٔ فرزند | الفبای عربی الفبای عبری الفبای تدمری Edessan |
ایزو ۱۵۹۲۴ | Armi, 124 |
Imperial Aramaic | |
جهت | راست به چپ |
مخفف یونیکد | Imperial Aramaic |
دامنه یونیکد | U+10840–U+1085F |
[a] The Semitic origin of the ت scripts is not universally agreed upon. |
خط آرامی برای نگارش زبانهای یونانی، هندی، انشانی، خوزی، قبطی، آرامی، عبری، سریانی و مندایی به کار میرفتهاست. همچنین در آینده برای نگارش پهلوی از آن بهره گرفته شد. بعدها الفبای نبطی و عبری از آن مشتق شد. در بین الفبای مدرن امروزی زبان عبری نزدیکترین ارتباط را با این خط دارد.
جدول سنجشی الفبای آرامی با عبری، عربی و سریانیویرایش
منابعویرایش
- ↑ "Aramaic alphabet". Wikipedia. 2010-11-14.
Wikipedia contributors, "Aramaic alphabet," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Aramaic_alphabet&oldid=396775238 (accessed November ۲۱، ۲۰۱۰).
- آذرنوش، آذرتاش، راههای نفوذ فارسی در فرهنگ و زبان عرب جاهلی، چاپ سوم. تهران: انتشارات توس، ۱۳۸۸. شابک ۳-۴۳۶-۳۱۵-۹۶۴-۹۷۸