سفیانی
در روایات اسلامی و بخصوص شیعه، سفیانی از جمله کسانی است که در هنگام ظهور امام زمان شیعیان نقش مهمی برعهده دارد [۱][۲] اسم او «عثمان بن عَنبَسه» حرب بن عنیبه و یا عنبسه بن حرب و از فرزندان ابوسفیان است.[۳] در روایات اسلامی او را با صورتی سرخ، پوستی سفید و چشمانی زاغ توصیف کرده‌اند.[۴] او از شهرهای روم بپا می‌خیزد و بر گردن‌اش صلیب دارد[۵] و از بیابانی به نام وادی یابس که مابین مکه و شام است با هفت نفر به منطقه درعا رفته و با قبیله ی بنی کلب که در منطقه درعای سوریه هستند بیعت می‌نماید. دمشق را تصرف نموده اولین خطبه اش را بر منبر دمشق می‌خواند و حمص و حلب و قنسرین و موصل را می‌گیرد به بغداد حمله می‌کند و دولشگر، یکی به کوفه و دیگری به مدینه می‌فرستد سپس به خراسان (ایران) حمله می‌کند. گروهی از شیعیان شام از دست او در امانند. در عراق هرکس که نامش محمد علی حسن حسین فاطمه خدیجه موسی جعفر رقیه و... باشد را می‌کشد، بعضی از عراقی ها همسایه های خود را به چند دینار می‌فروشند و به تیغ سفیانی می‌سپرند. بعضی افراد را در دیگهای روغن می‌سوزاند. مناطق خاصی از شام از دست سفیانی در امان می‌ماند. سفیانی پس از اینکه زنی را بین نزدیکانش دست به دست می‌کند ویکی از یارانش با آن زن زنا می‌کند و بعد در راه شکمش را پاره می‌نماید و کودک رحم او را سقط می‌کند و پس از اینکه افرادی را در کوفه می‌کشد و خون پاک آنها به جوش می آید در قوس نزول قرار می‌گیرد. سفیانی سرخ رو زرد مو با چشمان رنگی و چهارشانه است مکه را ندیده،ازنزدیک که به صورتش نگاه کنی به تعبیر امروزی صورتش ناصاف است.
سفیانی پس از شکست کامل از امام شیعیان به او می‌گوید پسر عمو از من بگذر و مرا ببخش، مهدی اورا به یارانش وامیگذارد و یارانش نیز اورا می‌کشند و خداوند در وارد کردن او به جهنم شتاب دارد.
نام سفیانیویرایش
مشهور آن است که نام سفیانی عثمان و نام پدرش عنبسه می‌باشد.[۶] و در برخی منابع نام پدرش عُیَینه آمده‌است.[۶][۷] اسامی دیگری نیز برای سفیانی در روایت و کتب نقل شده که از آن جمله حرب بن عنبسه، عنبسة بن مرة، عنبسة بن هند، عبداللَّه بن یزید، ابوعتبه، عروة بن محمد، و معاویة بن عتبه‌است.[۶][۸]
علمای اهل سنت نام کامل او را عبدالله بن یزید می‌دانند.[۹] در بعضی روایات نیز او را با لقب صخری منسوب به صخر پدر ابوسفیان نام برده‌اند..[۸]
نسب سفیانیویرایش
بر اساس اعتقادات شیعه و سنی در آخرالزمان شخصی به نام خرناس یا عبدالله از سرزمین یابس واقع در اردن خروج خواهد کرد و مناطق پنج‌گانه سرزمین شام را تصرف خواهد کرد و در سرزمین بیدا لشکریانش به زمین فرو خواهد رفت و خود به دستور امام کشته خواهد شد.
