ایل سوره‌میری
ایل سوره‌میری یا سرخه مهری یکی ازطوایف کرد[۱] ساکن غرب و جنوب غرب ایران و بخش‌هایی از کردستان عراق است.[۲]
نسب
برخی این ایل را از نوادگان بهرام گور ساسانی، و برخی از نوادگان بنی‌عیاران و یا آل حسنویه می‌دانند.[۲]
سکونتگاه
سورهمیریها در بخش‌هایی از استان همدان، لرستان، ایلام و کرمانشاه در ایران و خانقین در کردستان عراق پراکنده هستند.[۲] در دوره حکومت کریم‌خان زند عده‌ای از سورهمیریها در استان فارس ساکن شدند.[۲] هنری راولینسون در سال ۱۸۳۶ میلادی جمعیت این ایل را ۲۰۰ خانوار و سکونتگاه آن‌ها را اطراف کوه‌های هلیلان معرفی می‌کند.[۲]
طوایف
طوایف و تیره‌های وابسته به این ایل عبارتند از:[۲]
- تیره کاکاعلی از طایفه مه‌میه‌وند
- تیره ناصر از طایفه ملخطاوی
- تیره‌های قطب الدین و خلیل و میسا(موسی) و آهنگر از طایفه قطبین
- تیره خربزانی از طایفه بازگیر
- طایفه میمه
- طوایف مغیره، سنلی و باطولی از طوایف عالی بدره‌ای. برخی آنان را از سورهمیریها دانسته‌اند.
- طوایف خیرشه، جمعه، کلگه و حمانه‌وکول از ایل ملکشاهی احتمالا از ایل سوره‌میری بوده‌اند.
- تیره شرف از ایل شوهان
- بسیاری از ساکنان چمچمال، چال زورود و محمودآباد در استان کرمانشاه، روستای ورینه در شهرستان نهاوند، روستاهای چالسرا و بانقلان و هفت چشمه و چماب لوزن در استان ایلام از همین ایل هستند.
پانویس
- ↑ "خانقین". دانشنامه جهان اسلام. Retrieved 13 May 2020.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ «طایفه پراکنده». کیهان فرهنگی. خرداد ۱۳۸۲. دریافت‌شده در ۲۸ فوریه ۲۰۱۵.