خمر میانه
خمرهای میانی مرحله تاریخی زبان خمر است که میان سده‌های ۱۴ و ۱۸ میلادی[۲] پس از خمر باستان و پیش از زبان خمر نو وجود داشت. آغاز دوره خمر میانه تقریباً با سقوط امپراتوری خمر انگکوری به پادشاهی سیامی آیوتایا و دوره تاریخ کامبوج که عموماً به عنوان دوره پساآنگکور شناخته می‌شود، همزمان است.
| خمر میانه | |
|---|---|
 سنگ‌نوشته‌ای به خمر میانه | |
| منطقه | کامبوج، بخش‌هایی از تایلند، لائوس و ویتنام |
| دوره | در سده ۱۸ به زبان‌های خمر، خمر شمالی، خمر غربی و خمر کروم تبدیل شد |
آستروآسیایی
| |
گونه‌های نخستین | زبان خمر باستان
|
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | xhm |
| گلاتولوگ | midd1376[۱] |
دوره خمر میانه مرحله‌ای گذار بود که در آن زبان شاهد تغییرات نسبتاً سریع و شگرفی، به ویژه در واج‌شناسی، بود[۲] که با ظهور زبانی به پایان رسید که به عنوان خمر نوین شناخته می‌شود. پایان این دوره تقریباً با تاج‌گذاری آنگ انگ، پدر آنگ دوونگ در سال ۱۷۷۷، همزمان بود.
منابع ویرایش
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). http://glottolog.org/resource/languoid/id/midd1376. Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}:|chapterurl=missing title (help); Invalid|display-editors=4(help) - ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Jenner (1976).
پیوند به بیرون ویرایش
- Dictionary of Old Khmer (SEAlang)