جلال طالبی

بازیکن و مربی فوتبال ایرانی

جلال طالبی (زاده ۲ فروردین ۱۳۲۲) بازیکن و سرمربی سابق تیم ملی فوتبال ایران است.[۱][۲]

جلال طالبی

شناسنامه
نام کامل سید جلال طالبی
زادروز ۲ فروردین ۱۳۲۲ ‏(۸۱ سال)
زادگاه تهران، ایران
قد ۱۸۶ سانتيمتر
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی
پُست هافبک تهاجمی
باشگاه‌های حرفه‌ای
سال‌ها باشگاه‌ها بازی (گل)
۱۳۳۵_۱۳۳۸
۱۳۳۹-۱۳۴۶
۱۳۴۷-۱۳۵۰
تهران‌جوان
دارایی
تاج


۱۵ (۱)
تیم ملی
۱۳۴۲_۱۳۵۰ ایران ۱۵ (۱)
دوران مربیگری
۱۳۵۱_۱۳۵۲
۱۳۵۳-۱۳۵۶
۱۳۵۶-۱۳۵۷
۱۳۵۹-۱۳۶۵
۱۳۷۴-۱۳۷۵
۱۳۷۵-۱۳۷۶
۱۳۷۶-۱۳۷۷
۱۳۷۷
۱۳۷۸-۱۳۷۹
۱۳۸۰-۱۳۸۱
۱۳۸۴-۱۳۸۵
قصریخ تهران
دارایی
جوانان ایران
الخلیج امارات
گیلانگ سنگاپور
امید اندونزی
بهمن (مدیر فنی)
ایران
ایران
سوریه
طلیعه سوریه

زندگی شخصی

ویرایش

جلال طالبی در خیابان درختی تهران به دنیا آمد. او برادر نورالدین طالبی ورزشکار رشته شنا و واترپلو است. عمر دوران بازیگری طالبی در فوتبال بسیار کوتاه بود و او مجبور شد در سن ۲۷ سالگی، به خاطر مصدومیت، بازیگری فوتبال را کنار بگذارد. وی در باشگاه‌های دارایی، تاج و نیز تیم ملی ایران بازی کرده‌است. او در سال ۱۳۴۳ ازدواج کرد و بیشتر دوران بازنشستگی خود را با همسر و سه پسرش در ایالات متحده زندگی می‌کند.

دوران حرفه‌ای

ویرایش

جلال طالبی از نخستین مربیان ایرانی شاغل در کشورهای خارجی بوده ولی در لیگ های معتبری حضور نداشته است. تقریباً سه هفته مانده به جام جهانی ۱۹۹۸ و پس از باخت ۷ بر ۱ تیم ملی ایران برابر باشگاه آ اس رم ایتالیا در یک دیدار تدارکاتی، طالبی جایگزین تومیسلاو ایویچ سرمربی وقت تیم ملی ایران شد.ایویچ بعد از برکناری فردای مسابقه در مصاحبه ای با شبکه بی‌بی‌سی و چند روز بعد با یک روزنامه فرانسوی اکیپ، رسما اعلام کرد که بازیکنان تیم ملی در یک برنامه هماهنگ شده در برابر رم کم کاری کردند تا جلال طالبی که با هدف هدایت تیم ملی به سمت مدیریت تیم های ملی منصوب شده بود، جایگزین او شود.[۳]

طالبی توانست نخستین برد تاریخ فوتبال ایران در جام‌های جهانی به ارمغان بیاورد، هرچند که عده‌ای معتقد هستند این برد نتیجه زحمات تومیسلاو ایویچ بود. طالبی تا سال ۱۳۷۹ سرمربیگری تیم ملی ایران را بر عهده داشت و پس از شکست در مرحله یک چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۰ برابر تیم کره جنوبی، که در وقت اضافه و با قانون گل طلایی اتفاق افتاد، از سمت خود استعفا کرد. طالبی سرمربیگری تیم ملی سوریه و نیز تیم امید اندونزی را نیز بر عهده داشته‌است.[۱]

افتخارات

ویرایش

به عنوان بازیکن

ویرایش
دارایی
ویرایش
تیم ملی
ویرایش

به عنوان مربی

ویرایش
دارایی
ویرایش
الخلیج امارات
ویرایش
گیلانگ سنگاپور
ویرایش
تیم ملی
ویرایش

انفرادی

ویرایش

جستارهای وابسته

ویرایش

تیم ملی فوتبال ایران
فهرست مربیان تیم ملی فوتبال ایران

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ «سایت ویستا».
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ احمدی، علی‌اکبر (۱۳۸۸). تاریخچه کامل باشگاه از دوچرخه سواران و تاج تا استقلال. تهران: انتشارات پایگان. صص. ۱۲۳ تا ۱۴۹. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۵۰۹۶-۵۷-۶.
  3. «پشت پرده برکناری تومیسلاو ایویچ؛ رم شهر کودتا». طرفداری. ۲۰۲۰-۰۵-۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۱-۲۹.