سنِفِرو، که در زبان یونانی به نام سوریس شناخته می‌شود، بنیان‌گذار دودمان چهارم پادشاهی مصر است که پس از حونی از دودمان سوم به پادشاهی رسید. مانثون طول دوران فرمانروایی او را ۲۹ سال می‌داند[۴] و پاپیروس تورین آن را ۲۴ سال ذکر می‌کند.[۵]

او سه هرم معروف ساخت که تاکنون نیز پابرجا هستند. نوآوری‌های او در ساخت هرم در دوره‌های بعدی تاریخ مصر پیگیری شدند.

خانواده

ویرایش

پایپیروس پریس - که از پادشاهی میانه برجای مانده - این نگره را که سنفرو جانشین حونی بوده تقویت می‌کند. این پاپیروس می‌نویسد که " اعلی‌حضرت پادشاه مصر علیا و سفلی، حونی، فرود آمدند (:درگذشتند) و اعلی‌حضرت پادشاه مصر علیا و سفلی، سنفرو، چون شاهی بخشایشگر در همه این سرزمین به پا خواستند..."[۶] مشخص نیست که آیا هونی پدر سنفرو بوده یا نه. بر پایه فهرست تاریخی موزه قاهره احتمال دارد مادر سنفرو زنی به نام مرس‌عنخ یکم بوده باشد.

همسران

ویرایش
  • حتپ‌حرس یکم شهبانوی اصلی سنفرو بود و مادر خوفو، سازنده هرم بزرگ جیزه، به شمار می‌رود.

سنفرو دو همسر دیگر نیز داشته که نام آن‌ها نامشخص است.

پسران

ویرایش
 
هرم خمیده سنفرو در دهشور

مهمترین آثاری که از دوران فرمانروایی سنفرو بر جای مانده سه هرمی هستند که او در منطقه دهشور ساخت؛ هرم خمیده، هرم سرخ، و هرم میدوم. در دوران سنفرو پیشرفت بزرگی در زمینه چگونگی ساخت هرم‌ها به دست آمد و باعث شد که در هنگام فرمانروایی پسرش، خوفو، هرم بزرگ جیزه که نماد بزرگی و شکوه مصر باستان و یکی از عجایب هفتگانه جهان کهن بود، ساخته شود.

هرم خمیده در جنوب دهشور قرار دارد و در میانه زاویه آن به یکباره تغییر می‌کند. هرم سرخ اما در شمال دهشور است و زاویه ساخت آن ثابت است. این هرم آغازگر ساخت هرم‌های با بدنه صاف شد.

کار ساخت هرم میدوم نیز، که در هنگام حونی آغاز شده بود و با مرگش نیمه‌تمام ماند، توسط سنفرو پیگیری شد و در دوران او به پایان رسید.

منابع

ویرایش
  1. Thomas Schneider: Lexikon der Pharaonen. Albatros, Düsseldorf 2002, شابک ‎۳−۴۹۱−۹۶۰۵۳−۳, pp. 278–279.
  2. A. Dodson & D. Hilton, The Complete Royal Families of Ancient Egypt, Thames and Hudson Ltd: London, 2004.
  3. Alan H. Gardiner: The royal canon of Turin
  4. William Gillian Waddell (۲۰۰۴)، Manetho (The Loeb Classical Library, Volume 350)، Harvard University Press، شابک ۰-۶۷۴-۹۹۳۸۵-۳
  5. Alan H. Gardiner (۱۹۹۷)، The Royal Canon of Turin، Griffith Institute of Oxford، ص. ۱۵، شابک ۰ ۹۰۰۴۱۶ ۴۸ ۳
  6. «The Instructions of Kagemni». Ancient Egyptian Books of Wisdom. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ اکتبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۲.
  7. Porter and Moss. «Topographical Bibliography of Ancient Egyptian Hieroglyphic Texts». The University of Oxford Press.

پیوند به بیرون

ویرایش