جهانبخش امیربیگی

جهانبخش امیربیگی (به انگلیسی: Jahanbakhsh Amirbeygi) (زادهٔ 10 دی 1371 ) هنرمند و مجسمه‌ساز ایرانی است که آثارش بیشتر با هنرهای معاصر و هنرهای بوم‌شناختی در ارتباط است. او فارغ التحصیل کارشناسی مجسمه‌سازی از پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران بوده و کارشناسی ارشد پژوهش هنر خود را نیز در سال 1402 در پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران با رتبه اول اخذ نمود و سپس توانست با استفاده از سهمیۀ دانشجویان استعداد درخشان دانشگاه تهران از میان سایر شرکت‌کنندگان در مصاحبۀ دکتری 1402 رتبه اول را به دست آورد و در همان سال وارد مقطع تحصیلی دکتری شده و در رشتۀ هنرهای تجسمی مشغول به تحصیل شود. او به عنوان هنرمندی میان رشته‌ای تاکنون در نمایشگاه‌های گروهی و انفرادی متعددی در ایران و دیگر کشورها از جمله اسلو، شیکاگو، میلان، پتروزاودسک، رم، کره جنوبی، بلغارستان، آثار خود را به نمایش گذاشته‌است.

جهانبخش امیربیگی
زادهٔ	10 دی 1371 همدان
ملیت	ایرانی
تحصیلات	دانش‌آموخته مجسمه‌سازی و دکتری هنرهای تجسمی
محل تحصیل	دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران.
پیشه	هنرمند. مجسمه‌ساز.
جنبش	هنرهای معاصر، هنرهای محیطی، هنرهای مفهومی

زندگی‌نامه

این متن نقل قولی است مستقیم که از مصاحبۀ عرفان غیاثی با جهانبخش امیربیگی برداشته شده است: «من از ۷ سالگی، تابستان هرسال به دنبال یادگیری و تجربه حرفه‌‌های مختلف صنعتی و فنی بودم. این داستان تا سال‌ها ادامه پیدا کرد تا زمانی که به این نتیجه رسیدم درعین‌حال که کارهای زیادی را فراگرفته‌ام اما همچنان هیچ‌کاره‌ام. ازلحاظ دانشگاهی هم در رشته‌هایی مثل کشاورزی، شیمی و باستان‌شناسی برای مدتی تحصیل‌کرده‌ام، اما درنهایت تصمیم گرفتم مسیر خود را به سمت هنر پیش ببرم. ابتدا درزمینۀ طراحی و نقاشی کارکردم ولی همچنان این موضوعات مواردی نبودند که مرا راضی کنند و با توجه به اینکه حرفه‌های زیادی همچون خیاطی، تراشکاری، نجاری، سفالگری، جوشکاری، مکانیکی و غیره را هم تجربه کرده بودم، می‌دانستم باید به دنبال حوزه‌ای بروم که بُعدهای بیشتری را شامل شود؛ بنابراین در دورانی که می‌خواستم انتخاب رشته کنم، فکر می‌کردم با مجسمه‌سازی می‌توانم حرفه‌های مختلفی را به کار بگیرم. سال ۹۴ در رشته مجسمه‌سازی پذیرفته شدم اما به دلیل قوانین نظام‌وظیفه، نتوانستم ثبت‌نام کنم و حتی یک سال بعد هم از تحصیل محروم شدم، درنهایت در سال ۹۶ مجدداً در رشته مجسمه‌سازی پذیرفته شدم. بعد از ۴ سال تحصیل در هنرهای زیبا، ازآنجایی‌که نفر اول بودم، توانستم مستقیماً و بدون آزمون وارد مقطع کارشناسی ارشد شوم. باورم این است که برای یک هنرمند، صرفاً دانستن مواد و روش ساخت و موارد این‌چنینی کافی نیست و باید نظریه را هم در کنارش داشته باشد. رشته پژوهش هنر، تقابل زیادی با مجسمه‌سازی دارد، چراکه یکی نظری و دیگری عملی است، اما چیزی که من به دنبالش هستم، استفاده از مباحث نظری برای پخته‌تر کردن آثار تولید‌شده است». امیربیگی سابقه تدریس در دانشگاه‌های دانشگاه تهران، سوره و علمی کاربردی را دارد و هم‌اکنون در در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد تدریس می‌کند. وی از سال 1397 عضو گروه بین‌المللی هنرمندان محیطی Yatoo-iدر کره جنوبی بوده و فعالیت مستمر خود را در این حوزه در کنار هنرمندان سرشناس بین‌المللی، دنبال کرده است.

