باشگاه فوتبال ای‌اف‌سی بورنموث
باشگاه فوتبال ای‌اف‌سی بورنموث (به انگلیسی: AFC Bournemouth) (
i/ˈbɔːrnməθ/ BORN-məth) یک باشگاه فوتبال حرفه‌ای است که در کویین پارک، بوسکم در حومه بورنموث در دورست (انگلستان) مستقر است. آنها در لیگ برتر، بالاترین سطح از فوتبال انگلستان، رقابت می‌کنند. این باشگاه که در سال ۱۸۹۹ با نام بوکم[پ] شکل گرفت، از سال۱۹۷۱ به نام فعلی‌اش شناخته شد. این باشگاه که با لقب «جس‌ها»[ب] و معمولاً با نام برنو شناخته می‌شود، از سال ۱۹۱۰ بازی‌های خانگی خود را در ورزشگاه دین کورت برگزار می‌کند.
.png) | ||||
| نام کامل | ای‌اف‌سی بورنموث (به انگلیسی: AFC Bournemouth) [الف] | |||
|---|---|---|---|---|
| لقب(ها) | گیلاس‌ها [ب] بوسکم [پ] | |||
| تاریخ بنیان‌گذاری | ۱۸۹۹ (با عنوان بوسکم [پ]) | |||
| زمینِ بازی | ورزشگاه دین کورت | |||
| گنجایش | ۱۱٬۳۰۷[۷] | |||
| مالک | Black Knight Football Club UK Limited,[۱] a wholly-owned subsidiary of Black Knight Football and Entertainment[۸] | |||
| مدیرعامل | بیل فولی | |||
| سرمربی | آندونی ایرائولا | |||
| لیگ | لیگ برتر | |||
| ۲۵–۲۰۲۴ | ۹ | |||
| وبگاه | ||||
|
| ||||
این باشگاه ابتدا در لیگ‌های فوتبال منطقه‌ای رقابت می‌کرد و قبل از آنکه در سال ۱۹۲۰ به لیگ جنوبی صعود کند، در لیگ همپشر حضور داشت. در سال ۱۹۲۳ و با نام بورنموث و بوسکم اتلتیک (به انگلیسی: Bournemouth & Boscombe Athletic) به لیگ فوتبال راه یافتند. آنها به مدت ۳۵ سال در لیگ دسته سوم جنوب باقی ماندند و در سال ۱۹۴۶ جام حذفی این دسته را از آن خود کردند. در سال ۱۹۵۸ لیگ دسته سوم از نو سازماندهی شد و بورنموث پس از ۱۲ سال دوام در این لیگ، در سال ۱۹۷۰ سقوط کردند، اما فصل بعد بلافاصله به این لیگ بازگشتند. در سال ۱۹۷۵ دوباره به دسته چهارم سقوط کردند. هفت سال بعد و در فصل ۸۲–۱۹۸۱ دوباره به دسته سوم رسیدند و پس از قهرمانی در جام اتحادیه ۱۹۸۴، در فصل ۸۷–۱۹۸۶، قهرمان لیگ شدند. آنها سه فصل را در دسته دوم گذراندند. در سال ۲۰۰۲ به دسته چهارم سقوط کردند، هرچند بلافاصله با پیروزی در پلی‌آف سال ۲۰۰۳ به دسته سوم صعود کردند.
لیگ دسته دوم از سال ۲۰۰۴ با نام لیگ یک فوتبال انگلستان به کارش ادامه داد. بورنموث در سال ۲۰۰۸ به لیگ دو تنزل پیدا کرد. فصل با انتصاب ادی هوو به عنوان سرمربی به پایان رسید. تحت هدایت هوو، بورنموث در طی شش سال سه بار به دسته بالاتر صعود کرد تا آنکه با قهرمانی در چمپیونشیپ ۱۵–۲۰۱۴ برای اولین بار در تاریخ خود به برترین سطح از فوتبال انگلیس راه یافت. این باشگاه به مدت پنج فصل در لیگ برتر دوام آورد تا آنکه در انتهای فصل ۲۰–۲۰۱۹ به دسته پایین‌تر سقوط کرد، اما در سال ۲۰۲۲ به عنوان نایب قهرمان چمپیونشیپ و این بار تحت هدایت اسکات پارکر به جمع بیست تیم برتر انگلستان بازگشت.
