بسر بن ارطات
بسر بن ارطاة (۷ - ؟) از فرماندهان سپاه معاویه بود. وی در حدود سال ۷ هجری در مدینه متولد شد. وی در زمان عمر و عثمان در فتوحات مسلمانان در شام، مصر و افریقیه شرکت داشت. وی در نبرد صفین از علمداران و فرماندهان سپاه شام بود. وی از فرماندهان لشکرکشی‌هایی موسوم به غارات بود که بعد از نبرد صفین به فرمان معاویه برای ایجاد ناامنی در سرزمین‌های تحت حکومت علی بن ابی طالب رخ داد. وی با سپاهی به حجاز و یمن تاخت و مردم مدینه را غارت کرد و حامیان و شیعیان علی را کشت. سپس در مکه به زور برای معاویه از مردم بیعت ستاند. در دیگر نواحی عربستان و یمن هم مردم را به خاطر دوستی علی غارت کرد و کشت. وی در این غارتگری بیش از سی هزار نفر از مردم بی گناه را قتل عام کرد. همچنین پس از خلافت معاویه، در سال ۴۲ با فرمان معاویه به مدینه رفت و افرادی را که در قتل عثمان نقش داشتند، کشت. در نهایت، وی چنان‌که علی نفرینش کرده بود، دچار زوال عقل شد و با شمشیر چوبی به اشیا حمله‌ور می‌شد. برخی گویند در زمان معاویه یا عبدالمک بن مروان یا ولید بن عبدالملک فوت کرد.[۱]