ریدیک بو

بوکسور آمریکایی

ریدیک بوو (انگلیسی: Riddick Bowe؛ زادهٔ ۱۰ اوت ۱۹۶۷[۱]) با نام اصلی ریدیک لامونت بوو بوکسور اهل ایالات متحده آمریکا است که بین سالهای ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۸ به رقابت پرداخت. او بعد از حرفه ای شدن در سال ۱۹۸۹، به یک قهرمان سنگین‌وزن تبدیل شد. او در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۸۸ موفق به کسب مدال نقره دسته فوق سنگین‌وزن (Super heavyweight) شد.

ریدیک بوو
Bowe in 1993
آمار
نام واقعیریدیک لامونت بوو
لقب(ها)بابا بزرگ
وزن(ها)سنگین‌وزن
قد۶ فوت ۵ اینچ (۱۹۶ سانتیمتر)
بازهٔ دستان۸۱ اینچ
ملیتایالات متحده آمریکا
زادهٔ۱۰ اوت ۱۹۶۷ ‏(۵۷ سال)[۱]
بروکلین
طرز ایستادنارتودوکس
سوابق بوکس
مجموع مبارزه‌ها۴۵
تعداد برد۴۳
برد با ناک‌اوت۳۳
تعداد باخت۱
بدون نتیجه۱
سابقه مدال
بوکس مردان
به نمایندگی از  ایالات متحده آمریکا
بازی‌های المپیک
مدال نقره – جایگاه دوم ۱۹۸۸ سئول فوق سنگین‌وزن
بازی‌های پان امریکن
مدال برنز – جایگاه سوم ۱۹۸۷ ایندیاناپولیس فوق سنگین‌وزن
قهرمانی جهان جوانان
مدال طلا – جایگاه اول ۱۹۸۵ بخارست نیمه سنگین‌وزن

در سال ۱۹۹۲ او قهرمان بلامنارع و انکار ناپذیر سنگین‌وزن جهان و دارنده عناوین WBA، WBC و IBF ایواندر هالیفیلد را شکست داد. در همان سال، بوو توسط مجله رینگ و انجمن نویسندگان بوکس آمریکا به عنوان مبارز برتر سال نامگذاری شد. بوو به جای دفاع از عنوان خود در برابر مدعی شماره یک اش لنوکس لوئیس (Lennox Lewis)، عنوان WBC را بعداً در همان سال از دست داد. این قهرمانی انکار ناپذیر تا سال ۱۹۹۹ تکه‌تکه از بین رفت. در بازی برگشت با هالیفیلد در سال ۱۹۹۳، طی شکستی سخت بوو عناوین WBA و IBF را از دست داد و این تنها شکست حرفه ای او بود.

ریدیک بعداً در سال ۱۹۹۵ بخشی از عناوین مسابقات قهرمانی سنگین‌وزن جهان را مجدداً بدست آورد؛ و هربی هاید (Herbie Hide)، دارنده عنوان قهرمانی آن زمان WBO را شکست داد. با این پیروزی، بوو اولین بوکسور تاریخ شد که موفق به کسب هر چهار عنوان مهم و اصلی WBA ,WBC ,IBF و WBO شد. بعداً در همان سال، بوو عنوان خالی قهرمانی WBO را با پیروزی قاطع بر ایواندر هالیفیلد در سومین مبارزه اش با او، بدست آورد و به عنوان اولین بوکسوری که هالیفیلد را با ناک اوت شکست داد، نامش جاودانه شد. در سال ۱۹۹۶، بوو در دو مبارزه جنجالی به مصاف اندرو گولوتا (Andrew Golota) رفت و هر دوی این مسابقه‌های جنجالی به سود بوو به پایان رسید.

بوو پس از مبارزاتش با گولوتا از بوکس بازنشسته شد و در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۸ بازگشت کم رمقی داشت. در مقاله ای منتشر شده توسط BoxingScene در سال ۲۰۱۰، بوو به عنوان بیست و یکم ین سنگین‌وزن در همه زمان‌ها قرار گرفت. در سال ۲۰۱۵، او به تالار بین‌المللی مشاهیر بوکس راه یافت.

ریدیک بو در مدت نسبتاً کوتاه دوران اصلی بوکس حرفه ای خود (۷ سال، ۱۹۸۹–۱۹۹۶) نتایج خیره کننده ای در کارنامه حرفه ای خود ثبت کرد. او در ۴۴ مسابقه حرفه ای انجام گرفته خود فقط در یک مبارزه، در برابر ایواندر هالیفیلد شکست خورد. گرچه در مبارزه قبلی و بعدیش با هالیفیلد او را شکست داده‌است.

ریدیک بوو در لیست برترین بوکسورهای سنگین‌وزن جهان در سایت مرجع بوکس رک (BoxRec)، در رتبه ۸ ام قبل از مایک تایسون و بعد از جین تونی Gene Tunney قرار دارد.