تاریخچه
ویرایشبوسکم
ویرایشاگرچه تاریخ دقیق تأسیس باشگاه مشخص نیست، اما شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این باشگاه در پاییز ۱۸۹۹ از بقایای باشگاهی قدیمی‌تر از بوسکم به نام باشگاه فوتبال موسسه سنت جانز[ت] تشکیل شده است.[۹] این باشگاه در ابتدا با نام باشگاه فوتبال بوسکم شناخته می‌شد و آقای جی. سی. نات[ث] اولین رئیس آن بود.[۱۰][۱۱][۱۲][۱۳][۱۴] [۱۵]
بوسکم در اولین سال تاسیس خود در فصل ۱۹۰۰–۱۸۹۹، در لیگ جوانان بورنموث و حومه[ج] شرکت کرد. آنها همچنین در جام جوانان هانتس[چ] حضور داشتند. در طول دو فصل ابتدایی تاسیس، آنها در زمینی در خیابان کسلمین، پوکس‌داون[ح]، میزبان رقبا بودند. از فصل سوم، تیم به زمینی در کینگز پارک نقل مکان کرد. در فصل ۰۶–۱۹۰۵، بوسکم به فوتبال آماتور بزرگسالان[خ] راه یافت.[۱۶][۱۷][۱۸][۱۹][۲۰]
در سال ۱۹۱۰، باشگاه به کمک یک تاجر محلی به نام جی.ای. کوپر-دین[د]، زمین بایری را در کنار کینگز پارک به مدت طولانی اجاره کرد تا زمین فوتبال باشگاه باشد. باشگاه در کنار زمین اختصاصی خود که به نام بانی خیرش، دین کورت نامگذاری شد، به پیشرفت ادامه داد و بر فوتبال منطقه تسلط یافت.[۲۱] در همان سال، باشگاه اولین بازیکن حرفه‌ای خود باون پنتون را به خدمت گرفت.[۲۲][۲۳][۲۴][۲۵]
تقریباً در همین زمان بود که باشگاه با لقب «گیلاس‌ها» شهره شد. درباره اصل و اساس پیدایش این لقب دو توضیح وجود دارد: دلیل اول را رنگ قرمز گیلاسی پیراهن‌های راه راه باشگاه می‌دانند که تیم با آنها بازی می‌کرد و روایت دیگر که کمتر به آن اتکا می‌شود آن است که ورزشگاه دین کورت، زمین باشگاه، در مجاورت املاک کوپر-دین[ذ] ساخته شده بود و گفته می‌شود که احتمالا درختان گیلاس زیادی در آن املاک وجود داشته است.[۲۶]
در طول فصل ۱۴–۱۹۱۳ این باشگاه برای اولین بار در جام حذفی فوتبال انگلستان به رقابت پرداخت. مسیر پیشرفت باشگاه در سال ۱۹۱۴ با فراگیری جنگ جهانی اول متوقف شد و بوسکم به لیگ همپشر بازگشت.[۲۷][۲۸][۲۹][۳۰][۳۱]
در سال ۱۹۲۰، دسته سوم لیگ فوتبال انگلیس تشکیل شد و بوسکم به لیگ جنوبی صعود کرد و عملکرد متوسطی در این رقابت‌ها داشت.
بورنموث و بوسکم اتلتیک
ویرایشبرای اینکه باشگاه معرف بهتری برای منطقه زادگاهش باشد، نام آن در سال ۱۹۲۳ به باشگاه فوتبال بورنموث و بوسکم اتلتیک تغییر یافت. در همان سال، این باشگاه به لیگ دسته سوم جنوب که به تازگی شکل گرفته بود، راه یافت. اولین بازی آنها در این لیگ به تاریخ ۲۵ اوت ۱۹۲۳ مقابل سوئیندون تاون برگزار شد که شکست ۳–۱ نتیجه آن بود. اولین میزبانی دین کورت در این لیگ نیز مقابل سویندون بود که با تساوی بدون گل در این بازی، بورنموث اولین امتیاز خود را در لیگ به دست آورد.
بورنموث فصل را به سختی از سر گذراند، اما در نهایت توانست در این لیگ ماندگار شود. این باشگاه قدیمی‌ترین عضو در لیگ دسته سوم بود و از لحاظ تداوم حضور در این لیگ همچنان رکورددار است.[۳۲]
بورنموث توفیقی در کسب جام نداشت و جنگ جهانی دوم نیز سبب وقفه در رقابت‌های لیگ و جام حذفی شده بود. با پایان جنگ، مسابقات ازسر گرفته شد و بورنموث با رسیدن به فینال جام حذفی با میزبانی استمفورد بریج فرصت پیدا کرد تا اولین جام باشگاه را کسب کند که این امر با غلبه بر والسال محقق شد.
