دولت فلنسبورگ

دولت فلنسبورگ (به آلمانی: Flensburger Regierung) یا کابینه فلنسبورگ حکومتی بود که به رهبری کارل دونیتس از ۳۰ آوریل تا ۸ مه ۱۹۴۵ میلادی در آلمان بر سر کار بود. این حکومت با خودکشی آدولف هیتلر و سقوط برلین بر پا شد.

نمایی از نقشهٔ مناطق تحت کنترل دولت فلنسبورگ: قرمز و سفید در شروع ماموریت، سفید در پایان ماموریت. - ۱۹۴۵ (به‌طور کلی این نقشه، وضعیت جنگ جهانی دوم در اروپا، زمان مرگ آدولف هیتلر را نشان‌می‌دهد. مناطق سفید توسط نیروهای آلمانی، مناطق صورتی توسط متفقین کنترل می‌شود و مناطق قرمز نشان‌دهندهٔ پیشرفت‌های اخیر متفقین است.)

آدولف هیتلر ۲۸ آوریل در مراسمی غیرمنتظره با حضور گروهی از مقامات عالی‌رتبه آلمان نازی در عین ناباوری آن‌ها دریاسالار کارل دونیتس را به عنوان رئیس‌جمهور و فرمانده کل قوای آلمان برگزید. یوزف گوبلز را صدراعظم و مارتین بورمان را به عنوان رئیس حزب ناسیونال سوسیالیست آلمان اعلام کرد. او همچنین هرمان گورینگ و هاینریش هیملر را به عنوان خائن معرفی کرده و آن‌ها را از دولت و حزب اخراج کرد. گورینگ که پیش از آن به عنوان جانشین هیتلر از او یاد می‌شد آن زمان در باواریا توسط نیروهای اس‌اس بازداشت شده بود. هیتلر سپس مراسم ازدواج خود و اوا براون معشوقه‌اش را برگزار کرد و بعد از ظهر سی ام آوریل خودکشی کرد. همان روز به کارل دونیتز اطلاع داده شد که هیتلر او را به عنوان جانشین خود اعلام کرده‌است. در همان روز گوبلز هم خودکشی کرده و بورمان هم فرار کرده و ناپدید شد. دونیتس به همین دلیل از لوتس گراف شورین فن کروسیک وزیر دارایی خواست جانشین گوبلز شود که او نپذیرفت. روز دوم مه برلین به‌طور کامل سقوط کرد. هیتلر در حالی دونیتس را به عنوان رئیس‌جمهور برگزید که خود مقام ریاست جمهوری را در سال ۱۹۳۴ حذف کرده و خود را فوهرر (پیشوا) خوانده بود.

البته دونیتس حتی پیش از تعیین خود به عنوان جانشین هیتلر می‌دانست که موقعیت آلمان غیرقابل دفاع است و ورماخت دیگر توانایی مقاومت ندارد به همین دلیل او در طول این حکومت کوتاه تنها تلاش کرد تا مطمئن شود که نیروهای مسلح آلمان تسلیم آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها شوند و نه روس‌ها، اما برنارد مونتگومری فرمانده قوای انگلیسی و دوایت آیزنهاور رئیس‌جمهور آمریکا خواهان تسلیم بی قید و شرط آلمان در مقابل تمام متفقین بودند و دونیتس در هفتم ماه مه تسلیم بی قید و شرط آلمان را اعلام کرد.