حرفه و آثار

ماشین حمل شیشه

بدون عنوان

هرآنچه هست

امیربیگی اولین نمایشگاه انفرادی خود را در سال ۱۳۹۳ برگزار کرد، اولین آثار او که طراحی و نقاشی بودند، بیشتر حاصل تجربیاتی بود که از شناخت آناتومی و ترکیب‌مواد حاصل می‌شد. این مجموعه، طراحی از مدل‌های زنده و چهره‌پردازی‌های ذهنی‌ را شامل می‌شد. به گفته او «در این طراحی‌ها به دنبال بیان احساساتی بودم که در پرتره‌‌ها نهفته است، طراح را کسی می‌دانستم  که با ضربات اکسپرسیو قلمش به دنبال کشف یا حتی عینیت بخشیدن وجوه غیر محسوس هر پرتره/ فیگور بود». در مصاحبه‌ای که در سال 1401 با عرفان غیاثی داشته اینگونه بیان کرده که «من اولین نمایشگاه انفرادی خود را سال ۹۳ با موضوع طراحی و نقاشی در همدان ارائه دادم. در آن زمان به‌صورت تجربی کار می‌کردم. آثار این نمایشگاه چهره نگاره‌هایی بودند که به‌نوعی حالت اکسپرسیو داشتند که با تکنیک زغال و کنته و اکرولیک اجراشده بودند. بعدازآن، بیشتر به‌صورت مجموعه‌ای کار می‌کردم؛ اما در این مدت برپایی نمایشگاه طراحی و نقاشی دیگر برایم اولویت نبود، اما تقریباً ۱۰ مجموعه کارکردم که هیچ‌یک را نمایش ندادم. من عادتی دارم که معمولاً هر چیزی را در اطرافم می‌بینم که پشت آن‌ها داستانی وجود دارد، جمع‌آوری می‌کنم و پیش خود در کارگاهم نگه می‌دارم. گاهی با آن‌ها وارد گفتگو می‌شوم و به دنبال این هستم که ببینم با استفاده از آن‌ها چه‌کارهایی می‌توانم انجام دهم. ازاین‌رو در سال ۱۴۰۰ که نمایشی در گالری شریف داشتم، همه آثار نتیجه‌ای از کنارهم قرار دادن همین زباله‌ها بود. حالا چرا اسم آن‌ها را زباله می‌گذارم؟ پدر من راننده کامیون بود و بعدازاینکه بازنشسته شد، با خودش تلِ عظیمی از زنجیر و چوب و تخته و ابزارآلات ماشین به خانه آورد و هنگامی‌که مادرم در حال بخشیدن آن‌ها به نمکی بود، من رسیدم و حتی با پرداخت هزینه‌ای، همه آن‌ها را پیش خود نگه داشتم و همیشه دنبال این بودم که هر یک چه داستانی را روایت می‌کنند یا چه نقشی را می‌توانند در آثار من ایفا کنند؛ بنابراین همان‌طور که گفتم در نمایشگاه انفرادی ۱۴۰۰، همه‌چیز از اشیاء استفاده‌شده‌ای بود که هر یک روایتی دارند. مثلاً شما تخته چوبی را می‌بینید که سال‌ها زیر لاستیک ماشینی قرارگرفته است که مسافت بین دو شهر را مدام طی کرده‌ و برای به دست آوردن پولی که خرج یک خانواده می‌شود، حضور و نقشی پررنگ داشته‌ و همه اتفاقاتی را که در این سال‌ها در جاده‌ها از سر گذرانده است روایت می‌کند». برای من این موضوع خیلی مهم است که وقتی یک شیء وارد کار می‌شود، زیست و زندگی‌ خاصی داشته باشد و من به آن زندگی، چیزی به‌عنوان هنر را تزریق کنم که تبدیل به یک اثر هنری شود.

جوایز و افتخارات

امیربیگی تاکنون در رویدادهای مختلفی برنده رتبه‌های گوناگون شده که از میان آن‌ها می‌توان به این موارد اشاره کرد: برگزیده ویژه در آیین «شناسایی و تجلیل از نخبگان و برگزیدگان همدان» در سال 1401، نفر اول نخستین جشنواره ملی هنرهای مفهومی رضوی «آهوان»، رتبه دوم در بخش مجسمه سازی، اولین سالانه ملی ساتین آرت «وضعیت» و  رتبه نخست پنجمین سمپوزیوم ملی هنر در طبیعت بولا با عنوان «آخرین موج» در بخش هنر مفهومی.

• برخی از آثار
• 
  درختی که هیزم نشد
• 
  کژتابی واژگون
• 
  بعد از تفسیر

منابع

پیوند به بیرون

http://www.yatooi.com/bbs_shop/list.htm?me_popup=&auto_frame=&cate_sub_idx=0&search_first_subject=&list_mode=photo&board_code=Jahanbakhs&keyfield=&key=&page=&y=&m=

https://www.instagram.com/jahanbakhsh_amirbeygi