ای‌اف‌سی بورنموث
ویرایشبرای شروع فصل ۷۲–۱۹۷۱، این باشگاه نام ای‌اف‌سی بورنموث را برای خود برگزید،[۳۳] با این هدف که نام این باشگاه در فهرست‌های الفبایی باشگاه‌های انگلیسی در صدر قرار گیرد. یک سال بعد، باشگاه نشان جدیدی را به عنوان نمادی از پیشرفت خود برگزید.[۳۴] نوارهای پس‌زمینه در این نشان بر اساس پیراهن باشگاه طراحی شدند و در پیش‌زمینه آن، نیمرخ بازیکنی است که توپ را با سر می‌زند. این طرح به افتخار دیکی داوست، گلزن مطرح این باشگاه در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، در نشان باشگاه گنجانده شد.[۳۵]
لباس قرمز و مشکی تیم که در سال ۱۹۷۱ معرفی شد، با الهام از لباس باشگاه میلان طراحی شد.[۳۶] این سال‌ها، دوران درخشش تد مک‌دگال برای بورنموث بود؛ گلزن قهاری که تنها در یک بازی از جام حذفی در نوامبر ۱۹۷۱، ۹ گل در پیروزی ۱۱–۰ مقابل مارگیت به ثمر رساند.[۳۷]
اواخر قرن بیستم
ویرایش
در ژانویه ۱۹۸۴، بورنموث که اکنون تحت هدایت هری ردنپ بود، پیروزی بزرگی را در جام حذفی انگلیس مقابل مدافع عنوان قهرمانی، منچستر یونایتد، کسب کرد.[۳۸][۳۹] بورنموث در اولین فصل حضورش در جام اتحادیه لیگ فوتبال تا فینال این رقابت‌ها با میزبانی بوثفری پارک پیش رفت و با پیروزی ۲ بر ۱ مقابل هال سیتی، قهرمانی را نیز به نام خود ثبت کرد و دومین جام تاریخش را به دست آورد.[۴۰]
در سال ۱۹۸۷، ردنپ باشگاه را به جایگاه قهرمانی در دسته سوم رساند و به این ترتیب، بورنموث برای اولین بار در تاریخش به دسته دوم راه یافت. پس از بقاء در اولین فصل حضورشان در دسته دوم، بورنموث در فصل بعد یکی از مدعیان جدی برای صعود به دسته اول شد. اگرچه عملکرد ضعیفشان در اواخر فصل، شانس صعود را از آنها گرفت و در نهایت خانه دوازدهم جدول نصیبشان شد.
در آخرین روز از فصل ۹۰–۱۹۸۹ به تاریخ ۵ مه ۱۹۹۰، بورنموث در خانه پذیرای لیدز یونایتد بود. لیدز این فرصت را داشت تا با غلبه بر میزبانش در دین کورت، قهرمان لیگ شود و به دسته اول صعود کند. در طول صبح بازی، برخی از هواداران لیدز در شهر آشوب ایجاد کرده بودند و پس از پیروزی لیدز با یک گل، جو شهر متشنج شد. این نتیجه در کنار نتایج سایر مسابقات، به معنای صعود لیدز به دسته بالاتر و سقوط بورنموث به دسته پایین‌تر بود. آشوب و تخریب شهر به دست مهمانان بورنموث در طول تعطیلات آخر هفته ادامه داشت و بیش از ۱ میلیون پوند خسارت به هواداران حریف و افسران پلیس وارد کرد.[۴۱] روزنامه شهر به نام دیلی اکو گزارش داد که «تماشاگران، از جمله بسیاری از کودکان، گویی که از موشک می‌گریختند، مجبور بودند به جای امنی فرار کنند و پلیس ضد شورش برای کنترل جمعیت وارد عمل شد.»[۴۱] این موضوع توسط یکی از نمایندگان مجلس شهر در پارلمان مطرح شد. آشوب هواداران لیدز در شهر، بیش از یک دهه از نظر مالی بر باشگاه بورنموث تأثیر گذاشت، چراکه پلیس محلی از برگزاری بازی‌های خانگی بورنموث در بانک هالیدی (که به طور سنتی یک روز محبوب برای فوتبال است) ممانعت کرد. این ممنوعیت تا بازی مقابل شروزبری تاون به تاریخ ۲۱ آوریل ۲۰۰۳ ادامه داشت.
ردنپ دو فصل دیگر در باشگاه ماند که در هر دو فصل، تنها با سه امتیاز اختلاف از رسیدن به بازی‌های پلی‌آف صعود بازماندند. با این حال، فشارهای مالی فزاینده سبب شد تا او در پایان فصل ۹۲–۱۹۹۱ از سمت خود استعفا دهد و متعاقباً به عنوان مربی به باشگاه سابقش وستهام یونایتد پیوست. تونی پولیس جایگزین او شد که تیمی بسیار ارزان‌تر ساخت که تنها توانست دو فصل متوالی در رتبه هفدهم جدول قرار گیرد. در نهایت پولیس نیز باشگاه را به دلیل فشارهای مالی ترک کرد.
بورنموث، چند ماه ابتدایی از فصل ۹۵–۱۹۹۴ را بدون سرمربی دائمی سپری کرد و شروع بسیار بدش باعث شد تا نیمه اول فصل را بیشتر در قعر جدول بگذراند. پس از انتصاب مل میچین به عنوان سرمربی، عملکرد تیم تا اندازه‌ای بهبود پیدا کرد، با این حال بقای آنها در لیگ بسیار بعید به نظر می‌رسید، چراکه با تغییر ساختار لیگ در دسته دوم، برای آن فصل، پنج تیم در جایگاه سقوط قرار می‌گرفتند. با این حال، عملکرد بهترشان در اواخر فصل نسبت به کمبریج یونایتد و پلیموث آرگیل که از دیگر کاندیدهای سقوط بودند، باعث شد تا در آخرین روز فصل با دو امتیاز بالاتر از محدوده خطر، در لیگ دوام بیاورند.
