روانشناسی نظامی
روانشناسی نظامی، تحقیق، طراحی و اجرای تئوری‌های روان‌شناسانه و داده‌های تجربی در مورد ادراک، پیش‌بینی و عکس العمل‌های دوستانه یا خصمانه‌ای است که می‌تواند برای پیشبرد عملیات نظامی، تهدیدآمیز یا بالقوه خطرناک باشد.این رشته برای اولین بار در ایران در دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله در سال 88 پس از تصویب در وزارت بهداشت تاسیس و به پذیرش دانشجو در مقطع Ph.D پرداخته است. طبق اساسنامه، فارغ التحصیلان این رشته در سه بخش پژوهش، آموزش و رواندرمانی مهارت لازم را کسب مینمایند.
روانشناسی نظامی از زیرشاخه‌های روانشناسی بالینی تشکیل شده و به عنوان ابزاری در خدمت عمل نظامی است و بحران می‌توانند با کمک آن با تنشهای ناشی از جنگ بهتر مقابله کنند و در عین حال با استفاده از اصول روانشناسی می‌توانند تعادل نیروی دشمن را برهم بزنند و پیروزی را ساده‌تر بدست بیاورند.[۱]
تمام تنش‌ها و بیماری‌های روانشناختی که در روانشناسی نظامی به نظر می‌رسند فقط خاص ارتش نیست. اما به هرحال، سربازان تمایل دارند ترکیبی از آن‌ها را با تنشهای کلی تداخل دهند. پس از آن روانشناسی نظامی با آگاهی از جنبه‌های نظامی و روانشناسی به بررسی این ترکیب منحصر به فرد از تنش‌ها می‌پردازد. این تنش‌ها شامل اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، گناه، مشکلات خانوادگی همسر سرباز، کابوس و بازگشت و تداعی گذشته، و بسیاری دیگر است. روانشناسی نظامی برای مشاوره دادن و درمان این استرس‌ها و خستگی پرسنل نظامی یا خانواده‌های آن‌ها و همچنین درمان آسیب‌های روانشناختی به کار گرفته می‌شود. [۲][۳]
منابعویرایش
- ↑ psychology «ویکی‌پدیای انگلیسی» مقدار
|نشانی=را بررسی کنید (کمک). - ↑ Benedict Carey; Damien Cave; Lizette Alvarez; Erica Goode; Gretel C. Kovach (7 November 2009). "Painful Stories Take a Toll on Military Therapists". New York Times.
- ↑ Thompson, Mark (2010). "Invisible Wounds: Mental Health and the Military". Time. Time Magazine.