بغداد یکم
بَگدادْ یا بَغْدادْ (انگلیسی: Bagadates I) از فرمانداران پارس در دورهٔ سلوکی بود. نام او که به شکل بــَی داد و بگدات هم آمده که به معنای «خداداد» است.[۱] بگداد از آذربانان زرتشتی بود که پس از تسخیر ایران به‌دست اسکندر مقدونی در شهر استخر پارس به عنوان یک موبد حاکم فرمانروایی می‌کرد. او نخستین (امروزه این نظر که بگداد نخستین فرترکه است بشدت دستخوش تلاطم گشته و از جهت سکه شناختی بنظر میرسد وی فرترکه چهارم است) حاکم محلی ایرانی بود که سلوکیان انتصاب او را به عنوان یک فرمانروای محلی تحت قلمرو خود پذیرفتند.[۲]
| بغداد | |
|---|---|
| ساتراپ پارسه، آتشبان (نگهدارنده آتش سپند) | |
 درفش کاویانی و شاه پارسه بغداد یکم حین نشستن بر تخت پادشاهی، عصای فرمانروایی را به دست راست و جام نوشیدنی را به دست چپ دارد. | |
| زاده | ۳۳۷ پیش از میلاد پارس، ایران بزرگ |
| درگذشته | ۲۸۳ پیش از میلاد (۵۴ سال) پارس، ایران بزرگ |
پس از آشوبی که با مرگ سلوکوس یکم پدید آمد، بگداد یکم در سال ۲۸۰ پیش از میلاد در پارس اعلام استقلال کرد.
سکه ویرایش
بغداد در پشت سکه‌های خود، در مقابل آتشکده زرتشتیان ایستاده و یا با یک شکوه و جلالی نشسته است و عصای اقتدار در یک دست و احتمالاً یک انار در دست چپ خود دارد.
منابع ویرایش
- ↑ Tal Ilan and Jonathan J. Price, "Seven Onomastic Problems in Josephus' 'Bellum Judaicum'", The Jewish Quarterly Review New Series 84.2/3 (October 1993: 189-2) p 196f.
- ↑ (History of Iran) Jens Jacobson, "Seleucid Empire" 2004
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Bagadates I». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ نوامبر ۲۰۱۶.