میچین به مدت شش سال سمت سرمربی را در اختیار داشت و در این مدت فصل با نتایج نه چندان چشمگیر در میانه جدول خاتمه می‌یافت. فصل ۹۹–۱۹۹۸، مسلماً نقطه اوج دوران مربیگری او برای بورنموث بود، چرا که باشگاه در بیشتر فصل از گزینه‌های جدی برای رسیدن به بازی‌های پلی‌آف صعود بود، اما در نهایت تنها به دلیل گل‌های زده کمتر این فرصت را به ویگان سپرد و خود در خانه هفتم نشست. عملکرد ناامیدکننده در در فصل ۲۰۰۰–۱۹۹۹ با قرار گرفتن در رتبه شانزدهم و به دنبال آن شروع ضعیف در فصل بعد، باعث شد میچین از سمت خود برکنار و نقش مدیر فوتبال به او سپرده شود.
اوایل قرن بیست و یکم
ویرایشدر آغاز فصل ۰۱–۲۰۰۰، شان اودریسکول که از اعضای کادر مربیگری مل میچین بود، جایگزینش شد.در اولین فصل مربیگری او، بورنموث با اختلاف کمی از راهیابی به بازی‌های پلی‌آف صعود دسته دوم بازماند، اما یک سال بعد در ورزشگاه جدید سقوط کرد (در اوایل فصل ۰۲–۲۰۰۱، آنها بازی‌های خانگی خود را در زمین باشگاه دورچستر تاون برگزار می‌کردند، در همان حال که ورزشگاه خودشان در حال بازسازی بود).هیئت مدیره به مربی جدیدش ایمان داشت و اودریسکول در انتهای فصل ۰۳–۲۰۰۲، تیم را از طریق پیروزی در بازی‌های پلی‌آف به دسته دو بازگرداند و اعتمادشان را به خوبی پاسخ گفت.در فینال پلی‌آف با گل‌های استیو فلچر، کارل فلچر (۲)، استیون پرچس و گرت اوکانر، لینکولن سیتی را با نتیجه ۵-۲ شکست دادند. با این نتیجه، بورنموث اولین باشگاهی شد که در ورزشگاه میلنیوم؛ میزبان بازی فینال، پنج گل به ثمر می‌رساند. تحت هدایت اودریسکول، بورنموث در فصل‌های ۰۴–۲۰۰۳ و ۰۵–۲۰۰۴ از گزینه های اصلی رسیدن به بازی‌های پلی‌آف صعود به دسته بالاتر بود اما کار را در میانه جدول پایان برد و در فصل ۰۶–۲۰۰۵ به سختی از سقوط به دسته پایین‌تر نجات یافت.[۴۲][۴۳][۴۴][۴۵][۴۶]
در طول فصل ۰۴–۲۰۰۳، جیمز هایتر، بازیکن باسابقه تیم، سریع‌ترین هت‌تریک در تاریخ لیگ فوتبال انگلیس را به نام خود ثبت کرد. در بازی با ورکسام، چری‌ها به لطف گل‌های استیون پرچس، وارن کامینگز و وارن فینی، با نتیجه ۳–۰ پیش بودند که هیتر به عنوان بازیکن تعویضی به زمین آمد. با گذشت ۸۶ دقیقه از بازی، هیتر موفق شد در عرض دو دقیقه و ۲۱ ثانیه سه گل به ثمر برساند و نتیجه نهایی را ۶–۰ به نفع بورنموث رقم بزند.[۴۷]
در سپتامبر ۲۰۰۶، در حالی که تیم در رتبه هشتم لیگ قرار داشت، شان اودریسکول از تیم جدا شد تا سرمربی دونکستر راورز شود و کوین باند جایگزین او شد.[۴۸]
افول و مدیریت (۲۰۰۹–۲۰۰۸)
ویرایشصعود به لیگ برتر (۲۰۱۵–۲۰۰۹)
ویرایشدوره اول لیگ برتر (۲۰۲۰–۲۰۱۵)
ویرایشنقض فیرپلی مالی و مجازات
ویرایشبازگشت به چمپیونشیپ (۲۰۲۲–۲۰۲۰)
ویرایشدوره دوم لیگ برتر و مالکیت جدید (–۲۰۲۲)
ویرایشتاریخچه لیگ
ویرایش| سطح | لیگ | مشارکت(ها) | اولین فصل حضور | آخرین فصل حضور | مجموع |
|---|---|---|---|---|---|
| ۱ | لیگ برتر | ۸ | ۱۶–۲۰۱۵ | ۲۵–۲۰۲۴ | ۸ |
| ۲ | دسته دوم | ۳ | ۸۸–۱۹۸۷ | ۹۰–۱۹۸۹ | ۷ |