در بسیاری از احادیث تصریح شده که سفیانی از تبار ابوسفیان، است.[۱۰] همچنین او از سوی پدر منسوب به بنی امیه و از طرف مادر از قبیلهٔ کلب است.[۱۱]
اما در مورد اینکه او از نسل کدامیک از فرزند ابوسفیان می‌باشد، در روایات نقل شده اختلاف است:[۸]
قیام سفیانیویرایش
بنا بر روایتی کتاب بحارالانوار[۱۲] سفیانی، متنصر (به معنای مسلمان تازه مسیحی شده) است[۱۳] و در اثر بسیاری عبادت، بسیار زرد رنگ به نظر می‌رسد.[۱۴] وی از سمت سرزمین روم به شام می‌آید و آنگاه دست به قیام می‌زند.[۱۳] سپس پایتخت خود را از دمشق به رمله در فلسطین منتقل می‌کند و در آنجا شورشیان رومی به او می‌پیوندند.[۱۳]
سفیانی در ابتدا دست به یک شورش زده و پس از ۶ ماه جنگ مداوم بر ۵ منطقهٔ دمشق، اردن، حمص، فلسطین و قنسرین غلبه می‌کند[۱۵][۱۶]
سرانجام سفیانیویرایش
سفیانی بعد از جنگ‌های مختلف به شام بازمی‌گردد اما به دست یکی از سپاهیان امام مهدی دستگیر میشود.[۱۷]
تعدد سفیانی‌هاویرایش
در برخی از روایات اسلامی همچون نسخهٔ خطی ابن حماد، به وجود دو سفیانی اشاره شده‌است. سفیانی اول پس از استیلا بر سرزمین شام در جنگ عراق در برابر سپاه ایران شکست می‌خورد و در اثر جراحاتی که به او وارد میشود در راه بازگشت به شام کشته میشود و سفیانی دوم که همان سفیانی اصلی است را جانشین خود قرار می‌دهد.[۱۸] سفیانی دوم چند ماه قبل از ظهور به دمشق حمله می‌کند و جنگی بزرگ در جنوب غرب آسیا را رقم می‌زند.و سرانجام با شکست های پی در پی و خفت بار از سپاه مهدی امام شیعیان شکست می‌خورد. و به دست سپاهیان او کشته میشود
سفیانی در روایاتویرایش
- در روایتی منسوب به امام زین العابدین آمده‌است:[۱۹] امر قائم از سوی خداوند حتمی است و امر سفیانی نیز از جانب خداوند قطعی می‌باشد. قائم ظهور نمی‌کند مگر پس از آمدن سفیانی.
- در روایتی منسوب به علی بن ابیطالب در تفسیر آیهٔ «و لَو تَری إذ فَزِعوا فَلافَوتَ»[۲۰] آمده که لشکر سفیانی به مدینه می‌آیند تا به سرزمین بیداء برسند ولی خدا آنها را در زمین فرو می‌برد.[۲۱]
- در روایتی منسوب به جعفر بن صادق دربارهٔ او آمده‌است: «و سفیانی نیز با قائم پیکار می‌کند»
ادعای دیدن سفیانیویرایش
محمدتقی بهلول مدعی شده که در جریان سفر خود به سوریه در زمان ریاست جمهوری حافظ اسد در این کشور، با شخصی که نامش عثمان بن عنبسه بوده و شباهت بسیاری به سفیانی در روایات داشته، ملاقات کرده‌است[۲۲]:
من برای زیارت حضرت زینب و حضرت رقیه به سوریه رفته بودم و در حدود بیست روز در آنجا بودم. حافظ اسد مرا دعوت نمود و به خانه خود برد و از من پذیرایی نمود و از آنجا مرا به ارتش سوریه برد و گفت که برای ارتش سوریه صحبت کنم، من هم به منبر رفته، برای آنها سخنرانی کردم. وقتی که از منبر پایین آمدم یک منصب داری داخل شد. در آن وقت عده‌ای گفتند: «جاء سفیانی؛ یعنی سفیانی آمد». دیدم او یک سرتیپ ارتش سوریه‌است. من با او شروع به صحبت کردن کردم و اسم کوچک او را پرسیدم. گفت: اسمم عثمان بن عنبسه‌است. دیدم خودش است و او از لحاظ قیافه‌ای همان خصوصیاتی را داشت که در روایات از سفیانی آمده‌است.
