ذکر قلبی (Zikar-e-Qalbi)، دافع وساوس شیطان و مانع خواطر نفس است.

یاد خدا

ویرایش

ذکر قلبی مشغول ساختن دل است به یاد خدا، و تذکر قدرت و عظمت، و تنزّه و تقدّس و جلال و جمال او است.


در بعضی فرق صوفیه، ذکر جهر (لسانی) رسم است، و در بعض دیگر ذکر قلبی. در طریقه نقشبندی ذکر جهر نیست. ذکر، ذکر قلبی است. و نقشبندیان در اثبات افضلیت ذکر قلبی، ادله چندی از کتاب و سنت آورده‌اند.

ذکر قلبی در نزد نقشبندیان دو گونه است:

1- ذکر به اسم ذات.

2- ذکر به نفی و اثبات.

اسم ذات همان اسم جلاله «اللّه» است، و نفی و اثبات کلمه «لا اللّه الا اللّه» است.[۱][۲]

منابع

ویرایش
  1. خواجه محمد پارسا، قدسیه، انتشارات طهوری - تهران، چاپ: اول، ۱۳۵۴.
  2. احمد نراقی، معراج السعاده، مؤسسه دار هجرت - قم، چاپ: ششم، ۱۳۷۸.