کارنامه بوکس حرفه ای

ویرایش
خلاصه بوکس حرفه‌ای
۴۵ مبارزه ۴۳ بُرد ۱ شکست
با ناک‌اوت ۳۳ ۰
با تصمیم داور ۷ ۱
با رد صلاحیت ۳ ۰
بی‌نتیجه ۱
شماره نتیجه رکورد حریف ثبت راند، زمان تاریخ محل توضیح
۴۵ Win 43–1 (۱)   Gene Pukall UD ۸ Dec 13, 2008   SAP Arena, Mannheim, Germany
۴۴ Win 42–1 (۱)   Billy Zumbrun SD ۱۰ ۷ آوریل ۲۰۰۵   Pechanga Resort & Casino, Temecula, California, U.S.
۴۳ برد 41–1 (۱)   Marcus Rhode TKO 2 (10), ۲:۴۵ ۲۵ سپتامبر ۲۰۰۴   Fire Lake Casino, Shawnee, Oklahoma, U.S.
۴۲ برد 40–1 (۱)   اندرو گولوتا DQ 9 (10), ۲:۵۸ Dec 14, 1996   Convention Hall, Atlantic City, New Jersey, U.S. Golota disqualified for repeated low blows
۴۱ برد 39–1 (۱)   اندرو گولوتا DQ 7 (12), ۲:۳۷ Jul 11, 1996   Madison Square Garden, New York City, New York, U.S. Golota disqualified for repeated low blows
۴۰ برد 38–1 (۱)   ایواندر هالیفیلد TKO 8 (12), ۰:۵۸ Nov 4, 1995   Caesars Palace, Paradise, Nevada, U.S.
۳۹ برد 37–1 (۱)   خورخه لوئیس گونزالس KO 6 (12), ۱:۵۰ Jun 17, 1995   MGM Grand Garden Arena, Paradise, Nevada, U.S. Retained WBO heavyweight title
۳۸ برد 36–1 (۱)   هربی هاید KO 6 (12), ۲:۲۵ Mar 11, 1995   MGM Grand Garden Arena, Paradise, Nevada, U.S. Won WBO heavyweight title
۳۷ برد 35–1 (۱)   لری دونالد UD ۱۲ Dec 3, 1994   Caesars Palace, Paradise, Nevada, U.S. Won WBC Continental Americas heavyweight title
۳۶ انجام نشده 34–1 (۱)   باستر ماتیس جونیور NC 4 (10), ۲:۱۱ Aug 13, 1994   Convention Hall, Atlantic City, New Jersey, U.S. NC after Mathis Jr. was unable to continue from a Bowe foul
۳۵ باخت ۳۴–۱   ایواندر هالیفیلد MD ۱۲ Nov 6, 1993   Caesars Palace, Paradise, Nevada, U.S. Lost WBA and IBF heavyweight titles
۳۴ برد ۳۴–۰   جسی فرگوسون KO 2 (12), ۰:۱۷ May 22, 1993   Robert F. Kennedy Memorial Stadium, Washington, D.C. , U.S. Retained WBA heavyweight title
۳۳ برد ۳۳–۰   مایکل دوکز TKO 1 (12), ۲:۱۹ Feb 6, 1993   Madison Square Garden, New York City, New York, U.S. Retained WBA and IBF heavyweight titles
۳۲ برد ۳۲–۰   ایواندر هالیفیلد UD ۱۲ Nov 13, 1992   Thomas & Mack Center, Paradise, Nevada, U.S. Won WBA, WBC, and IBF heavyweight titles
۳۱ برد ۳۱–۰   پیر کوئتزر TKO 7 (12), ۲:۵۹ Jul 18, 1992   The Mirage, Paradise, Nevada, U.S.
۳۰ برد ۳۰–۰   Everett Martin TKO 5 (10), ۲:۲۸ ۸ مه ۱۹۹۲   Riviera, Winchester, Nevada, U.S.
۲۹ برد ۲۹–۰   Conroy Nelson KO 1 (10), ۱:۱۶ ۷ آوریل ۱۹۹۲   Broadway by the Bay Theater, Atlantic City, New Jersey, U.S.
۲۸ برد ۲۸–۰   الیا تیلری TKO 4 (10), ۱:۱۴ ۱۳ دسامبر ۱۹۹۱   Convention Hall, Atlantic City, New Jersey, U.S.
۲۷ برد ۲۷–۰   الیا تیلری DQ 1 (12) ۲۹ اکتبر ۱۹۹۱   Walter E. Washington Convention Center, Washington, D.C. , U.S. Won vacant WBC Continental Americas heavyweight title;
Tillery disqualified for kicking
۲۶ برد ۲۶–۰   بروس سلدون KO 1 (10), ۱:۴۸ ۹ اوت ۱۹۹۱   Convention Hall, Atlantic City, New Jersey, U.S.
