بنو ۱۰۱۹۵۵

سیارک

سیارک ۱۰۱۹۵۵ بن‌نو (به انگلیسی: 101955 Bennu)، (نام موقت 1999 RQ36)، یکی از سیارک‌های آپولو است که کشف آن توسط پروژهٔ لینیر یا بررسی سیارک‌های نزدیک به زمین لینکلن (LINEAR) در ۱۱ سپتامبر ۱۹۹۹ صورت گرفت. این سیارک هدفِ برنامه‌ریزی شدهٔ مأموریتِ کاوشگر اسیریس-رکس جهت تهیه و آوردن نمونه از سطح آن به زمین قرار گرفت که این نمونه ها در بیست و چهارم ماه سپتامبر سال ۲۰۲۳ به زمین فرستاده شد. مواد نمونه برای بررسی بیشتر و دقیق‌تر هویت آن سیارک استفاده خواهد شد.[۸][۹] این سیارک به صورت بالقوه برای زمین یک سیارک برخوردی به حساب آمده و در جدول نگهبانی (Sentry) امتیاز در مقیاس خطر پالرمو سومین ذکر شده‌است.[۱۰]

سیارک ۱۰۱۹۵۵ بن‌نو
تصویر راداری از 101955 Bennu{{{2}}} (courtesy رصدخانه آرسیبو and JPL)[۱][۲][۳]
کشف
تاریخ کشف۱۱ سپتامبر ۱۹۹۹
طبقه‌بندی
۱۰۱۹۵۵
تلفظ‎/bɛˈn/‎
نامیده به نام
بن‌نو
1999 RQ36
آپولو
ویژگی‌های مداری[۴]
مبدأ ۱ ژانویه ۲۰۱۱ (JD ۲۴۵۵۵۶۲٫۵)
پارامتر عدم قطعیت ۰
Observation arc13.36 yr (4880 days)
اوج۱٫۳۵۵۹ یکای نجومی (۲۰۲٫۸۴ گیگامتر)
حضیض۰٫۸۹۶۸۹ یکای نجومی (۱۳۴٫۱۷۳ گیگامتر)
۱٫۱۲۶۴ یکای نجومی (۱۶۸٫۵۱ گیگامتر)
خروج از مرکز مداری۰٫۲۰۳۷۵
۱٫۲۰ yr (436.65 d)
۱۰۱٫۷۰۳۹°
0° 49m 28.056s / day
انحراف۶٫۰۳۴۹°
۲٫۰۶۰۹°
۶۶٫۲۲۳۱°
کمینه فاصله تقاطع مداری زمین۰٫۰۰۳۲۲۲۸ یکای نجومی (۴۸۲٬۱۲۰ کیلومتر)
کمینه فاصله تقاطع مداری هرمز۳٫۸۷۷۹۵ یکای نجومی (۵۸۰٫۱۳۳ گیگامتر)
Tهرمز۵٫۵۲۵
عناصر ارزنده مداری[۴][۵]
۰٫۲۱۱۴۵
انحراف ارزنده
۵٫۰۴۱۵°
۳۰۱٫۱۳۴۵ درجه / سال
۱٫۱۹۵۴۸ سال
(۴۳۶٫۶۴۹ روز)
ویژگی‌های فیزیکی
میانگین شعاع
۲۴۶ ± 10 m[۱]
۲۷۵ ± 10 m[۱]
جرم6.0‎×۱۰۱۰ kg[۶] to 7.76‎×۱۰۱۰ kg
میانگین چگالی
۱٫۲۶ ± 0.070 g/cm3
۴٫۲۸۸ ساعت (۰٫۱۷۸۷ روز)
4.288 hours[۴]
0.046[۵]
دمای سطح کمترین میانگین بیشترین
Kelvin[۷] ۲۳۶ ۲۵۹ ۲۷۹
Fahrenheit -۳۴٫۶ ۶٫۸ ۴۲٫۸
Celsius -۳۷ -۱۴ ۶
B[۵]
۲۰٫۹

سیارک بن‌نو دارای قطر متوسط حدود ۴۹۲ متر (۱۶۱۴ فوت؛ ۰٫۳۰۶ مایل). و به‌طور گسترده با رادار رصدخانه آرسیبو و رصدخانه‌های سیاره‌ای و مرکز شبکه فضای دوردست گلداستون رصد می‌شود.[۱۱]

در ۲۰ اکتبر ۲٫۲۰ OSIRIS-REx با موفقیت بر سطح بن‌نو فرود آمد و نمونه خاک آن را جمع‌آوری کرد.[۱۲]

سیارک ۱۰۱۹۵۵ بن‌نو، تصویر توسط کاوشگر اسیریس-رکس (۳ دسامبر ۲۰۱۸)

کشف و رصد ویرایش

بن‌نو در ۱۱ سپتامبر ۱۹۹ توسط پروژهٔ لینیر یا بررسی سیارک‌های نزدیک به زمین لینکلن (LINEAR) کشف شد. این سیارک به‌عنوان 1999 RQ36 نام‌گذاری موقت و به‌عنوان یک سیارک نزدیک به زمین طبقه‌بندی شد. بن‌نو با استفاده از تصویربرداری توسط رادار رصدخانه آرسیبو و رصدخانه‌های سیاره‌ای و مرکز شبکه فضای دوردست گلداستون به‌طور گسترده مشاهده شد، زیرا بن‌نو در ۲۳ سپتامبر ۱۹۹۹ به زمین نزدیک شد.[۱۳][۱۴]