| چمپیونشیپ | ۴ | ۱۴–۲۰۱۳ | ۲۲–۲۰۲۱ | ||
| ۳ | دسته سوم | ۵۱ | ۲۴–۱۹۲۳ | ۹۲–۱۹۹۱ | ۶۹ |
| دسته دوم | ۱۱ | ۹۳–۱۹۹۲ | ۰۴–۲۰۰۳ | ||
| لیگ یک | ۷ | ۰۵–۲۰۰۴ | ۱۳–۲۰۱۲ | ||
| ۴ | دسته چهارم | ۸ | ۷۰–۱۹۷۱ | ۸۲–۱۹۸۱ | ۱۱ |
| دسته سوم | ۱ | ۰۳–۲۰۰۲ | |||
| لیگ دو | ۲ | ۰۹–۲۰۰۸ | ۲۰۰۹–۱۰ | ||
بازیکنان
ویرایشتیم فعلی
ویرایش- تا تاریخ ۲۴ فوریه ۲۰۲۵[۴۹]
|
|
بازیکنان خروجی قرضی
ویرایش
|
|
آکادمی و تیم زیر ۲۱ سال
ویرایشمقامات باشگاه
ویرایش- منابع:[۵۰]
| هیئت مدیره | ||||
|---|---|---|---|---|
| مالک | ||||
 باشگاه فوتبال بلک نایت[ر]
| ||||
| رئیس | رئیس امور فوتبال | دستیار مدیر فنی تیم اول | رئیس بازرگانی | |
| بیل فولی
|
 تیاگو پینتو [ز]
|
 سایمن فرانسیس
|
جیم فروولا [ژ]
| |
| تیم اصلی | ||||
| مربیان | ||||
| مربی | ||||
 آندونی ایرائولا
| ||||
| مربیان تیم اول | ||||
| تامی الفیک
|
||||
| سرپرست دروازه‌بان‌ها | دستیار مربی دروازه‌بان‌های تیم اول | |||
| نیل موس
|
گرت استوارت
| |||
| مربی بدن‌سازی تیم اول | ||||
| پابلو د لا توره [س]
| ||||
| کادر پزشکی | ||||
| مدیر اجرائی | سرپرست کادر درمان | فیزیوتراپیست‌ها | ||
| جی ملت[ش]
|
اسکات مک‌آلیستر[ص]
|
مایل هاردینگ[ض]
|
جو بارتون[ط]
| |
| دیو گاردنر[ظ]
|
ناتاشا نولان[ع]
| |||
| متخصص علوم ورزشی | ||||
| سرپرست عملکرد و پیشرفت فیزیکی | متخصص ارشد توانبخشی و عملکرد | متخصصان علوم ورزشی | ||
| آلیستر هریس[غ]
|
چارلی مور[ف]
|
 شان مک‌کولا[ق]
|
راب لوید[ک]
| |
| آنالیز و عملکرد | ||||
| تحلیلگر ارشد عملکرد تیم اول | آنالیزورها | |||
| رایان داوس[گ]
|
تام وبر[ل]
|
سم می[م]
|
لو سامرز[ن]
| |
| آکادمی و تیم زیر ۱۸ سال | ||||
| مربیان | ||||
| مربی آکادمی | ||||
| سم گیزبرن[و]
| ||||
| سرپرست مربیان و پیشرفت آکادمی | سرپرست دروازه‌بانی آکادمی | مدیر تیم توسعه | ||
| بروس سوراچی[ه]
|
بیلی گرینجر[ی]
|
آلن کانل
| ||
| مربی تیم زیر ۱۸ سال | دستیار مربی تیم زیر ۱۸ سال | |||
| جیمز لووی[اا]
|
جونیور استانیسلاس
| |||
مدیریت سابق
ویرایش- ادی میچل (مالک از ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳)[۵۱]
- مکسیم دمین (مالک از ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۲)[۵۲]
تاریخچه مربیان
ویرایش- منابع:[۵۳]
| تاریخچه مربیان | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
رنگ‌ها
ویرایش
رنگ لباس تیم در طول تاریخ باشگاه تغییرات اندکی داشته است. بورنموث که با لباس‌های راه‌راه قرمز و سفید کارش را شروع کرد، در ادامه با پیراهن‌های تمام قرمز، قرمز با آستین‌های سفید و از سال ۱۹۹۰، عمدتاً با لباس‌های راه‌راه قرمز و مشکی به میدان رفته است.[۵۴] برای فصل‌های ۰۵–۲۰۰۴ و ۰۶–۲۰۰۵، پیراهن باشگاه عمدتاً به رنگ قرمز بود، اما با تقاضای هواداران و برای فصل ۰۷–۲۰۰۶ لباس‌های تیم به طرح سنتی راه‌راه بازگشت.[۵۵]
| فصل‌های لیگ | تولیدکننده | حامیان مالی لباس | |||
|---|---|---|---|---|---|