۲۵ برد ۲۵–۰   Philipp Brown TKO 3 (10), ۲:۴۷ Jul 23, 1991   Broadway by the Bay Theater, Atlantic City, New Jersey, U.S.
۲۴ برد ۲۴–۰   Rodolfo Marin KO 2 (10), ۱:۴۵ Jun 28, 1991   The Mirage, Paradise, Nevada, U.S.
۲۳ برد ۲۳–۰   تونی تابس UD ۱۰ ۲۰ آوریل ۱۹۹۱   Caesar's, Atlantic City, New Jersey, U.S.
۲۲ برد ۲۲–۰   تایرل بیگز TKO 8 (10), ۲:۱۷ ۲ مارس ۱۹۹۱   Broadway by the Bay Theater, Atlantic City, New Jersey, U.S.
۲۱ برد ۲۱–۰   Tony Morrison KO 1, ۲:۲۰ ۱۴ دسامبر ۱۹۹۰   Kansas City, Missouri, U.S.
۲۰ برد ۲۰–۰   برت کوپر KO 2 (10), ۳:۰۹ ۲۵ اکتبر ۱۹۹۰   The Mirage, Paradise, Nevada, U.S.
۱۹ برد ۱۹–۰   پینکلون توماس RTD 8 (10), ۳:۰۰ ۷ سپتامبر ۱۹۹۰   UDC Physical Activities Center, Washington, D.C. , U.S.
۱۸ برد ۱۸–۰   آرت تاکر TKO 3 (10), ۱:۴۱ Jul 8, 1990   Broadway by the Bay Theater, Atlantic City, New Jersey, U.S.
۱۷ برد ۱۷–۰   Jesus Contreras KO 1 (10), ۱:۱۸ ۸ مه ۱۹۹۰   Broadway by the Bay Theater, Atlantic City, New Jersey, U.S.
۱۶ برد ۱۶–۰   Eddie Gonzales UD ۸ ۱۴ آوریل ۱۹۹۰   The Mirage, Paradise, Nevada, U.S.
۱۵ برد ۱۵–۰   Robert Colay TKO 2 (6), ۰:۴۹ ۱ آوریل ۱۹۹۰   D.C. Armory, Washington, D.C. , U.S.
۱۴ برد ۱۴–۰   Mike Robinson TKO 3, ۱:۵۸ ۲۰ فوریه ۱۹۹۰   Trump Plaza Hotel and Casino, Atlantic City, New Jersey, U.S.
۱۳ برد ۱۳–۰   Charles Woolard TKO 2, ۲:۴۶ ۱۴ دسامبر ۱۹۸۹   St. Joseph, Missouri, U.S.
۱۲ برد ۱۲–۰   Art Card RTD 3 (8), ۳:۰۰ ۲۸ نوامبر ۱۹۸۹   Alumni Arena, Buffalo, New York, U.S.
۱۱ برد ۱۱–۰   Don Askew TKO 1, ۲:۲۱ ۱۸ نوامبر ۱۹۸۹   Coolidge High School, Washington, D.C., U.S.
۱۰ برد ۱۰–۰   Garing Lane TKO 4 (6), ۱:۵۰ ۴ نوامبر ۱۹۸۹   Trump Plaza Hotel and Casino, Atlantic City, New Jersey, U.S.
۹ برد ۹–۰   Mike Acey TKO 1 (4), ۲:۲۶ ۱۹ اکتبر ۱۹۸۹   Trump Plaza Hotel and Casino, Atlantic City, New Jersey, U.S.
۸ برد ۸–۰   Earl Lewis TKO 1 (6), ۱:۲۶ ۱۹ سپتامبر ۱۹۸۹   Veteran's Coliseum, Jacksonville, Florida, U.S.
۷ برد ۷–۰   Anthony Hayes KO 1 (6), ۱:۲۱ ۱۵ سپتامبر ۱۹۸۹   Gleason's Arena, New York City, New York, U.S.
۶ برد ۶–۰   Lee Moore KO ۱ ۳ سپتامبر ۱۹۸۹   Pensacola, Florida, U.S.
۵ برد ۵–۰   Lorenzo Canady RTD 2 (6), ۳:۰۰ Jul 15, 1989   Broadway by the Bay Theater, Atlantic City, New Jersey, U.S.
۴ برد ۴–۰   Antonio Whiteside TKO 1 (6), ۱:۱۹ Jul 2, 1989   Cumberland County Crown Coliseum, Fayetteville, North Carolina, U.S.
۳ برد ۳–۰   Garing Lane UD ۴ ۹ مه ۱۹۸۹   Steel Pier, Atlantic City, New Jersey, U.S.
۲ برد ۲–۰   Tracy Thomas TKO 3, ۱:۵۷ ۱۴ آوریل ۱۹۸۹   Trump Plaza Hotel and Casino, Atlantic City, New Jersey, U.S.
۱ برد ۱–۰   لیونل باتلر TKO 2 (4), ۱:۵۵ ۶ مارس ۱۹۸۹   Lawlor Events Center, Reno, Nevada, U.S.

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Branch, John (June 13, 2009). "Fighter Remains a Champion Optimist". The New York Times. Retrieved May 10, 2012.

پیوند به بیرون

ویرایش