موزه نسل‌کشی تیول اسلنگ
موزه نسل‌کُشی توئُل اِسلِنگ (به خمر: សារមន្ទីរឧក្រិដ្ឋកម្មប្រល័យពូជសាសន៍ទួលស្លែង) موزه‌ای در پنوم‌پن، پایتخت کامبوج است. این مکان که پیشتر یک دبیرستان با پنج ساختمان مجزا بود[۲] در دوران رژیم خمرهای سرخ، به زندانی مخوف به نام «اس-۲۱» تغییر کاربری یافت.
| توئُل اِسلِنگ | |
|---|---|
| مدرسه پیشین که Santebalها از آن به عنوان کشتارگاه استفاده می‌کردند. | |
 بیرون ساختمان موزه نسل‌کشُی توئُل اسلنگ در پنوم‌پن | |
  موقعیت توئُل اِسلِنگ در کامبوج | |
| دستگاه مختصات جغرافیایی | ۱۱°۳۲′۵۸″ شمالی ۱۰۴°۵۵′۰۴″ شرقی / ۱۱٫۵۴۹۴۴°شمالی ۱۰۴٫۹۱۷۷۸°شرقی |
| نام‌های دیگر | S-21 |
| شناخته‌شده برای | اردوگاه اعتراف‌گیری، بازجویی، و نابودی مورد استفاده خمرهای سرخ |
| مکان | پنوم‌پن |
| اداره شده توسط | خمرهای سرخ |
| فرمانده | کنگ گک ایو |
| استفادهٔ اصلی | مدرسه |
| دورهٔ فعالیت | S-21 به عنوان بنیاد = (اوت ۱۹۷۵) ساختمان‌های مدرسه پیشین = آغاز ۱۹۷۶[۱] |
| تعداد زندانیان | ۱۸,۱۴۵ زندانی (احتملا بیشتر) |
| تعداد کشته | ۱۸,۱۳۳ (منبع: فهرست ECCC از فهرست پرونده ۰۰۱/۰۱ دادستانی) |
| آزاد شده توسط | ارتش خلق ویتنام |
| زندانیان برجسته | Chum Mey |
| وبگاه | www |
شکنجه و اعدام
ویرایشدر این زندان که تنها یکی از ۱۵۰ زندان تحت کنترل خمرهای سرخ بود[۳] بیش از ۱۴ هزار زندانی سیاسی که رژیم خمرهای سرخ از آنها با عنوان «دشمن خلق» یاد می‌کرد اعدام شدند.[۴] نخستین زندانیان، مقامات حکومت پیشین جمهوری خمر و پادشاهی خمر بودند. سپس متهمان به طبقه متوسط بودن و بعداً بیشتر اعضای خمر سرخ مظنون به وفادار نبودن، به این زندان رفتند. نگهبانان این زندان، که بیشتر آنها نوجوان بودند زندانیان را مجبور به نوشتن اعتراف به هر آنچه به آن متهم می‌شدند می‌کردند. محکومین مجبور می‌شدند دوستان و خانواده خود را نیز در این اتهامات درگیر کنند و در نتیجه این افراد هم بعدا به این زندان برده می‌شدند. هرکسی که از شکنجه زنده می‌ماند به مزارع کشتار در خارج از پنوم‌پن برده شده و در آنجا به قتل می‌رسید. تنها ۱۲ نفر از این زندان جان به در بردند.[۵]
کنگ گک ایو
ویرایشکنگ گک ایو، رئیس پیشین زندان توئُل اسلنگ در رژیم خمرهای سرخ بود.[۶] وی در سال ۲۰۰۹ (میلادی) در دادگاهی بین‌المللی به جرایمی چون «اعمال شکنجه، قتل، احیای برده‌داری، و نیز جنایات جنگی» متهم شده بود. وی در تاریخ ۲۶ ژوئن ۲۰۱۰ میلادی، به ۳۵ سال زندان محکوم شد.[۴]
دویک در دوره ریاست زندان تول اسلنگ، بایگانی بزرگی از عکس ها و اسناد، از جمله هزاران پرونده مربوط به اعتراف اجباری زندانیان را نگهداری می‌کرد که بسیاری از جنبه‌های داخلی دوران خمرهای سرخ را آشکار می کرد. این اسناد به دادستان‌ها کمک کردند وضعیت ماه‌های پایانی زندگی هزاران زندانی را ردیابی کنند. شهادت دویک در دادگاه، برا کامبوجی‌های رنج برده از حکومت خمرهای سرخ، بسیار مهم بود.[۵]
رفیق دویک در دادگاه، گفت که "عمیقا پشیمان" است و از خانواده‌های قربانیان، عذرخواهی کرد. اما در روزهای پایانی دادگاه، خواستار آزادی خود شد و گفت که از اعضای ارشد خمرهای سرخ نبوده است.[۵]
پانویس
ویرایش- ↑ ECCC. Case 001/01.
- ↑ A History of Democratic Kampuchea (1975–1979). Documentation Center of Cambodia. p. 74. ISBN 99950-60-04-3.
- ↑ Locard, Henri, State Violence in Democratic Kampuchea (1975-1979) and Retribution (1979-2004) بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۱۰-۳۰ توسط Wayback Machine, European Review of History, Vol. 12, No. 1, March 2005, pp.121–143.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ رئیس زندان مخوف پل‌پوت به ۳۵ سال حبس محکوم شد، دویچه وله فارسی
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ «نسل‌کشی کامبوج؛ رفیق دویک، رئیس زندان مخوف خمرهای سرخ درگذشت». بی‌بی‌سی. ۱۲ شهریور ۱۳۹۹.
- ↑ رهبران اصلی خمر سرخ، بی‌بی‌سی فارسی