| جلو | آستین | پشت | شورت | ||
| ۱۹۷۸–۱۹۷۴ | Umbro | بدون حامی مالی | بدون حامی مالی | بدون حامی مالی | بدون حامی مالی |
| ۱۹۸۰–۱۹۷۸ | Adidas | ||||
| ۱۹۸۱–۱۹۸۰ | Reg Heynes Toyota | ||||
| ۱۹۸۲–۱۹۸۱ | In-House | ||||
| ۱۹۸۳–۱۹۸۲ | Osca | بدون حامی مالی | |||
| ۱۹۸۵–۱۹۸۳ | Umbro | Reg Heynes Toyota | |||
| ۱۹۸۶–۱۹۸۵ | Coopers Beers | ||||
| ۱۹۸۷–۱۹۸۶ | Hensons | ||||
| ۱۹۸۸–۱۹۸۷ | Scoreline | Canberra Homes | |||
| ۱۹۸۹–۱۹۸۸ | Nolan | ||||
| ۱۹۹۰–۱۹۸۹ | بدون حامی مالی | ||||
| ۱۹۹۲–۱۹۹۰ | Ellgren | A1 Windscreens | |||
| ۱۹۹۴–۱۹۹۲ | Matchwinner | Exchange & Mart | |||
| ۱۹۹۵–۱۹۹۴ | Frizzell | ||||
| ۱۹۹۶–۱۹۹۵ | Le Coq Sportif | ||||
| ۱۹۹۷–۱۹۹۶ | Patrick | ||||
| ۲۰۰۰–۱۹۹۷ | Seward Cars | ||||
| ۲۰۰۱–۲۰۰۰ | Super League | ||||
| ۲۰۰۳–۲۰۰۱ | TFG Sports | ||||
| ۲۰۰۶–۲۰۰۳ | Bourne Red | ||||
| ۲۰۰۸–۲۰۰۶ | Focal Point Fires | ||||
| ۲۰۱۱–۲۰۰۸ | Carbrini Sportswear | Carbrini Sportswear | JD Sports | JD Sports | |
| ۲۰۱۲–۲۰۱۱ | Fila | Focal Point Fires | Focal Point Fires | بدون حامی مالی | |
| ۲۰۱۴–۲۰۱۲ | Energy-Consulting | Energy-Consulting | |||
| ۲۰۱۵–۲۰۱۴ | Carbrini Sportswear | ||||
| ۲۰۱۷–۲۰۱۵ | JD Sports | MansionBet | بدون حامی مالی | ||
| ۲۰۱۹–۲۰۱۷ | Umbro | MansionBet | |||
| ۲۰۲۰–۲۰۱۹ | MansionBet / Vitality | ||||
| ۲۰۲۱–۲۰۲۰ | MSP Capital | بدون حامی مالی | DWP Housing Partnership | United Pallet Network | |
| ۲۰۲۲–۲۰۲۱ | QuinnBet | ||||
| ۲۰۲۴–۲۰۲۲ | Dafabet | DeWalt | بدون حامی مالی | بدون حامی مالی | |
| –۲۰۲۴ | bj88 | LEOS International | The Soccer Tournament (in FA Cup matches) | ||
هماوردها
ویرایشطبق یک نظرسنجی با عنوان «لیگ عشق و نفرت» که در اوت ۲۰۱۹ برگزار شد، هواداران بورنموث، همسایه نزدیک باشگاه‌شان، ساوت‌همپتون را به عنوان بزرگترین رقیب خود معرفی کردند و پورتسموث، برایتون اند هوو آلبیون، ردینگ و لیدز یونایتد در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند.[۵۶]
آمار و رکوردها
ویرایشافتخارات
ویرایشرقابتهای کشوری
ویرایش| رقابت‌های کشوری
| |||
|---|---|---|---|
| رقابت‌های لیگ | |||
| سطح | لیگ | قهرمانی(ها) | نائب قهرمانی(ها) |
| ۱ | لیگ برتر | ||
| ۲ | دسته دوم | ||
| چمپیونشیپ | ۱۵–۲۰۱۴ | ۲۲–۲۰۲۱ | |
| ۳ | دسته سوم | ۸۷–۱۹۸۶ | |
| دسته دوم | ۹۳–۱۹۹۲ | ||
| لیگ یک | ۱۳–۲۰۱۲ | ||
| دسته سوم جنوب | ۴۸–۱۹۴۷ | ||
| ۴ | دسته چهارم | ۷۰–۱۹۷۱ | |
| دسته سوم | |||
| لیگ دو | ۱۰–۲۰۰۹ | ||
| ۷/۸ | لیگ جنوبی | ۲۳–۱۹۲۲ | |
| رقابت‌های جام | |||
| جام | قهرمانی(ها) | نائب قهرمانی(ها) | |
| جام اتحادیه لیگ فوتبال | ۸۴–۱۹۸۳ | ۹۸–۱۹۹۷ | |
| جام حذفی دسته سوم | ۴۶–۱۹۴۵[۵۸] | ||
برترین گلزنان
ویرایشبرترین گلزنان حال حاضر می‌توان به دیوید بروکس و فیلیپ بیلینگ و دومینیک سولانکه اشاره کرد.
