تربت واژه‌ای عربی به معنی خاک، اشاره به مقبره یا گور افراد برجسته از جمله سلاطین، رهبران نظامی و مذهبی یا اعضای خانواده‌شان دارد. ساختمان‌های زیبا و تزئینی در عصر عثمانی که تابوت شخص متوفی در آن قرار دارد به ترکی توربه نامیده می‌شوند ولی در ایران واژه گنبد رایج‌تر است.

تربت غازی خسرو بگ (‎۱۴۸۰–۱۵۴۱) در مسجدی به همان نام در سارایوو

تاریخ

ویرایش

تربت‌ها ابتدا در معماری سلجوقی در ایران ظاهر شد و سپس به تدریج در اثر فتوحات آنان در آناتولی گسترش یافت. سنت ساخت مقبره توسط عثمانی نیز ادامه یافت و مقبره‌های زیادی در سرزمین‌های تحت فرمانشان ساختند.[۱]

قدیمی‌ترین تربت باقی‌مانده، گنبد کاووس در سالهای ‎۱۰۰۶–۱۰۰۷ برای قابوس بن وشمگیر ساخته شد. همچنین نمونه‌ای از رایج‌ترین شکل گرد توربت، برج رادکان است که قدمت آن به قرن ششم و هفتم هجری می‌رسد.[۱]

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ "Turbe" (به انگلیسی).