ویژگی‌های فیزیکی ویرایش

بن‌نو شکل تقریباً کروی دارد و شبیه یک فرفره است. محور دَوَران بن‌نو ۱۷۸ درجه نسبت به مدار آن کج شده است. جهت چرخش حول محور آن نسبت به مدار آن مخالف‌گرد است. درحالی‌که مشاهدات اولیه راداری زمینی نشان می‌داد که بن‌نو شکلی نسبتاً صاف با یک تخته سنگ برجسته ۱۰-۲۰ متری روی سطح خود دارد، داده‌های با وضوح بالا به دست آمده توسط OSIRIS-REx نشان داد که سطح بسیار ناهموارتر با بیش از ۲۰۰ تخته سنگ بزرگ‌تر از ۱۰ متر است. روی سطح، بزرگ‌ترین آن‌ها ۵۸ متر عرض دارد.[۱۵]

توده‌های سیارک بن‌نو حاوی رگه‌هایی از مواد معدنی کربنات با سپیدایی بالا هستند که اعتقاد بر این است که قبل از تشکیل سیارک، در اثر جریان‌های آب گرم در جسم مادر (جسمی آسمانی بزرگ‌تر که یک یا چند جسم کوچکتر، مانند سیارک، از بقایای آن تشکیل شده‌اند.) بسیار بزرگ‌تر آن شکل گرفته‌اند. رگه‌های کربناتی بن‌نو بسیار بزرگ‌تر از رگه‌های کربناتی دیده شده در شهاب‌سنگ‌ها هستند. عرض این رگه‌ها بین ۳ تا ۱۵ سانتی‌متر و طول آن‌ها گاهی بیش از یک متر است.[۱۶]

منابع ویرایش

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Nolan2013 وارد نشده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  2. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام GDSCC-img وارد نشده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  3. ^ Jump up to: a b c d e Nolan, M. C. ; Magri, C. ; Howell, E. S. ; Benner, L. A. M. ; Giorgini, J. D. ; Hergenrother, C. W. ; Hudson, R. S. ; Lauretta, D. S. ; Margot, J. L. ; Ostro, S. J. ; Scheeres, D. J. (2013). "Shape model and surface properties of the OSIRIS-REx target Asteroid (101955) Bennu from radar and lightcurve observations". Icarus 226 (1): 629–640. Bibcode:2013Icar..226..629N. doi:10.1016/j.icarus.2013.05.028. ISSN 0019-1035.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ "101955 Bennu". JPL Small-Body Database. Jet Propulsion Laboratory. SPK-ID: 101955. Retrieved 20 April 2016.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ "(101955) Bennu". NEODyS. University of Pisa. Retrieved 1 December 2015.
  6. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام NEO JPL وارد نشده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  7. "Planetary Habitability Calculators". Planetary Habitability Laboratory. University of Puerto Rico at Arecibo. Archived from the original on 24 August 2017. Retrieved 6 December 2015.
  8. http://www.nasa.gov/press/2015/march/nasa-s-osiris-rex-mission-passes-critical-milestone/ Jump up ^ Brown, Dwayne; Neal-Jones, Nancy (March 31, 2015). "RELEASE 15-056 - NASA’s OSIRIS-REx Mission Passes Critical Milestone". NASA. Retrieved April 4, 2015.
  9. http://www.nasa.gov/topics/solarsystem/features/osiris-rex.html بایگانی‌شده در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۹ توسط Wayback Machine ^ Jump up to: a b "NASA to Launch New Science Mission to Asteroid in 2016". NASA. 25 May 2011. Retrieved 21 May 2013.
  10. http://neo.jpl.nasa.gov/risk/ بایگانی‌شده در ۲۵ نوامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine ^ "Sentry Risk Table". NASA/JPL Near-Earth Object Program Office. Retrieved 2014-03-26.
  11. ^ Hudson, R. S. ; Ostro, S. J. ; Benner, L. A. M. "Recent Delay-Doppler Radar Asteroid Modeling Results: 1999 RQ36 and Craters on Toutatis". Bulletin of the American Astronomical Society (American Astronomical Society) 32: 1001. Bibcode:2000DPS....32.0710H.
  12. «نمونه‌برداری موفق کاوشگر ناسا از یک سیارک در کهکشان». صدای آمریکا فارسی. ۵ آبان ۱۳۹۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۲۷.
  13. https://www.minorplanetcenter.net/db_search/show_object?object_id=Bennu
  14. https://www.planetary.org/articles/20140917-all-that-is-known-about-bennu
  15. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6557581
  16. https://ui.adsabs.harvard.edu/abs/2020Sci...370.3557K

[۱]

  1. http://www.planetary.org/blogs/emily-lakdawalla/2013/05011200-name-that-asteroid.html ^ We have a winner! The OSIRIS-REx asteroid's name is: Bennu!