یادداشت‌ها
ویرایش- ↑ نام کامل باشگاه، ای‌اف‌سی بورنموث است، بدون هیچ بسطی.[۱][۲] پیشوند ای‌اف‌سی (به انگلیسی: AFC) مخفف هیچ کلمه‌ای نیست، اما به شکل حروف در نام کامل باشگاه گنجانده شده است تا اطمینان حاصل شود که نام ای‌اف‌سی بورنموث قبل از نام آرسنال و استون ویلا در فهرست‌های الفبایی قرار بگیرد.[۳] این حروف اشاره‌ای به نام قبلی باشگاه یعنی باشگاه فوتبال بورنموث و بوسکم اتلتیک (به انگلیسی: Bournemouth and Boscombe Athletic Football Club) هستند اما نه مخفف آن.[۴] با این وجود، پیشوند ای‌اف‌سی (به انگلیسی: AFC) گاهی توسط برخی به باشگاه فوتبال اتلتیک (به انگلیسی: Athletic Football Club)[۵] یا باشگاه فوتبال اتحاد (بورنموث و بوسکم) (به انگلیسی: Association Football Club) تعبیر می‌شود.[۶]
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ The Cherries
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Boscombe
- ↑ St. John's Institute Football Club
- ↑ J. C. Nutt
- ↑ Bournemouth and District Junior League
- ↑ Hants Junior Cup
- ↑ Castlemain Avenue, Pokesdown
- ↑ senior amateur football
- ↑ J.E. Cooper-Dean
- ↑ Cooper-Dean
- ↑ Black Knight Football Club (BKFC)
- ↑ Tiago Pinto
- ↑ Jim Frevola
- ↑ Pablo de la Torre
- ↑ Jay Mellette
- ↑ Scot McAllister
- ↑ Michael Harding
- ↑ Joe Barton
- ↑ Dave Gardner
- ↑ Natasha Nolan
- ↑ Alastair Harris
- ↑ Charlie Moore
- ↑ Sean McCullagh
- ↑ Rob Lloyd
- ↑ Ryan Dawes
- ↑ Tom Webber
- ↑ Sam May
- ↑ Luke Summers
- ↑ Sam Gisbourne
- ↑ Bruce Suraci
- ↑ Billy Granger
- ↑ James Lowy
- ↑ Vincent Kitcher
- ↑ Joe Roach
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Company details". AFC Bournemouth. Archived from the original on 20 May 2024. Retrieved 23 July 2024.
- ↑ "Club trademarks". AFC Bournemouth. Archived from the original on 21 June 2020. Retrieved 21 June 2020.
- ↑ "AFC Bournemouth". Premier Skills English. British Council. 17 July 2015. Archived from the original on 24 September 2023. Retrieved 1 March 2023.
The AFC is part of the name and not an abbreviation. The name was changed by Dickie Dowsett who was the club's commercial manager and an ex-player. He insisted that the AFC should not stand for anything because that way, the club would appear in alphabetical league lists above Arsenal and Aston Villa and is why the club is the first in the list of clubs on the Premier League and Premier Skills English websites.
- ↑ "AFC Bournemouth". Premier Skills English. British Council. 17 July 2015. Archived from the original on 24 September 2023. Retrieved 1 March 2023.
The AFC recalls the older name of the club, it represents Athletic Football Club, but it does not stand for Athletic Football Club.
- ↑ Burt, Jason (8 February 2018). "Ticket-price war places clubs at a tipping point". The Telegraph. Archived from the original on 1 March 2023. Retrieved 1 March 2023.
Each of the 20 teams in the Premier League are clubs – from Manchester United Football Club to Athletic Football Club Bournemouth (AFC Bournemouth).
- ↑ "Association Football Club Bournemouth". Financial Times. Archived from the original on 1 March 2023. Retrieved 1 March 2023.
- ↑ "Premier League Handbook 2022/23" (PDF). 19 July 2022. p. 4. Archived (PDF) from the original on 5 August 2022. Retrieved 11 April 2023.
- ↑ Tanner, Jack (13 January 2023). "Bill Foley outlines Black Knight Football Club structure". Bournemouth Daily Echo. Archived from the original on 8 March 2023. Retrieved 3 March 2023.
- ↑ "AFC Bournemouth History". Bournemouth: AFC Bournemouth. 12 May 2012. Archived from the original on 26 June 2015. Retrieved 25 June 2015.
