نبرد ولجه
جنگ وَلَجَه سومین جنگ از رشته جنگ‌های صدر اسلام است که بین ایران و اعراب به وقوع پیوسته‌است. این جنگ در ماه آوریل سال ۶۳۳ میلادی در محلی به نام ولجه و به فرماندهی خالد بن ولید رخ داده‌است. این جنگ بعد از جنگ زنجیر و جنگ رودخانه به وقوع پیوسته‌است.[۲][۳]
| نبرد ولجه | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخشی از حمله اعراب به ایران | |||||||
 نقشه ای که منطقه ای را در عراق نشان می دهد که در آن نبرد ولجه در حال انجام است | |||||||
| |||||||
| طرف‌های درگیر | |||||||
| خلفای راشدین |
شاهنشاهی ساسانی، مسیحیان عرب | ||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||
| خالد بن ولید |
اندرزاغر بهمن جادویه | ||||||
| قوا | |||||||
| ۱۵٬۰۰۰ | ۲۵٬۰۰۰–۳۰٬۰۰۰ | ||||||
| تلفات و خسارات | |||||||
| ~۲۰۰۰+ | ۲۰٬۰۰۰ | ||||||
مکان ولجه
ویرایش
«ولجه» موضعی بوده‌است، میان استان کشتگر[۴] (شکل عربی‌شده: کسکر[۵]) در ناحیه خشکی و در جانب شرقی نهروان. در ولجه و مجاور نهر آبی که به رود دجله می‌ریزد، جنگ ولجه درگرفته‌است.
مقدمات جنگ
ویرایشدربار ایران با آگاهی از شکست سپاه ایران در جنگ مذار به یکی از امرای عرب حیره به نام اندرزگر که تبعیت ایران را پذیرفته بود، دستور داد تا خود را برای رویارویی با خالد آماده سازد.[۲] بعد از جنگ مذار کسانی از اعراب که مسیحی نصرانی بودند و جزو رعیت ایران به‌شمار می‌آمدند در این زد و خوردها طبعاً جانب ایران را گرفتند و این نکته عصبیت قومی اعراب را تجدید کرد. باری خالد از مذار به جانب استان کشتگر رفت و در آنجا در موضعی به نام ولجه که در حدود واسط بود با دسته‌ای از سپاهیان ایران که سالارشان اندرزگر بود برخورد. در این محل گذشته از لشکریان ایران عده‌ای از اعراب بکر بن وائل که در بحرین نیز با مسلمانان جنگیده بودند، به‌ویژه کسانی از بنی عجل که دین نصاری داشتند، با خالد به جنگ برخاستند.[۳]
جنگ ولجه
ویرایشاندرزگر با پنجاه هزار سپاهی خود را به عراق رسانید و در کنار رود دجله فرود آمد. یکی دیگر از سرداران ایرانی بنام هزارسوار نیز از تیسفون آهنگ عراق کرد. جنگ سختی روی داد و خالد هزار سوار را بکشت. گویند بعد از کشتن او هم در میدان جنگ خوردنی خواست، از آنکه سه روز بود تا از این اندیشه که با چنین دلاوری در جنگ چه خواهد کرد، هیچ نخورده بود. جنگ ولجه سخت و خونین شد. کسانی که خالد به کمین نشانده بود، برآمدند و هزیمت بر ایرانیان افتاد. گویند از ایرانیان، بسیاری در این جنگ کشته شدند.[۶]
نگارخانه
ویرایش-
مرحله نخست: مسلمانان به ساسانیان هجوم می‌برند. -
مرحله بعدی: ساسانیان به هجوم واکنش می‌دهند، خالد نیز دستور می‌دهد به آرامی به عقب بروند تا سپاه ساسانی را در بربگیرند. -
اسب‌سواران کمین به دو بال و پشت ارتش ساسانی حمله می‌کنند. -
پیاده‌نظام و اسب‌سواران مسلمان از هرطرف به ارتش ساسانی هجوم می‌برند.
پانویس
ویرایش- ↑ Crawford, Peter (2013-07-16). The War of the Three Gods: Romans, Persians and the Rise of Islam (به انگلیسی). Pen and Sword. ISBN 978-1-4738-2865-0.
Perhaps only the defeat at Walaja and the fall of Hira saw to it that Yazdgerd and his generals began to take the business of the Arabs more seriously.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ تاریخ ده هزار ساله ایران، ص ۱۲۲
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ زرین کوب ص ۲۹۸
- ↑ محمدی ملایری، محمد، تاریخ و فرهنگ ایران در دوران انتقال از عصر ساسانی به عصر اسلامی، جلد چهارم:، زبان فارسی، تهران: انتشارات توس، ۱۳۸۰ خ. ص۱۷۵.
- ↑ همان.
- ↑ زرین کوب ص ۲۹۹
منابع
ویرایش- رضایی، عبدالعظیم. تاریخ ده هزار ساله ایران. جلد دوم چاپ سوم. تهران: انتشارات اقبال ۱۳۷۲
- زرینکوب، عبدالحسین. تاریخ ایران بعد از اسلام. چاپ سوم. تهران: انتشارات امیرکبیر ۱۳۶۲