سرباز
سرباز پایین‌ترین درجه در میان درجه‌های نظامی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران است[۱].
| سرباز | |
|---|---|
 | |
| کشور | ایران |
| شاخه خدمات | نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران سپاه پاسداران انقلاب اسلامی |
| درجه ناتو | OR-1 |
| شکل گرفته | ۱۳۱۳ |
| رتبه بالاتر بعدی | سرباز دوم |
| درجه‌های معادل | ناوی ناوی پاسدار |
در ایران درجه سرباز سه مرحله دارد:
- سرباز یکم
- سرباز دوم
- سرباز
-
سرباز یکم
-
سرباز دوم
-
سرباز صفر
سرباز در فرهنگ فارسی محمد معین این‌گونه معنی شده است:
- آن که آماده باشد که سر و جان خویش را در راه هدف خود فدا کند؛
- سپاهی، لشکری؛
- آنچه سرش گشاده بُوَد؛ سربسته.[۲]
به‌عبارتی، سرباز در معنای کسی است که از جانش در پی آرمانی گذشته و از باختن سرش ابایی نداشته باشد؛ ولی معنای کاربردیِ این واژه برای کسی به‌کار برده می‌شود که پیشهٔ نظامی‌گری داشته باشد و در ارتش خدمت کند، که بدین معنا سپاهی و لشکری هم می‌گویند.
-
نشان سرباز در نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران (آجا)
-
نشان سرباز در نیروی هوایی ارتش
-
نشان ناوی (معادل سرباز در نیروی دریایی ارتش)
-
نشان سرباز و سرباز در نیروی زمینی و نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
-
نشان سرباز در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (ناجا)
جستارهای وابسته ویرایش
پانویس ویرایش
- ↑ «قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران مصوب ۷ مهر ۱۳۶۶، فصل سوم: آموزش و ترفیعات، بخش دوم: ترفیعات، مادهٔ ۶۴». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ مارس ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۳ مه ۲۰۲۱.
- ↑ فرهنگ فارسی دکتر محمد معین، جلد دوم، .
منابع ویرایش
- دادگستری جمهوری اسلامی ایران، مجموعه قوانین سال ۱۳۵۸، تصویب‌نامه‌ها، ص۲۷۹.
- ویکی‌پدیای انگلیسی، نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۰۶.
- فرهنگ همراه پیشرو آریانپور، انگلیسی-فارسی.