- ↑ The official Handbook of Bournemouth and Boscombe Athletic Football Club; Golden Jubilee 1899–1949
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFCB Club History". 24 May 2012. Archived from the original on 26 June 2015.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ Holley, Duncan; Chalk, Gary (1992). The Alphabet of the Saints. ACL & Polar Publishing. p. 270. ISBN 0-9514862-3-3.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "Ever Wonder why Bournemouth are nicknamed The Cherries?". NBC Sports (به انگلیسی). 2023-02-25. Archived from the original on 8 December 2024. Retrieved 2024-09-06.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "Football Club History Database - A F C Bournemouth". fchd.info. Archived from the original on 10 September 2024. Retrieved 2024-09-06.
- ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ "A F C Bournemouth". Football Club History Database. Richard Rundle. Archived from the original on 27 October 2018. Retrieved 21 June 2020.
- ↑ "AFC Bournemouth". Bournemouth.com. Archived from the original on 16 November 2016. Retrieved 21 June 2020.
- ↑ "Cherries launch evolved crest". AFC Bournemouth. Archived from the original on 25 September 2015. Retrieved 10 August 2015.
- ↑ Roopanarine, Les (2011). Harry Redknapp-The Biography. John Blake Publishing. ISBN 9781843589426. Archived from the original on 13 May 2022. Retrieved 13 September 2020.
- ↑ "When Supermac scored nine". BBC Sport. Archived from the original on 14 January 2022. Retrieved 30 May 2022.
- ↑ Struthers, Greg (8 January 2006). "Caught in Time: Bournemouth beat Manchester United, FA Cup, 1984". The Times. London. Archived from the original on 17 February 2020. Retrieved 17 February 2008.
- ↑ "8 January 1984: Bournemouth 2 Man Utd 0". The Observer. London. 6 January 2002. Archived from the original on 11 December 2008. Retrieved 17 February 2008.
- ↑ Perrett, Neil (24 May 2019). "Cup win was simply red-markable for club legend Mozzy". AFC Bournemouth. Archived from the original on 24 June 2020. Retrieved 21 June 2020.
"What the FA Cup Final really means to Hull fans". The Yorkshire Post. Leeds. 15 May 2014. Archived from the original on 21 June 2020. Retrieved 21 June 2020.
"Hull City v AFC Bournemouth, 24 May 1984". 11v11.com. AFS Enterprises. Archived from the original on 21 June 2020. Retrieved 21 June 2020. - ↑ ۴۱٫۰ ۴۱٫۱ "Bournemouth, Poole, Christchurch news, sports and jobs. Dorset and Hampshire what's on and leisure – Cherry-o Leeds!". Archive.bournemouthecho.co.uk. 5 May 2004. Archived from the original on 7 May 2010. Retrieved 17 May 2010.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "AFC Bournemouth". Wikipedia (به انگلیسی). 2025-05-17.
- ↑ "Records". efl.com. Archived from the original on 3 June 2024. Retrieved 2024-06-03.
- ↑ "Ex-Saints coach unveiled as Cherries boss". dailyecho.co.uk. 2006-10-12. Retrieved 2024-06-03.
- ↑ "First team". AFC Bournemouth. Archived from the original on 21 April 2019. Retrieved 1 February 2024.
- ↑ "AFC Bournemouth Staff Profiles". AFC Bournemouth. Archived from the original on 6 June 2017. Retrieved 28 June 2021.
- ↑ "Bournemouth: Eddie Mitchell's 'important role in Cherries' journey'". BBC Sport (به انگلیسی). 2024-02-19. Archived from the original on 20 February 2024. Retrieved 2024-02-20.
- ↑ Davis, Daniel (2022-12-15). "The catalyst for Bournemouth's success, Maxim Demin leaves behind a stunning legacy at the club". DorsetLive (به انگلیسی). Retrieved 2024-05-01.
- ↑ "Bournemouth manager history". Soccerbase. Archived from the original on 14 January 2022. Retrieved 14 January 2022.
- ↑ Redknapp, Harry (2014). Always Managing. p. 109. Random House
- ↑ "Q&A: All you need to know about AFC Bournemouth – Journalism & News from Bournemouth University". Buzz. Archived from the original on 18 May 2015. Retrieved 9 May 2015.
- ↑ "The top five rivals of English football's top 92 clubs have been revealed". Givemesport.com. 27 August 2019. Archived from the original on 29 September 2019. Retrieved 29 September 2019.
- ↑ "AFC Bournemouth football club honours". 11v11. AFS Enterprises. Archived from the original on 6 May 2024. Retrieved 10 February 2024.
- ↑ Rollin, Jack (2005). Soccer at War 1939–45. Headline. p. 259. ISBN 0-7553-1431-X.
پیوند به بیرون
ویرایش وبگاه(های) مستقل
ویرایش- باشگاه فوتبال ای‌اف‌سی بورنموث در بی‌بی‌سی اسپرت: اخبار باشگاه - نتایج اخیر - مسابقات آینده - وضعیت باشگاه
- بورنموث در اسکای اسپورتس
- ای‌اف‌سی بورنموث در لیگ برتر
- ای‌اف‌سی بورنموث در یوفا