زنفروشی
زن فروشی بدلیل طولانی بودن و پرهزینه بودن پروسه دادگاههای اجباری طلاق یکی از روشهای ساده کردن و پایان دادن به ازدواج ناموفق در میان طبقه فقیر و تنگدست انگلستان بود. در زمانی که این سنت رایج بود، طلاق گرفتن عمومی نبوده و بیشتر برای طبقهٔ ثروتمند جامعه بود. برای فروش زن، شوهر به دور گردن یا دست زنش طنابی پیچیده و او را مانند یک اسب در معرض نمایش میگذاشت و به شکل عمومی به بالاترین قیمت پیشنهادی به فروش میرساند.[۱] بااینحال خریدار معمولاً از قبل مشخص شده بود و این مزایده نوعی آیینی نمادین برای رسمیت بخشیدن به عمل طلاق بهشمار میرفت.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/19/Rowlandson%2C_Thomas_-_Selling_a_Wife_-_1812-14.jpg/250px-Rowlandson%2C_Thomas_-_Selling_a_Wife_-_1812-14.jpg)
بااینکه ابتکار عمل در دست شوهر بود، بدون رضایت زن به فروخته شدن، معامله باطل میشد. در گزارشی از منچستر در ۱۸۲۴، زن پس از انجام معامله خریدار را نپسندید و دوباره به فروش گذاشته شد.[۲] در بیشتر موارد زنها قبل از زمان فروش هم با خریدار زندگی میکردهاند و نه با شوهرشان.[۳]
زن فروشی تا اوایل قرن بیستم در انگلستان ادامه داشت.[۴] بر اساس نوشتههای جیمز بریس، تاریخدان انگلیسی، که در سال ۱۹۰۱ آنها را نوشت، در زمان وی نیز زنفروشی گهگاه دیده میشد.[۵] بر طبق یکی از گزارشهای ثبت شده، زنی در دادگاه (در سال ۱۹۱۳) مدعی شده بود که شوهرش وی را به قیمت یک پوند استرلینگ به یکی از همکارانش فروختهاست.[۶]
پسزمینه
ویرایشریشه زن فروشی در انگلیس به اواخر قرن هفدهم برمیگردد.[۷] اگرچه که پیشتر از این نیز گزارشی در این خصوص در سال ۱۳۰۲ میلادی منتشر شدهاست. این پدیده در نیمهٔ دوم قرن هجدهم و با گسترش روزنامهها عمومیت بیشتری پیدا کرد[۸] و گزارشهای بیشتری در موردش به چاپ رسید.
ازدواج
ویرایشتا پیش از ارائهٔ قانون ازدواج در سال ۱۷۵۳، برگزاری مراسم عروسی یک الزام قانونی نبوده و بیشتر ازدواجها بدون ثبت بودند. تنها شرط ازدواج برای زوجی که به سن ازدواج رسیده بودند[۹] - دختران ۱۲ سال و پسران ۱۴ سال[۱۰] - این بود که هر دو میبایست موافق ازدواج باشند. بعد از ازدواج نیز زن کاملاً تحت امر شوهرش قرار میگرفت.[۱۱]
منابع
ویرایش- ↑ Hill (1994), pp. 215–216
- ↑ Thompson (1991), p. 433
- ↑ Thompson (1991), p. 428
- ↑ Kenny, Courtney (1929), "Wife-Selling in England", Law Quarterly Review: 494–497 (نیازمند آبونمان)
- ↑ Bryce (1901), pp. 819–820
- ↑ Thompson (1991), pp. 408–409
- ↑ Griffiths (1995), p. 163.
- ↑ Mansell & Meteyard (2004), p. 88
- ↑ Bryce (1901), pp. 816–817
- ↑ Leneman, Leah (1999), "The Scottish Case That Led to Hardwicke's Marriage Act", Law and History Review, 17 (1): 161, doi:10.2307/744190, JSTOR 744190, archived from the original on 25 May 2012, retrieved 16 December 2009
- ↑ Caine & Sluga (2002), pp. 12–13
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Wife selling». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱ ژوئن ۲۰۱۴.