جایزه ابراهیم برای توفیق در رهبری آفریقا جایزه‌ای است که به صورت سالانه به یکی از رؤسای سابق قوه مجریه یا کشور یکی از دول آفریقایی اهدا می‌شود. جایزه ابراهیم به رهبری در آفریقا تعلق می‌گیرد که به شکل دموکراتیک انتخاب شده باشد، رهبری فوق‌العاده‌ای داشته باشد، و دوره ریاست خود را تکمیل کرده و ظرف سه سال گذشته از قدرت کنار رفته باشد. این جایزه مشتمل بر جایزهٔ نقدی پنج میلیون دلاری است که طی ۱۰ سال پرداخت می‌شود و پس از این ۱۰ سال، برنده سالیانه ۲۰۰ هزار دلار به صورت مادام‌العمر دریافت می‌کند. این جایزه در سال ۲۰۰۷ و با تأسیس بنیاد مو ابراهیم پایه‌گذاری شد. این بنیاد را مو ابراهیم، میلیاردری که تابعیت دوگانه سودانی-انگلیسی دارد در شهر لندن پایتخت بریتانیا تأسیس کرد. در هفت سال از دوازده سال اعطای این جایزه کمیتهٔ داوری هیچ رهبری را شایستهٔ دریافت این جایزه ندانست.[۱]

جایزه ابراهیم
توصیفتوفیق در رهبری آفریقا
پشتیبان مالیبنیاد مو ابراهیم
برگزارکنندهکمیته مستقل داوری
پاداش(ها)۵ میلیون دلار
نخستین دوره۲۰۰۷
آخرین دوره۲۰۱۷
وبگاه

کمیتهٔ داوری مستقل این جایزه عبارت است از سلیم احمد سلیم (رئیس)، دبیرکل سابق سازمان وحدت آفریقا، مارتی آهتیساری، عایشه به دیاله، محمد البرادعی، هورست کوهلر، گراسا ماچل، فستوس موگائه، و مری رابینسون.

برندگان ویرایش

تا کنون تنها پنج نفر برندهٔ این جایزه شده‌اند که عبارتند از ژواکیم چیسانو (دومین رئیس جمهور موزامبیکفستوس موگائه (سومین رئیس جمهور بوتسوانا)، پدرو پیرس (رئیس جمهور کیپ وردهیفیکه‌پونیه پوهامبا (دومین رئیس‌جمهور کشور نامیبیا)، و الن جانسون سیرلیف رئیس جمهور لیبریا. در همان سال تأسیس جایزه هم نلسون ماندلا برندهٔ افتخاری این جایزه اعلام شد.

سال برنده[۲] کشور دلیل
۲۰۰۷   ژواکیم چیسانو   موزامبیک برای مساعی‌اش در انتقال موزامبیک از درگیری به صلح و دموکراسی[۳]
  نلسون ماندلا (افتخاری)[۴]   آفریقای جنوبی
۲۰۰۸   فستوس موگائه[۵]   بوتسوانا «ثبات پایدار کشورش را همزمان با مواجهه با بحران اچ‌آی‌وی/ایدز حفظ کرد.»
۲۰۰۹ جایزه اهدا نشد.[۶]
۲۰۱۰ جایزه اهدا نشد.[۶]
۲۰۱۱   پدرو پیرس[۷]   کیپ ورد پیرس کشورش را به الگویی برای دموکراسی و ثبات تبدیل کرده‌است.[۸]
۲۰۱۲ جایزه اهدا نشد..
۲۰۱۳ جایزه اهدا نشد.[۹]
۲۰۱۴   هیفیکه‌پونیه پوهامبا[۱۰]   نامیبیا «در دههٔ‌ریاست جمهوری او نام موزامبیک با پایداری و ثبات و همچنین آزادی مطبوعات و حقوق بشر گره خورد.»
۲۰۱۵ جایزه اهدا نشد.[۱۱]
۲۰۱۶ جایزه اهدا نشد.[۱۲]
۲۰۱۷   الن جانسون سیرلیف[۱۳]   لیبریا «الن جانسون سیرلیف زمانی سکان هدایت لیبریا را به دست گرفت که این کشور کاملاً با جنگ داخلی ویران شده بود. او رهبری یک مسیر آشتی را که روی کشورسازی و نهادهای دموکراتیک آن متمرکز بود، به دست گرفت.»
۲۰۱۸ جایزه اهدا نشد.[۱]

منابع ویرایش

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Flanagan, Jane (2019-08-06). "African leaders fail $5m test yet again". The Times (به انگلیسی). ISSN 0140-0460. Retrieved 2019-08-15.
  2. "Mo Ibrahim Foundation - Laureates". Mo Ibrahim Foundation. Archived from the original on 14 March 2016. Retrieved 21 November 2015.
  3. "Mozambique ex-leader wins prize". BBC News. 22 October 2007. Retrieved 2008-10-21.
  4. Tutton, Mark (14 October 2013). "Mo Ibrahim prize for African leaders: No winner … again". CNN. Retrieved 28 July 2015.
  5. "Festus Mogae wins Ibrahim Prize". BBC News. 20 October 2008. Retrieved 2008-10-21.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ "No award". 19 October 2009. Archived from the original on 27 October 2009. Retrieved 2009-10-19.
  7. "Cape Verde ex-leader Pedro Pires wins Mo Ibrahim prize". BBC News. 10 October 2011. Retrieved 2011-10-10.
  8. "The Ibrahim Prize for Achievement in African Leadership". Mo Ibrahim Foundation. Archived from the original on 2015-02-06. Retrieved 2014-12-19.
  9. "Mo Ibrahim African leaders prize unclaimed again". BBC News. 14 October 2013. Retrieved 2013-10-14.
  10. "Announcement". Mo Ibrahim Foundation. 2 March 2015. Retrieved 2 March 2015.
  11. "Mo Ibrahim Foundation announces no winner of 2015 Ibrahim Prize for Achievement". 20 June 2016. Retrieved 2016-12-02.[پیوند مرده]
  12. "Mo Ibrahim Foundation announces no winner of 2016 Ibrahim Prize for Achievement". 28 February 2017. Archived from the original on 13 July 2019. Retrieved 22 اكتبر 2019. {{cite web}}: Check date values in: |accessdate= (help)
  13. "Announcement". Mo Ibrahim Foundation. 12 February 2018. Archived from the original on 13 July 2019. Retrieved 12 February 2018.

پیوند به بیرون ویرایش