خانه‌ای در انتهای خیابان بهار
خانه‌ای در انتهای خیابان بهار عنوان نمایشنامه‌ای از محمد چرمشیر است، که به آسیب‌های روانی و معضلات دختران و زنان می‌پردازد. در واقع پنج زن در این خانه هستند که اتفاقی در گذشته، حال آن‌ها را رقم می‌زند.[۱]
| خانه‌ای در انتهای خیابان بهار | |
|---|---|
| نویسنده | محمد چرمشیر |
| کارگردان | ندا هنگامی |
شخصیت‌ها
ویرایش- مهناز
- ناهید
- کلاله
- یلدا
- لاله
داستان
ویرایشمهناز، ناهید، کلاله، یلدا و لاله پنج خواهر ساکن در «خانه‌ای در انتهای خیابان بهار» ند. آن‌ها در غیاب مادر و فوت پدر، سرگردان، مشغول جمع‌آوری اثاثیه و در سودای ترک خانه‌اند. خواهرانی که در تک‌گویی‌هایی درونی و گفت‌وگوهایی جمعی بدون اشاره به زیست و جایگاه اجتماعی‌شان مدام گذشته را می‌کاوند و ناتوان از روبه‌رو شدن با آینده و گذر از دیوارند.[۲]
اجراها
ویرایشاین نمایشنامه در سال ۱۳۹۵، به کارگردانی ندا هنگامی در تماشاخانه ایرانشهر به‌روی صحنه رفته است.[۳][۴][۵] ندا هنگامی در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان دربارهٔ این نمایش گفته است: «پنج سال پیش محمد چرمشیر این نمایشنامه را بر طبق ایده‌ها و نظرات من نوشت اما فرصت اجرا را پیدا نکردم؛ چرا که به‌دنبال موقعیت و شرایط مناسب بودم و سال گذشته (۱۳۹۴) با خواندن مطلبی، مصمم شدم تا این نمایش را اجرا کنم».[۱]
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «نمایشی زنانه در انتهای خانه‌ای در خیابان بهار». باشگاه خبرنگاران جوان. ۲۳ بهمن ۱۳۹۵.
- ↑ «نمایشی از زندگی پنج زن خلع‌سلاح‌شده». انصاف. ۱۵ اسفند ۱۳۹۵.
- ↑ «نمایش «خانه‌ای در انتهای خیابان بهار» در تماشاخانه ایرانشهر». خبرگزاری جمهوری اسلامی. ۱۸ بهمن ۱۳۹۵.
- ↑ ««خانه‌ای در انتهای خیابان بهار» برپا می‌شود». ایسنا. ۱۸ بهمن ۱۳۹۵.
- ↑ «تیزر نمایش «خانه‌ای در انتهای خیابان بهار» منتشر شد+ویدئو». تسنیم. ۴ اسفند ۱۳۹۵.
 | این یک مقالهٔ خرد دربارهٔ یک نمایشنامه است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |