بیوک احمری

بیوک احمری (۱ اردیبهشت ۱۲۹۹ – ۵ آبان ۱۳۸۷) طراح گرافیک و نقاش ایرانی بود. او مشهور به پدر گرافیک تجاری ایران است.

بیوک احمری
زادهٔ	۱ اردیبهشت ۱۲۹۹ تبریز، ایران
درگذشت	۵ آبان ۱۳۸۷ (۸۸ سال) تهران، ایران
ملیت	ایرانی
پیشه(ها)	طراح گرافیک و نقاش
شناخته‌شده برای	پدر گرافیک تبلیغاتی ایران

زندگینامه

احمری دوران تحصیل در دبستان کمال و دبیرستان حکمت گذراند و رشته نقاشی را در هنرستان صنعتی تبریز زیر نظر رسام ارژنگی و طاهر خوشنویس آموخت. او در ۱۳۲۱ به تهران مهاجرت کرد و مدتی بعد آتلیه هنری خود با نام آتلیه هنرهای زیبا را در چهارراه عزیزخان دایر نمود.

فعالیت‌های هنری

• ۱۳۲۳ اولین چاپ سیلک‌اسکرین در ایران.
• ۱۳۲۴ اولین آتلیه گروهی با نام اسرام.
• ۱۳۲۷ ازدواج.
• ۱۳۲۸ استخدام در وزارت کشاورزی به عنوان نقاش آزمایشگاه.
• ۱۳۲۹ همکاری با نشریات از جمله سپید و سیاه و طراحی و نقاشی مطالب آن. همکاری با نشریات طنز و کاریکاتور با نام مستعار شیوا و فرزین. طراحی روی جلد برای کتاب‌ها.
• ۱۳۳۰ تأسیس آتلیه فاکوپا.
• ۱۳۳۲ تأسیس آتلیه آرام. طراحی کتاب‌های درسی.
• ۱۳۳۴ همکاری با نشریه امید ایران.
• ۱۳۳۸ تأسیس شرکت گرافیکی با مشارکت محمد بهرامی با نام کلیشوگراف.
• ۱۳۴۴ انحلال شرکت کلیشوگراف به شراکت محمد بهرامی، امیر کمالی و بیوک احمری.
• ۱۳۴۵ همکاری با انتشارات امیرکبیر.
• ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۸ همکاری با کانون آگهی زیبا و شرکت تبلیغاتی آوازه.
• ۱۳۵۰ تأسیس آتلیه چهلستون در خیابان منوچهری.
• ۱۳۴۶ تا ۱۳۶۱ تشکیل کلاس آموزش نقاشی در آتلیه چهلستون. همکاری با شرکت گرافیکی نقش‌ونگار.
• ۱۳۷۴ مدرس در کتابخانه مرعشی در زمینه مرمت جلد کتاب. آموزش تشعیر و تذهیب در همین کتابخانه. همکاری با میراث فرهنگی آذربایجان.

درگذشت

بیوک احمری بدلیل سرانجام یکشنبه ۵ آبان ۱۳۸۷ بدلیل کهولت سن در ۸۸ سالگی درگذشت.

آراء دیگران

آیدین آغداشلو به عنوان مهم‌ترین و برجسته‌ترین شاگرد احمری، در مراسم نکوداشت او در نگارخانه برگ سازمان زیباسازی شهر تهران، گفت:

"استاد احمری، نماینده و نمونه تمام‌عیار یک هنرمند طراز اول از سال‌های ۱۳۲۰ تا سال‌های ۱۳۸۰ است... کاشکی عمرش طولانی‌تر از این می‌شد و ای کاش سال‌های پُربار عمرش را می‌شد در جای بهتری سپری کند. او می‌توانست رئیس هر دانشکده و مجتمعی باشد. او نماینده و نشانه تاریخ هنرهای تجسمی معاصر ایران، آن بخش واقعی و بی‌ادایش بود. او منزوی ماند، در انزوایی خودخواسته. و خود را به این جریانِ جاهل‌پرور دروغ‌زن پوچِ نامربوط، نسپرد."

همچنین اکبر ساعتچی، گالری‌دار و کارشناس هنرهای سنتی، درباره احمری می‌گوید:

"او را باید نابغه هنرهای سنتی و تجسمی این دوره نامید، وی نه در یک هنر بلکه در هنرهای متعدد استادی توانا و چیره‌دست بود، از جمله؛ نگارگری، تذهیب، خوشنویسی، نقاشی پشت شیشه، نقاشی آبرنگ و رنگ روغن (پرتره، طبیعت،..).، نقاشی تبلیغاتی و تحقیقاتی، کاریکاتور، گرافیک، چاپ سیلک، ساخت قلمدان، قاب آیینه، جلد روغنی، قطاعی، کاغذسازی و ... هنرمندی بود بی‌نظیر و استادی بی‌بدیل. علاوه بر اینها در مرمت آثار گذشتگان از چنان تبحری برخوردار بود که کمتر کسی می‌توانست اثر مرمت‌شده ایشان را تشخیص دهد."

معروف‌ترین آثار

از معروف‌ترین آرم‌های طراحی شده توسط بیوک احمری می‌توان به آرم کفش ملی، چای گلستان و روغن و فرش شاه‌پسند اشاره کرد.

منابع

• بیوک احمری در مجله اینترنتی رنگ
• زندگینامه بیوک احمری در سایت رسم
• خبرگزاری فارس
• سایت واضح
• زندگینامه احمری در سایت جدیدآنلاین
• کتاب برگ‌های پژوهش یک، نشر پیکره
• سایت سینماپرس