همچنین برخی دیدارها با سفیانی نیز از کسانی چون امام موسی صدر و مصطفی چمران نیز به صورت غیرمستند مطرح است.[۲۳]
تاریخچهویرایش
دست کم 9 تن در شام با لقب سفیانی در فاصله 749 و 1413 میلادی قیام کرده اند. نخستین آنان زید بن عبدالله بن یزید بن معاویه بن ابوسفیان بوده است که علیه عباسیان قیام کرد. دومین شخص در 754 قیام کرد و سپس ابوهرب المبرقع صد سال پس از آن خروج کرد. در 1413 شخصی با لقب سفیانی علیه ممالیک مصر قیام کرد و کوشید دقیقا مطابق احادیث عمل کند. اما ممالیک وی را سرکوب کردند و کشتند. [۲۴]
منابعویرایش
- ↑ Madelung, Wilferd (1986). "The Sufyānī between Tradition and History". Studia Islamica, No. 63 (1986), pp. 5–48. JSTOR 1595566. Missing or empty
|url=(help) - ↑ علی کورانی، عصر ظهور، ترجمهٔ عباس جلالی، شرکت چاپ و نشر دفتر تبلیغات اسلامی، ص. ۱۱۵
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ص. ۶۵۰
- ↑ شیخ نعمانی (۱۳۶۳)، الغیبة، ترجمهٔ جواد غفاری، تهران: کتابخانه صدوق، ص. ۴۳۵
- ↑ شیخ طوسی، الغیبة، قم: بصیرتی، ص. ۲۷۸
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ علی کورانی، عصر ظهور، ترجمهٔ عباس جلالی، شرکت چاپ و نشر دفتر تبلیغات اسلامی، ص. ۱۱۶
- ↑ بازشناسی علائم حتمی ظهور به نقل از شیخ طبرسی، اعلام الوری، ج ۲، ص ۲۸۲ و شیخ حرعاملی، اثبات الهداة، ج ۳، ص ۷۲۱
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ بازشناسی علائم حتمی ظهور
- ↑ علی کورانی، عصر ظهور، ترجمهٔ عباس جلالی، شرکت چاپ و نشر دفتر تبلیغات اسلامی، ص. ۱۱۷
- ↑ بازشناسی علائم حتمی ظهور به نقل از شیخ صدوق، کمال‌الدین، ج ۲، ص ۶۵۱، شیخ طبرسی، اعلام الوری، ج ۲، ص ۲۸۲، راوندی، الخرائج والجرائح، ج ۳، ص ۱۱۵۰ و شیخ حرعاملی، اثبات الهداة، ج ۳، ص ۷۲۱
- ↑ بازشناسی علائم حتمی ظهور به نقل از سید ابن طاووس، التشریف بالمنن، ص ۲۹۶، ب ۷۹
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۷
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ علی کورانی، عصر ظهور، ترجمهٔ عباس جلالی، شرکت چاپ و نشر دفتر تبلیغات اسلامی، ص. ۱۱۸
- ↑ علی کورانی، عصر ظهور، ص ۱۲۰ به نقل از نسخه خطی ابن حماد، ص ۷۵
- ↑ نشانه‌های ظهور امام مهدی علیه‌السلام - خروج سفیانی
- ↑ علی کورانی، عصر ظهور، ص ۱۲۴
- ↑ علی کورانی، عصر ظهور، ص ۱۵۵–۱۵۶
- ↑ علی کورانی، عصر ظهور، ص ۱۲۲–۱۲۳
- ↑ علی کورانی، عصر ظهور ، ص ۱۱۵ به نقل از بحار الانوار، ج ۵۳ - ص ۱۸۲
- ↑ قرآن، سوره سبأ، آیه ۵۱
- ↑ سید محمد صدر (۱۳۷۱)، تاریخ غیبت کبری، ترجمهٔ سید حسن افتخارزاده، تهران: نیک معارف، ص. ۶۴۸
- ↑ نشانه‌های بسیار در نزدیک بودن ظهور امام زمان عج[پیوند مرده] - به نقل از کتاب آیا ظهور نزدیک است؟
- ↑ نشانه‌های بسیار در نزدیک بودن ظهور امام زمان عج[پیوند مرده]
- ↑ Albert I. Baumgarten (January 2000). Apocalyptic Time. BRILL. p. 49. ISBN 90-04-11879-9.