امامزاده عبدالله (سمنان)

روستای امامزاده عبدالله در استان سمنان و از توابع شهرستان سرخه و مرکز دهستان امامزاده عبدالله است.

برای رفتن به این روستای، از دهستان لاسجرد عبور کرده و با طی مسافتی اندک وارد جاده فرعی در قسمت شمالی بزرگراه امام رضا (ع) شوید. با طی مسافتی حدود 25 کیلومتر بدون انحراف به جاده های طرفین به دهکده ییلاقی  امام زاده عبدالله می رسید.  

روستای امامزاده عبدالله مرکز دهستان امامزاده عبدالله است. دهستان امامزاده عبدالله؛ شامل روستاهای ایج ، جوین، شاه محمد زید و عبدل آباد است

ساکنین به گويش خاص گویش امامزاده ای تکلم میکنند که تشابهات زیادی با گویش سنگسری دارد.

محلی ها به روستای خود ایمنزاده یا ایممزاده گویند ، اما در هنگام دوری از دیار خود به اصطلاح از واژه آبادی استفاده میکنند.

این روستا در دهه ۵۰ و قبل از آن ، جمعیت زیادی داشته ولی به دلیل مهاجرت شغلی در دهه ۷۰ و ۶۰ جمعیت روستا کاهش یافت و در حال حاضر جمعيت ساكن دائم بيش از 80خانوار وجمعيت غيرساكن وفصلي بيش از 300خانوار می باشد ، اما با شیوع پدیده مهاجرت معکوس جمعیت دائم با سرعت زیادی در حال افزایش است.

ساکنین به گويش خاص گویش امامزاده ای تکلم میکنند که تشابهات زیادی با گویش سنگسری دارد.

تعداد شش چشمه در دره این روستا وجود دارد كه مجموعاً 70-60 لیتر در ثانیه آبدهی دارند.

این منطقه كوهستانی دارای آب و هوای سرد در زمستان و معتدل در تابستان است. آب چشمه‌ها پس از خروج در بستر رودخانه جاری می‌شود و كم‌تر مورد استفاده كشاورزی قرار می‌‌گیرد. از مهم‌ترین قابلیت‌های جهانگردی این منطقه می‌توان منظره‌ دل‌‌انگیز، آب و هوای معتدل و مطبوع در فصل تابستان و فضاهای طبیعی و زیبای چشمه‌ها نام برد.

شغل اغلب اهالی باغداری و دامداری است.

از جمله محصولات باغداری آن به شرح زیر است : 
گردو ، بادام ،زرد آلو، آلبالو، سیب ،هلو ، انگور ، آلوبخارا ، گوجه سبز ، آلوچه ، ... و انواع سیفی جات و سبزیجات است که بیشتر جنبه خودکفایی و در حد مصرف خانوارها کشت میشود. 

از سوغاتی های این روستا میتوان به آرعوشه ، پنیر گوسفندی ، فتیر محلی ، سیریشین نن (نان سیریشی) ، اوزیین نن (نان گردویی)، لبلبو (شورمغز) ، برگه زردآلو و غیسی ، آلبالو خشکه ، آلو خشک ،زرشک کوهی ، انواع سبزیجات معطر کوهی ...نام برد.

ویژگی خاص و منحصر به فرد باغداری در این روستا گردو های فوق العاده چرب و لذیذ ٱن است و به کرات دیده شده که روغن بیشتری نسبت به گردوی سایر مناطق درا می‌باشد .

روستای امامزاده عبدالله دارای باغ و بیشه ها و چشمه ها و طبیعت زیبایی است که از جمله آنها : چاله رو ، بار گندم ، سری ، لتون دره ، سرگز ، ملسی ، شورستون ، لادشت ، پی رز ، لش رز ، آرون ، اذه دره , گوعر ، امروعون، استالی ، گزرچال ،خونه سر ،گاچاله، وری ، اشکان ،کشون وديگر ومكانهاي ديدني می باشد

چشمه امامزاده عبدالله این چشمه درفاصله 28 کیلومتری شمال غربی شهرستان سرخه، در میان دره ای سرسبز روستا با ساختمان های پلکانی زیبا خود نمائی می کند.

