سرآب نیلوفر
سرآب نیلوفر دریاچهٔ کوچکی است که در حدود ۲۰ کیلومتری شمال غرب شهر کرمانشاه قرار گرفتهاست. این دریاچه تا اواسط دههٔ هشتاد مملو از گلهای نیلوفر آبی بود و در فصول گرم سال غنچهها و برگهای آن سر از آب برآورده و قسمت زیادی از آن را میپوشاند. سرآب نیلوفر ۵۵اُمین اثر طبیعی ملی است که توسط سازمان میراث فرهنگی از ۲۷ اسفند ۱۳۸۷ در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفتهاست. اطراف این سرآب تأسیسات رفاهی گردشگری و پارک احداث شدهاست.[۱][۲]
نابودی و باززندهسازی گلهای نیلوفرویرایش
از اواسط دههٔ هشتاد به علت خشکسالیهای طولانی مدت و برداشت بیرویه آبهای زیرزمینی، چشمههای تأمینکنندهٔ آب این دریاچه چندین بار بهطور کامل خشک شده و همین امر سبب از بین رفتن کامل نیلوفرهای آبی شد. با این حال با تلاش پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی در اردیبهشت ۱۳۹۵ تعدادی بوتهٔ نیلوفر آبی به همت یکی از استادان دانشگاه رازی به نام دانیال کهریزی تکثیر و کشت شده و در بستر دریاچه کاشته شد تا از نابودی کامل آن جلوگیری به عمل آید.[۳]
کاهش دبیویرایش
در سالهای ۱۳۸۷ و ۱۳۹۴ سرآب نیلوفر دو بار به طور کامل خشک شد. در شهریور ۱۴۰۰ اعلام شد که بر اثر خشکسالی دبی سرآب نیلوفر نسبت به سالهای پربارش قبلی ۸۰ درصد کاهش پیدا کردهاست.[۴]
منابعویرایش
- ↑ «سراب نیلوفر کرمانشاه | جاذبه های ایران | بلیط هواپیما | رزرو هتل | دلتابان». آژانس مسافرتی دلتابان. ۲۰۱۸-۱۲-۱۲. دریافتشده در ۲۰۲۱-۱۱-۲۷.
- ↑ «سرآب نیلوفر کرمانشاه و جاذبه های اطراف آن». وبلاگ اقامت 24. ۲۰۲۱-۱۱-۱۳. دریافتشده در ۲۰۲۱-۱۱-۲۷.
- ↑ خبرگزاری برنا: تکثیر نیلوفر آبی به روش کشت بافت در دانشگاه رازی، نوشتهشده در ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۵؛ بازدید در ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۷.
- ↑ خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا): کاهش ۸۰ درصدی دبی «سراب نیلوفر» کرمانشاه، نوشتهشده در ۱۴ شهریور ۱۴۰۰؛ بازدید در ۱۴ شهریور ۱۴۰۰.