چشمه ای که  تامین کننده آب شرب مردم و طراوت دهنده این دره سرسبز بوده، به  نام " چشمه امامزاده " خوانده می شود. که در این روستا همواره جوشان است.

مسجد پنج تن آل عبای روستا که در سالهای اخیر، نوسازی شده است دارای بنايی بيش از 1500متر مربع است.

مقبره امامزاده عبدالله و امامزاده اسماعیل

از اصل و نسب صاحب بقعه اطّلاعى در دست نیست. لکن معتمدین محل اشخاص مدفون در این بقعه را از نوادگان حضرت امام موسى کاظم می‏دانند.

این بنای تاریخی مربوط به دوران قاجاریه  است. ساختمان امامزاده دارای پلانی  (L) شکل بوده، که دارای 2 گنبد چند وجهی در سمت شمال غربی بنا که مدفن اصلی امام زادگان در آنجا قرار دارد می باشد.

برای رسیدن به این قسمت بایستی از فضای سرپوشیده ای گذشت که از شرق و غرب به این سالن راه دارد. ورودی اصلی در سمت شرق قرار دارد، که پس از عبور از درگاه این قسمت با کاربندیهایی مواجه می شویم که استخوان بندی یک ایوان ورودی را نشان می دهد. مصالح به کار رفته برای احداث این بنا عمدتاً سنگ، ملات و آجر بوده، که دیواره ها از سنگ و ملات و سقفها و گنبدها از آجر ساخته شده اند.

در داخل بقعه تعداد دو قبر مشاهده می شود که یکی مربوط به امام زاده عبدالله و دیگری مربوط به برادرش امام زاده اسماعیل است. خادم این امامزاده که پیرمرد مسنی از اهالی روستا بوده چنین نقل کرده است : " جدش حاجی قاسم خادم، در راه سفر به زیارت امام هشتم(ع) در کاروانسرای لاسجرد خواب می بیند که مردی نورانی او را فرمان می دهد که در روستای امامزاده عبدالله، امامزاده ای است که تو بایستی بنای آن را رونق بخشی، او نیز به آنجا می رود و به ساخت بنای آرامگاه مشغول می شود. از آن پس نیزبه زندگی در همان جا ادامه می دهد که در نهایت با افزایش چمیعت روستایی شکل می گیرد.

اتاق حرم به ابعاد 3×3 متر است و دو پنجره کوچک در شرق و جنوب آن تعبیه شده که نور حرم را تأمین مى‏کند. داخل حرم کلاً با گچ، سفید کارى شده و در وسط آن ضریح چوبى نیمه مستطیل به ابعاد 90/1×20/1 و بلندى 70/1 متر بر روى قبر گچى که با پارچه‏هاى سبز رنگ پوشانده شده، مشاهده مى‏شود. قبل از ورود به حرم، اتاق دیگرى در جلوى آن به ابعاد 20/6×6 متر وجود دارد. در کنار حرم و در ضلع شمالى آن مسجدى مشابه اتاق حرم ساخته شده و بر فراز آن نیز مشابه اتاق حرم گنبد مخروطى هشت ضلعى سیمانى به ارتفاع سه متر ساخته شده و مساحت کل بقعه و بارگاه 180 مترمربّع است.

در داخل بقعه ۲ قبر مشاهده می شود كه یكی مربوط به امام زاده عبدالله و دیگری مربوط به برادرش امام زاده اسماعیل است.

پلان(L) مانند، شكل كلی ساختمان است، ۲ گنبد چند وجهی در سمت شمال غربی بنا كه مدفن اصلی امام زادگان در آنجا قرار دارد ساخته اند و برای رسیدن به این قسمت بایستی از فضای سرپوشیده ای گذشت كه از شرق و غرب به این سالن راه دارد. به نظر ورودی اصلی در سمت شرق قرار دارد. كه پس از عبور از درگاه این قسمت با كاربندیهایی مواجه می شویم كه استخوانبندی یك ایوان ورودی را نشان می دهد. مصالح به كار رفته از سنگ، ملات و آجر می باشد كه دیواره ها از سنگ و ملات و سقفها و گنبدها از آجر ساخته شده اند.

این اثر در تاریخ ۵ آذر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۴۲۹ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

جستارهای وابسته

• فهرست شهرهای ایران